Ludwik Maria Grignion de Montfort, francuski duchowny, zasłynął dzięki swojej książce „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, w której zaproponował „całkowite poświęcenie się Jezusowi przez Maryję”.
Ta idea stała się niezwykle ważna dla Jana Pawła II, który owo „całkowite poświęcenie” umieścił w swoim papieskim motcie „Totus Tuus” – Cały Twój. Fragment z książki św. Ludwika de Montfort, z którego Karol Wojtyła zaczerpnął to zawołanie, brzmi następująco:
Totus Tuus ego sum, et omnia mea tua sunt. Accipio te in mea omnia. Praebe mihi cor tuum, Maria – Całkowicie należę do Ciebie, a wszystko, co mam, jest Twoje. Obieram Ciebie za moje wszystko. Maryjo, daj mi swoje serce.
Jednak Jan Paweł II nie był jedynym papieżem, który zwrócił uwagę na Ludwika de Montfort i jego pisma oraz zachęcał Kościół, aby zanurzył się głębiej w proponowaną przez niego duchowość maryjną.
Czytaj także:
Modlitwa do Maryi na czas kryzysu
1Pius IX (1846-1878)
Promował “Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” jako jedną z najlepszych form pobożności maryjnej. Napisał też:
Czcigodny sługa Boży, Ludwik Maria de Montfort praktykował cnoty wiary, nadziei i miłości ku Bogu i bliźniemu, cnoty kardynalne roztropności, sprawiedliwości, męstwa i umiarkowania oraz cnoty pokrewne w stopniu heroicznym.
Dodajmy, że Pius IX był tym papieżem, który ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi.
2Leon XIII (1878-1903)
Znany jako papież różańca, beatyfikował Ludwika de Montfort w 1888 roku. Był on pod wielkim wpływem “Traktatu…” i wydał rozporządzenie o odpuście zupełnym dla tych, którzy praktykują akt oddania się Matce Bożej Ludwika de Montfort. W czasie swojego pontyfikatu Leon XIII napisał jedenaście encyklik o różańcu.
3Św. Pius X (1903-1914)
W swojej encyklice o Niepokalanym Poczęciu “Ad diem illum” przejął wiele z maryjnego języka Ludwika de Montfort, pisząc:
Skoro to przez Maryję dochodzimy do poznania Chrystusa, to również przez Maryję najłatwiej otrzymujemy życie, którego Chrystus jest źródłem i początkiem.
Udzielił także błogosławieństwa apostolskiego każdemu, kto czyta “Traktat…”.
4Pius XII (1939-1958)
Kanonizował Ludwika de Montfort 20 lipca 1947 roku. Wychwalał wtedy nowego świętego, mówiąc, że
wielkim sekretem przyciągania [przez de Montfort] i powierzania dusz Chrystusowi było jego oddanie Maryi. Całe jego działanie było oparte na Niej, cała jego ufność spoczywała w Niej. W przeciwieństwie do surowego smutku, melancholijnego strachu i przygnębiającej dumy jansenizmu, on promował synowską, ufną, żarliwą miłość w działaniu niewolnika Maryi.
W duchu „całkowitego poświęcenia” Ludwika de Montfort oraz w odpowiedzi na apel Matki Bożej Fatimskiej papież Pius XII napisał w liście apostolskim Sacro Vergente Anno:
Poświęciliśmy cały świat Niepokalanemu Sercu Bogurodzicy Dziewicy, [a] w szczególny sposób powierzamy i poświęcamy wszystkie narody Rosji temu samemu Niepokalanemu Sercu.
5Św. Jan Paweł II (1978-2005)
Był pod silnym wpływem Ludwika de Montfort. Opowiadał, jak „czytał wiele razy i z wielką duchową korzyścią” jego pisma. Zachęcał też wiernych do naśladowania przykładu tego świętego. Mówił:
Powtarzając codziennie „Totus Tuus” i żyjąc z Maryją w harmonii, można dostąpić doświadczenia Ojca w bezgranicznym zaufaniu i miłości, łagodności Ducha Świętego i przemiany samego siebie na podobieństwo obrazu Chrystusa.
Jan Paweł II odwoływał się do tekstów Ludwika de Montfort w wielu swoich dokumentach. A nawet rozważał ogłoszenie go doktorem Kościoła.
Jak widać na przykładzie tych pięciu papieży, siła oddziaływania maryjnej duchowości Ludwika de Montfort nie maleje, lecz dla kolejnych pokoleń staje się drogą do głębszego zjednoczenia z Chrystusem.
Czytaj także:
Św. Antoni Zaccaria: Pierwszy kanonizowany lekarz i jego recepta na świętość
Dziś świętujemy...