Sędzia Richard Humphreys podkreślił, że nienarodzonym dzieciom przysługują takie same prawa jak innym, „znacznie wykraczające poza samo tylko prawo do życia”.
Mężczyźnie, mimo starań, nie udało się uzyskać przez kilka lat statusu uchodźcy, więc groziło mu wydalenie z kraju. Kluczowym argumentem w sprawie, który zadecydował o odroczeniu deportacji, okazał się fakt, że irlandzka partnerka Nigeryjczyka była z nim w ciąży.
W związku z tą okolicznością, w orzeczeniu sędziego Humphreysa pojawiło się kilka istotnych stwierdzeń dotyczących praw dzieci nienarodzonych.
Otóż sędzia Sądu Najwyższego orzekł, że kiedy w irlandzkiej konstytucji jest mowa o nienarodzonych (ang. unborn), to bez wątpienia chodzi tu o nienarodzone dzieci (unborn children).
Tymczasem artykuł 42a tejże konstytucji wyraźnie nakłada na państwo obowiązek ochrony wszystkich dzieci. Wszystkich – doprecyzował Richard Humphreys – czyli tych „zarówno przed jak i po urodzeniu”.
Co więcej, każdemu dziecku, także temu przebywającemu jeszcze w łonie mamy, przysługują istotne prawa, „znacznie wykraczające poza samo tylko prawo do życia”. I te prawa, zdaniem sędziego Humphreysa, „muszą być traktowane poważnie” przez państwo. (Wśród tych praw znajdują się także prawa dziecka związane z posiadaniem rodziny, co zaważyło w sprawie Nigeryjczyka.)
Te stwierdzenia zawarte w orzeczeniu sędziego Sądu Najwyższego na pewno nie pozostaną bez wpływu na toczącą się debatę dotyczącą aborcji. W Irlandii bowiem na początku 2014 r. weszła w życie ustawa, która dopuszcza przerywanie ciąży w przypadkach, kiedy istnieje „realne i istotne zagrożenie dla życia kobiety”.
Patrick Buckley z Towarzystwa Ochrony Dzieci Nienarodzonych w taki sposób komentował orzeczenie sędziego Humphreysa na łamach „Catholic Herald”: „W momencie, kiedy status nienarodzonych dzieci znowu został poważnie zagrożony ze strony organizacji proaborcyjnych i niektórych mediów, to orzeczenie jest niezwykle ważne”.
