Od wczesnego średniowiecza treść hymnu Magnificat z ewangelii św. Łukasza została wprowadzona do tradycji liturgicznej Kościoła i nadal jest częścią Liturgii Godzin. Dwa pozostałe kantyki z tej samej Ewangelii, czyli Benedictus (Błogosławiony Pan Bóg Izraela..) i Nunc dimittis (Teraz pozwól, o Panie…), również są recytowane w modlitwie brewiarzem.
Kościół prawosławny także korzysta z Magnificat w swojej liturgii. Tekst wyśpiewany przez Maryję znajduje się także w modlitwie wspólnoty anglikańskiej.
Jest jednym z najczęściej aranżowanych utworów w muzyce sakralnej, począwszy od chorału gregoriańskiego, aż po muzykę klasyczną i takich kompozytorów jak Claudio Monteverdi, Francesco Durante, Nicola Fago, Antonio Vivaldi, Jan Sebastian Bach i Franciszek Liszt.
Magnificat można także spotkać w muzyce współczesnej, np. w twórczości Marco Frisiny. Jego łacińska aranżacja hymnu została wykonana przez słynnego włoskiego piosenkarza Mina, a włoska wersja przez Chór Diecezji Rzymskiej.
Ponadto, dwaj żyjący do dziś kompozytorzy, Arvo Pärt i John Rutter, skomponowali swoje wersje hymnu odpowiednio w 1989 i 1990 roku.
To pierwsza pieśń wdzięczności i radości, jaką Maryja wyśpiewała w odpowiedzi na pozdrowienie swojej krewnej Elżbiety.
W słowach Maryi nie ma śladu zemsty, nie ma wrogów do zniszczenia, ale jest dziękczynienie za odnawiany świat, w którym nawet bogactwa nie mają żadnego znaczenia.
Zespół Cecilia
Dziś świętujemy...