Stwierdzenie “odważne wykonanie” nie jest może do końca adekwatne, bo utwór ten w interpretacji wokalistek nie odbiega znacząco melodią od oryginału. Nie jest to typowa jazzowa wariancja wokół znanej pieśni, ale po prostu nowe wykonanie, które delikatnie “ubiera” tradycyjną pieśń maryjną w szaty jazzowe. Nie zmienia to faktu, że już sam fakt zaśpiewania nieco “inaczej” tego hymnu będzie odbierany przez niektórych jako profanacja.
Dlaczego więc dziewczyny zabrały się za tak “drażliwy” utwór? Wydaje się, że odpowiedź jest prosta – z miłości do Matki Bożej. Jestem o tym przekonany – przecież jedna z nich przemyciła Ją nawet na zupełnie “świecką” składankę “United States of Beta” (Małgorzata Hutek w utworze “Mary”).
Wokalistki wydobyły i uwypukliły istotę wołania: “z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo! / Ty za nami przemów słowo, Maryjo!“. Akcenty, tempo i aranżacja – wszystko tutaj się zgrywa i pasuje do siebie, a przecież nie jestem jakimś zagorzałym fanem jazzu…
Słuchając tego wykonania nabieram coraz większej pewności, że właśnie tak – z wiarą i dynamicznie – trzeba śpiewać Maryi. Niestety w wielu kościołach hymn “Z dawna Polski” jest obrazem smutku i niewiary w to co się śpiewa. Czas to zmienić! Zaśpiewać własnie tak, jak zrobiło to trio Musiał – Boczar – Hutek. Uwierzyć w słowa: “miej w opiece Naród cały / który żyje dla Twej chwały!” i z radością powierzyć się Matce.
Mateusz Stolarski
Dziś świętujemy...