Oto jak brzmiał poemat Homera, gdy był „wyśpiewywany” przez czytelników ponad 2500 lat temu.
„Iliada” – podobnie jak wiele innych opowieści epickich oraz eposów klasycznej i przedklasycznej starożytności – była pierwotnie przeznaczona do odczytywania (lub recytowania z pamięci) na głos.
Wielu uczonych i większość znawców kultury antycznej przypuszcza, że tak zwane „epitety homeryckie” (czyli na przykład nazywanie Ateny „pogromczynią gigantów” albo „jasnooką” lub Odyseusza „owym o cierpliwym usposobieniu”) były sposobem na to, by pomóc słuchaczowi zapamiętać, kto jest kim w opowieści. Podobnie jak my w dzisiejszych czasach, kiedy odnosimy się do kogoś w stylu: „ta kobieta o czarnych włosach” lub „ten z rudą brodą”.
Dr Stanley Lombardo (angielski tłumacz „Odysei”, „Iliady” i „Eneidy”, profesor i znawca antyku z Uniwersytetu Kansas) czyta w tym filmiku wersety od 62 do 107 dwudziestego trzeciego rozdziału „Iliady”. Fragment ten opowiada o pogrzebie Patroklosa i igrzyskach, które Achilles organizuje na cześć swojego najukochańszego (a właśnie poległego) przyjaciela.
Tekst opublikowany w angielskiej edycji portalu Aleteia.
Tłumaczenie: Aleteia.
