Siedzą w kręgu. Bladzi i wychudzeni z głodu. Od garnka z ciepłą zupą dzieli ich przepaść. W dłoniach trzymają łyżki o długich trzonkach. Tak długich, że mogliby dosięgnąć posiłku, ale niestety – nie są w stanie się posilić.
Nie mają siły by utrzymać sztućce, albo zwalczają się nawzajem.
Gdy jedna z osób traci swoją chochlę i bezsilnie opuszcza głowę, w kimś naprzeciwko budzi się sprzeciw i natychmiast działa.
Kojarzy mi się to z miłosierdziem. „Głodnych nakarmić”. Swoją długą łyżką nabiera zupę i próbuje podać ją osłabionemu.
Na twarzach wszystkich maluje się osłupienie. Ale trwa tylko chwilę, do momentu, gdy pomocna dłoń traci siłę i łyżka z pokarmem zaczyna chwiać się nad przepaścią. Wtedy wszyscy dołączają się do pomocy i odkrywają, że to wspólne działanie jest rozwiązaniem ich problemu.
Ta hipnotyzująca animacja pokazuje jak niewiele potrzeba do szczęścia – wystarczy JA zamienić na MY.
Dziś świętujemy...