Mało jest tekstów takich jak ten. Jakoś nie pisze się zbyt często na wesołych chrześcijańskich witrynach o Bogu, który „zawiódł”. Chyba boimy się czytać historie, w których chrześcijaństwo „nie wypaliło”. Lepsze są opowieści z happy endem, budujące świadectwa o zmartwychwstałych i nawróconych.
Gdzie jednak podziać szczere serca roztrzaskane krzyżem? Nie dziwi przecież, kiedy człowiek zawodzi Boga, ale w głowie się nie mieści, że Bóg też może „zawieść” człowieka. Zwłaszcza wtedy, kiedy cała instrukcja świętości wydaje się być spełniona…
Będzie to więc dziwny tekst. O zakonnicach, które chciały być święte, a skończyły poza zakonem. O chłopakach, którzy pragnęli zostać księżmi, a zostali wyrzuceni z seminarium i popełnili samobójstwo. O ludziach, którzy modlili się tak bardzo, że… zostali umieszczeni na oddziałach psychiatrycznych.
Za „święte” na zakon
Pół polski zna tę historię. Nie będę wchodzić w szczegóły – sprawa dotyczy pewnej żeńskiej wspólnoty zakonnej. Osobiście poznałem jedną z tych, którym media przylepiły łatkę „zbuntowanych”. Nie mam powodu nie wierzyć, kiedy opowiada o ich wielkim pragnieniu życia w świętości.
Dlaczego więc wspólnie skończyły poza zakonem, wyrzucone z własnego domu? Wiem, że powinny być posłuszne przełożonym, nawet jeżeli ci nie spełniali ich zdaniem „standardów bogobojności”. Tak przecież robił św. Ojciec Pio i cała gama pięknych postaci! Ale one nie dały rady. Dlaczego więc Bóg dopuścił próbę, o której wiedział, że jej nie przetrwają?
Klerycy-samobójcy
Był już kilka lat w seminarium poza Polską, kiedy usłyszał od przełożonych, że ma się pakować. Jak sam mówi – nie podali mu konkretnych powodów swojej decyzji. Znalazłszy się na skraju załamania nerwowego, wrócił do kraju.
Długo nie mógł się pozbierać – to, że przestał chodzić do kościoła, to jeszcze pół biedy, gorzej, że chciał ze sobą skończyć! Wtedy przyszła pomoc – rektor jednego z polskich seminariów umożliwił mu dokończenie formacji. Dzięki jego zaangażowaniu dzisiaj jest księdzem. Jednak niektórzy jego koledzy nie mieli tyle szczęścia. Podobne sytuacje w ich przypadku zakończyły się samobójstwami…
Mistycy w kaftanach
Modlitwa może być groźna. Można wpaść w obłęd odmawiania koronek, różańców i litanii. Można się doprowadzić do psychicznego otępienia, kiedy pęka granica między rzeczywistością i wyobrażeniami. I zamiast jechać windą do nieba, jedzie się karetką do szpitala psychiatrycznego. A szpitale psychiatryczne pełne są Chrystusów, cierpiących za zbawienie świata…
On był świeżo po nawróceniu. Czytał o egzorcyzmach i miewał koszmary – czyżby negatywne reminiscencje dawnego życia? Był tak przestraszony, że w kółku recytował „Koronkę do Bożego miłosierdzia” i odmawiał różaniec. Pewnego dnia wszystkie demony rzuciły się na niego, a on rzucił się z pięściami na swoich bliskich. Zabrała go karetka na sygnale.
Bez niebiańskiej interwencji
Kilka tygodni temu zespół Metallica wydał swoją najnowszą płytę. Nie miałoby to związku z treścią artykułu, gdyby nie historia lidera zespołu. Jako dziecko należał wraz z rodzicami do pewnej sekty religijnej, odwołującej się do chrześcijaństwa. Kiedy jego matka zachorowała na raka, odmówiła leczenia. Twierdziła, że Bóg ją uzdrowi bez pomocy medycznej.
Taka była doktryna sekty, w którą wierzyła. Bóg jej nie uzdrowił. Młody James Hetfield patrzył więc, jak najdroższa mu na świecie osoba umiera w przekonaniu, że jest grzesznicą niewartą „interwencji niebiańskiej”.
„The God that failed”
Mógłbym jeszcze dorzucić kilka historii. Historii o ludziach, którzy naprawdę zaufali. Poszli na całego. I zostali zmiażdżeni przez rzeczywistość. Nie było aniołów, cudów, niebieskich interwencji. Zupełnie jak na Golgocie.
Wiem, wiem – można zadać milion pytań „w obronie Boga”. Czy oby na pewno nigdzie nie popełnili błędu (nasze zakonnice, matka lidera Metalliki), czy oby nie ulegli pokusie zwątpienia (klerycy-samobójcy) albo co ma wspólnego chorobliwy fanatyzm z Bogiem (przypadek mistyka-szaleńca).
I wiem, że jest Księga Hioba, Ewangelia, nauka o nocy ciemnej św. Jana od Krzyża. Ale chyba tego wszystkiego nie wiedział James Hetfield z Metalliki. I po prostu napisał piosenkę – „The God that failed”. Napisał o „Bogu, który zawiódł”…
Od redakcji: Jak mawia bp Grzegorz Ryś, z doświadczeniem się nie dyskutuje. Dlatego pomódlmy się za tych, którzy teraz doświadczają bardzo ciemnego okresu w swoim życiu – żeby Bóg tę ciemność rozjaśnił swoją bliskością i miłością.
Dziś świętujemy...