W nocy z 25 na 26 marca 2017 roku zmieniamy czas na letni, przesuwając wskazówki zegarka o jedną godzinę do przodu. Godzina 2 nad ranem przy zmianie czasu staje się godziną 3, więc tracimy jedną godzinę snu.
Czas na letni zmieniamy co roku w ostatnią niedzielę marca, przesuwając wskazówkę o godzinę do przodu; na zimowy czas przechodzimy w ostatnią niedzielę października, tym razem cofając wskazówkę o godzinę. Ma to na celu oszczędzanie energii elektrycznej, zużywanej do oświetlania mieszkań i miejsc pracy. W tym roku zmiana czasu na letni nastąpi 26 marca, a zmiana czasu na zimowy 29 października.
By ułatwić kwestie związane z transportem i komunikacją, Unia Europejska ujednoliciła w 1998 roku datę zmiany czasu. W Ameryce Północnej od 2007 roku przejście na czas letni następuje w nocy w drugą niedzielę marca, natomiast powrót do czasu zimowego następuje w pierwszą niedzielę listopada.
Przejście na czas letni jest stosowane w regionach, gdzie panuje klimat umiarkowany, bo tam różnice w dostępie do naturalnego światła w ciągu różnych pór roku są znaczące. Inaczej rzecz wygląda w regionach w pobliżu równika, dlatego kraje tropikalne na ogół nie decydują się na zmianę czasu.
Już w 1784 roku o zmianie czasu mającej na celu oszczędność energii myślał Benjamin Franklin. Ideę forsował także w 1907 roku Brytyjczyk William Wilet, który chciał walczyć z “marnowaniem światła”. Pierwszym krajem, który wprowadził to rozwiązanie, były Niemcy, a miało to miejsce w 1916 roku. W Polsce po raz pierwszy zmiana czasu nastąpiła w 1919 roku, potem wprowadzano ją na kilka lat i znowu z niej rezygnowano. Na stałe zagościła w naszym kraju w 1977 roku.
Nie brakuje jednak głosów przeciwnych tej praktyce, ponieważ wcale nie przynosi ona dużych oszczędności, a może za to prowadzić do zaburzeń rytmu snu, szczególnie przy zmianie czasu na zimowy. Niemniej, jest coś miłego w tym, że możemy w czasie letnim cieszyć się pięknymi, słonecznymi wieczorami.
Dziś świętujemy...