Kościół naucza, że Chrystus jest obecny w Eucharystii „dopóki trwają postacie eucharystyczne”. Zatem, gdy zdarzy nam się taki „wypadek” i zwymiotujemy, czy trzeba robić coś szczególnego?
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
„Eucharystyczna obecność Chrystusa zaczyna się w chwili konsekracji i trwa, dopóki trwają postacie eucharystyczne. Cały Chrystus jest obecny w każdej z tych postaci i cały w każdej ich cząstce, a więc łamanie chleba nie dzieli Chrystusa” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1377).
Oznacza to, że Jezus jest obecny w postaciach eucharystycznych tak długo, jak zachowują one swoje cechy akcydentalne (przypadłości) chleba i wina. Wynika stąd, że konsekrowana hostia rozpuszczona wskutek włożenia do wody lub połknięcia przestaje być Eucharystią.
To samo dzieje się, kiedy po komunii wlewa się wodę do kielicha, żeby go „obmyć” z pozostałej odrobiny Krwi Chrystusa. Wówczas konsekrowane wino przestaje być Eucharystią.
Dotyczy to również mikroskopijnych, niekiedy niewidocznych cząsteczek odrywających się od konsekrowanej hostii. Są zbyt małe, by można je było uznać za „chleb”. Przestają być Eucharystią, ponieważ w oczywisty sposób nie zachowują przypadłości chleba.
A zatem: jeśli ktoś zwymiotuje po przyjęciu komunii, nie zwróci chleba eucharystycznego – Chrystusa. W zwróconej treści nie trwają bowiem postacie eucharystyczne. Nie trzeba zatem w tym wypadku robić niczego szczególnego.
Czytaj także:
Kiedy (nie) rezygnować z przyjęcia Komunii?
Tekst opublikowany w hiszpańskiej edycji portalu Aleteia
