Dołącz do nas na Messengerze 
W styczniu każdego roku miliony wiernych z Wenezueli idą w procesji ku czci NMP Boskiej Pasterki.
Wenezuelczycy, szczególnie zaś mieszkańcy położonego na północy kraju regionu Lara, szczycą się, że odbywająca się tam procesja ku czci NMP Boskiej Pasterki jest największym takim wydarzeniem na świecie. Oto kilka faktów na dowód tego, że to stwierdzenie nie jest przesadzone.
14 stycznia każdego roku dosłownie miliony wiernych podążają za figurą Maryi Boskiej Pasterki Dusz w procesji, która wychodzi z Sanktuarium Świętej Róży w Barquisimeto i dociera aż do katedry. Pokonanie tej trasy zajmuje praktycznie cały dzień i całkowicie unieruchamia miasto.
Nie da się ukryć, że statystycznie więcej osób odwiedza sanktuaria w Guadalupe czy też w Fatimie, niemniej jednak w przypadku kultu Boskiej Pasterki figura Maryi wynoszona jest ze świątyni i fizycznie przemierza ulice miasta. W tym sensie jest to faktycznie największa procesja maryjna na świecie, gdyż pokonuje trasę o długości ponad 7,5 kilometra. Przykładowo w 2010 roku w procesji uczestniczyły 2 miliony osób, czyli dwa razy tyle, ilu mieszkańców liczy Barquisimeto. Tymczasem w 2016 roku procesja zgromadziła aż 4 miliony wiernych przybyłych z całej Wenezueli.
Według tradycji, około 1740 roku wikariusz z parafii NMP Niepokalanie Poczętej, położonej w centrum miasta Barquisimeto, postanowił poświęcić jeden z ołtarzy świątyni ku czci Boskiej Pasterki i udekorować go właśnie takim wizerunkiem maryjnym. W tym samym czasie proboszcz z parafii Świętej Róży zamówił figurę Niepokalanej do swojego kościoła. Kapłani uzgodnili, że złożą swoje zamówienia u tego samego rzeźbiarza. Po ukończeniu obu zleceń, wysyłając skrzynie ze swoimi dziełami, artysta pomylił adresy i w ten sposób figura Boskiej Pasterki trafiła do parafii Świętej Róży.
Kiedy proboszcz nakazał zamknąć skrzynię ponownie, aby przesłać ją tam, dokąd powinna była trafić, zrobiła się ona tak ciężka, że w żaden sposób nie można było jej unieść. Kapłan odczytał to jako znak, przez który Boska Pasterka daje do zrozumienia, iż chce pozostać w parafii Świętej Róży. Od tego momentu figura Maryi opuszcza świątynię wyłącznie w dniu procesji, następnie peregrynuje po 52 parafiach Barquisimeto, po czym wraca do Sanktuarium Świętej Róży w ostatnią sobotę Wielkiego Postu.
Co ciekawe, kult Maryi w wizerunku Boskiej Pasterki Dusz nie jest rdzenną tradycją ani miasta Barquisimeto, ani nawet Wenezueli. Dotarł tam w 1706 roku z Sewilli za pośrednictwem zakonu kapucynów. Jeden z braci o imieniu Izydor w 1703 r. miał sen, w którym Maryja z laską pasterską w dłoni stała na polu otoczona stadem owiec, ochraniając je przed czyhającym wilkiem. Tę symboliczną scenę ze snu zakonnika uwiecznił na płótnie malarz Alonso Miguel de Tovar. Niedługo potem powstała naturalnych rozmiarów rzeźba autorstwa Francisco Ruiza Gijóna inspirowana obrazem Tovara.
Tekst pochodzi z hiszpańskiej edycji portalu Aleteia
