Sposób na pioruny
Kilkaset lat temu, w taki burzowy dzień jak dziś, powietrze wypełniłoby się echem nie tylko grzmotów, ale i kościelnych dzwonów. I choć odmówić zdrowaśkę z pewnością w ten ostatni dzień maja nie zawadzi, to znalazł się czeski duchowny, który wymyślił stricte naukowy sposób na radzenie sobie z piorunami.
Vaclav Divisek już jako uczeń jezuickiego kolegium w Znojmie wykazywał duże zainteresowanie nie tylko sprawami teologii, ale również fizyką i naukami przyrodniczymi.
W 1720 r., po ukończeniu szkoły średniej, wstąpił do norbertanów i 6 lat później wyświęcony został pod zakonnym imieniem Prokop Divis. Kontynuował karierę naukową, równocześnie zostając wiceprzeorem klasztoru w Znojmie, a następnie proboszczem parafii Primetice. To tam, eksperymentując m.in. na… budynku plebanii, opracował swój najważniejszy wynalazek.
Czytaj także:
Dlaczego otwierając dziś stronę Google’a zobaczysz… katolickiego księdza?
Piorunochron na plebanii
I choć w XVIII w. w pracowniach naukowych powstawało równolegle kilka projektów piorunochronu, to Divis jako pierwszy opracował bezpieczną i używaną po dziś dzień konstrukcję wykorzystującą uziemienie. Zaprojektował ją zresztą na planie krzyża.
I choć pomysłowość Divisa doceniła nawet para cesarska – Franciszek I Lotaryński i Maria Teresa, to już Petersburska Akademia Nauk wykazała się wobec nadesłanego projektu nadzwyczajną ignorancją. Uznała go za bezwartościowy i nienaukowy, gdyż… rozpoczynał się cytatami z Pisma Świętego. Może dlatego podręczniki fizyki za twórcę piorunochronu uznają dziś, częściowo błędnie, Benjamina Franklina…
Czytaj także:
5 wybitnych naukowców, o których mogłeś nie wiedzieć, że byli katolikami
Dziś świętujemy...