Sposób na dobre wakacje? Mieć czas dla siebie i rodziny. Nawet bez planu i wypasionego wyjazdu za granicę.
Mój najmłodszy syn lubi zapomnieć o butach. Dokądkolwiek się wybieramy – zazwyczaj na ostatnią chwilę – pyta: „Będę tam potrzebował butów?”. Odpowiedź jest zawsze twierdząca, ale musi upłynąć jeszcze dużo czasu, nim powstrzyma go to przed wsiadaniem do auta boso, bez świadomości, że kiedy znajdziemy się naprawdę daleko od domu, będzie kłopot.
Czytaj także:
Masz dość stresującego życia? Czas na rodzinne wakacje!
Pewnego dnia (dnia pod hasłem „zawracamy-bo-w-samochodzie-jest-mniej-butów-niż-stóp”) byłam naprawdę zirytowana. Znacie ten stan, kiedy człowiek szybko chodzi, szybko mówi i szybko wpada w szał, bo nie przewidział czasu, żeby się skupić i pozbierać? Tak było ze mną.
Gdybym się skupiła, pewnie zauważyłabym, że ktoś nie ma butów, a wyszczekiwane komendy wcale nie pomagają nam wyjść z domu na czas.
Kiedy cisnęłam już buty na tylne siedzenie i wyjechałam z podjazdu po raz enty tego dnia, syn zadał mi pytanie, które w jednej chwili sprowadziło mnie na ziemię. „A jak mecze się skończą, będziemy mieli czas na »Tydzień z mamą«?”
Przepis na dobre wakacje
„Tydzień z mamą” miał miejsce zeszłego lata. Po zakończeniu roku szkolnego, kiedy mąż uwiązany był jeszcze w swojej ponadetatowej pracy, zabrałam dzieci do domku moich rodziców. Tylko czwórka dzieci i ja. Trochę się bałam jazdy, przerażało mnie też, czym zajmę czworo wymagających ludzików przez pięć dni z rzędu.
Nie powinnam się była martwić. Podróż minęła spokojnie (przynajmniej tak to wspominam po prawie roku), a na miejscu spędzaliśmy dni chodząc na spacery i grając we wszystkie gry planszowe, jakie znaleźliśmy. Przypaliłam obiad, co bardzo nas rozśmieszyło, utknęliśmy w błocie, próbując przepchnąć kajak i chichotaliśmy przy tym. Pewnego dnia źle obliczyłam czas potrzebny na obejście jeziora dookoła, więc z powrotu do domu zrobiliśmy całe przedstawienie, dziewczyny narzekały, a chłopcy rozśmieszali je, udając że widzą fatamorganę w postaci sklepów ze słodyczami, w których wszystko jest za darmo.
Wiele było w tamtym tygodniu „maminych porażek”, ale właściwie dobrze się bawiłam, dzieci też. Nigdzie się nie śpieszyliśmy, buty nie były potrzebne, zbliżyliśmy się z dziećmi do siebie w sposób, za którym teraz tęsknię.
Nie miałam planu, żeby „Tydzień z mamą” stał się doroczną tradycją, ale dzieci – owszem. Uwielbiają swoje zajęcia sportowe, gry i lekcje muzyki, to jasne, ale tak samo, a nawet bardziej, kochają gry planszowe, leniwe poranki i mamę bez terminarza w ręku.
Kiedy ogarniają mnie wątpliwości, myślę o moim synu, który w samochodzie wciąga na nogi zapomniane buty i prosi o „więcej mnie”, nawet jeśli właśnie jestem obok.
Czytaj także:
Jak wychować szczęśliwe dziecko?
Brak planu to też plan
U progu wakacji, kiedy słyszę, jak inne rodziny szczegółowo planują całe lato, mam trochę skrupułów, anulując większość zajęć. Czy dzieci powinny mieć coś do roboty? Czy jesienią będą miały zaległości, jeśli nie będą ćwiczyć w lecie? Czy zaczniemy chodzić po ścianach i wzajemnie doprowadzać się do szału, nie mając konkretnych planów?
Często słyszymy, jak ważne jest, żeby się „zresetować” – czuję, że ten „reset” jest dla dzieci równie ważny, jak dla nas. Katie Hurley, dziecięca psychoterapeutka, w swojej książce „The Happy Kid Handbook” („Przewodnik szczęśliwego dziecka”) pisze tak:
Dzieci muszą mieć czas na bycie dziećmi – na zabawę, pisanie, rysowanie, śpiew, taniec i wygłupy.
I dodaje: „Choć dzieci lubią różne sporty zespołowe, bardzo ważne jest, by dać im też mnóstwo wolnego czasu na odkrywanie świata”.
Czytaj także:
Podróżowanie z małym dzieckiem jest możliwe i fajne! Nasze praktyczne rady
Wolny czas pozwala odbudować więzi, osłabione podczas roku szkolnego
Kiedy resetujemy nasze telefony komórkowe, zabawki albo telewizory, często pojawia się komunikat, który przypomina, że w urządzeniu przywrócone zostaną ustawienia fabryczne. Lubię myśleć, że to właśnie dzieje się podczas naszych wakacji. Jako matka dzieci, niebędących już dawno oseskami, z czułością myślę o ich niemowlęctwie. Zawsze byliśmy blisko – gdy kołysałam je do snu i gdy modliłam się, żeby były cicho dość długo, bym zdążyła wziąć prysznic – była między nami ta więź, która z upływem czasu zdaje się słabnąć.
Zawsze sądziłam, że to ja chcę przywrócić dzieciom „ustawienia fabryczne”, ale być może i one tego chcą. Najlepsza rzecz, jaką mam dla nich tego lata, to nie harmonogram wypełniony zajęciami, lecz świadome starania, by dać im więcej siebie. Tego lata mam zamiar nas wszystkich zresetować, urządzając „Tydzień z mamą” albo po prostu pytając, jak chciałyby spędzić wakacje. W ogóle nie mam obaw przed naciśnięciem tego guzika. Prawdę mówiąc, nie mogę się doczekać.
Dziś świętujemy...