Jeden do żołnierza, który w wyniku poparzenia stracił uszy i leży w wojskowym szpitalu. Drugi do młodego ojca, który poleciał do Afganistanu, zostawiając w domu dwie córeczki. Następne do 25-letnich chłopaków gotowych oddać życie w wojskowej służbie. 98-letnia Alleen Cooper z Kalifornii pisze do nich o wszystkim. O pogodzie, wnukach, zmarłym mężu albo synu, który kolekcjonuje torby wielokrotnego użytku. Dodaje wycinki z gazet, fragmenty komiksów i odrobinę humoru. Żadnych głębokich treści – po prostu okruchy zwyczajnej codzienności. Każdy z 7 tysięcy wysłanych listów jest inny. I każdy z nich liczy 4 strony.
Dawniej na papeterii Alleen chwaliła ostatni film Gary’ego Coopera albo komentowała nową piosenkę Billie Holiday. Teraz idzie z duchem czasu i kończy listy młodzieżowym „TTYL” (z ang. pogadamy później).
Czytaj także:
Prawdziwe oblicza wojny. Wstrząsający projekt fotograficzny
Skąd pomysł, żeby pisać do żołnierzy? Podczas wojny wietnamskiej Alleen korespondowała ze swoim synem Larrym. Mężczyzna przeżył, ale zmagał się potem z zespołem stresu pourazowego. Jego matka wiedziała więc, jak ważne jest wsparcie dla żołnierzy. Wielu z nich nie miało żadnego kontaktu z bliskimi.
6 lat temu Cooper postanowiła, że zacznie do nich pisywać regularnie. Od tego czasu dostała wiele odpowiedzi. Czasem do listu dołączony był kwiatek, pluszowy miś albo flaga, która przeleciała nad jedną z baz. 98-latka najbardziej cieszy się jednak, kiedy ma okazję poznać żołnierza, z którym korespondowała. Tak stało się m.in. w przypadku sierżantów sztabowych Davida Adamsa i Chrisa Santosa.
Alleen twierdzi, że nie robi nic nadzwyczajnego. To, że może pisać do żołnierzy, traktuje jak zaszczyt. Zapewnia, że będzie siedziała przy kuchennym stole i pisała, dopóki starczy jej sił.
Źródło: afghanistan.blogs.cnn.com, wbtv.com
Dziś świętujemy...