Prezentujemy kolejny odcinek naszego cyklu AleKultura, w którem recenzujemy nowości filmowe, książkowe i muzyczne. Z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie!
Czy Paryż może poczekać?
Anna spędza wakacje z mężem Michaelem w Cannes. Lazurowe Wybrzeże jest na wyciągnięcie ręki, ale kiedy jest się żoną wziętego producenta filmowego, podróże sprowadzają się głównie do spotkań biznesowych (sic!). Anna marzy o PRAWDZIWYCH wakacjach, a nie ich namiastce, ale znowu jest zmuszona pakować walizki, gdyż Michael zostaje pilnie wezwany do Pragi.
Kiedy okazuje się, że z powodu choroby kobieta nie może lecieć samolotem, współpracownik Michaela, spontaniczny Francuz Jacques, proponuje, że odwiezie ją do Paryża. Ku rozpaczy Anny kilkugodzinna trasa zamieni się dwudniową podróż… Ale będzie to podróż niezapomniana: pełna zapachów, smaków, pięknych widoków, wszędobylskiej sztuki, wielu rozmów, radości, a nawet garści smutku…
„Paryż może poczekać” to uroczy, pełen poczucia humoru, ale i wzruszający film. To świetne wakacyjne kino, bo aż chce się wyrzucić mapę i jechać hen, przed siebie! Daje nam przepis jak prawdziwie i spontanicznie smakować życie, bo przecież Paryż może poczekać.
Katarzyna Kulawik
„Paryż może poczekać”, reż. Eleanor Coppola,Kino Świat 2017
Czytaj także:
Tsundoku. Dlaczego kupuję książki, których nie czytam
Symfonia „Lech, Czech i Rus”, czyli Grzech Piotrowski dyryguje puszczą
Wyobraźcie sobie kompozytora i dyrygenta, który 145 „poważnym” muzykom orkiestry mówi: Nie śmiejcie się tylko zamknijcie oczy i spróbujcie przenieść się do puszczy, bardzo dawno temu. Bądźcie roślinką, wiatrem lub kamieniem w strumieniu i zacznijcie wydobywać dźwięki.
Nie, to nie są ćwiczenia relaksacyjne dla zmęczonych instrumentalistów tylko muzyczny powrót do zamierzchłej przeszłości. Tak rozpoczyna się symfonia „Lech, Czech i Rus”,a lasem muzyków dyryguje Grzech Piotrowski – kompozytor dzieła i instrumentalista.
Oddech ludzki, szmer kniei, gadułki, klekotki, kobzy i cymbały wsparte potężnym brzmieniem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia (NOSPR), Narodowej Orkiestry Instrumentów Ludowych z Kijowa, dwóch chórów oraz WORLD ORCHESTRA Concertino. Jest moc, improwizacja i filmowy rozmach. Duch pogan i pierwszych chrześcijan, stąd na ścieżce dźwiękowej takie tytuły, jak: „Szumnica”, „Baja” czy „Santa Maria”. To działająca na wyobraźnię muzyka filmowa z elementami jazzu, folku i world music. Wydany niedawno album jest zapisem koncertu, który odbył się 9 lipca 2016 roku w Sali Filharmonii NOSPR w Katowicach z okazji 1050-lecia Chrztu Polski.
Grzech nie posłuchać!
Ula Urzędowska
Grzech Piotrowski & World Orchestra Symphony, „Lech, Czech i Rus” 2017
Lekcja milczenia
„Pierwszą mową Boga jest milczenie” – pisze w posłowiu do książki kard. Robert Sarah. Czytając ją, ma się nieodparte wrażenie, że wszystkie zawarte w niej słowa mają prowadzić do tego, żeby jej czytelnik nauczył się obywać bez nich; trwać w ciszy.
Jest to droga opisana po mistrzowsku, zarówno jeśli chodzi o poziom doświadczenia autora, jak i liczbę cytatów z mistrzów chrześcijańskiej duchowości. Przez to książka jest nie tyle wywiadem-rzeką, co wywiadem-zanurzeniem w wielką głębię chrześcijańskiej duchowości. Mamy tu dwie rozmowy, w drugiej oprócz kardynała wypowiada się też generał Kartuzów dom Dysmas de Lassus. Całość poprzedza przedmowa papieża-emeryta Benedykta XVI. Był pod tak dużym wrażeniem tej książki, że sam zaproponował napisanie wprowadzenia.
Główny wywiad zbudowany jest z ponumerowanych punktów, a treść można wykorzystać jako podstawę prywatnych rekolekcji, codziennie czytając i rozważając jeden z nich. Całość zamyka spora bibliografia.
Elżbieta Wiater
Kard. R. Sarah, N. Diat, „Moc milczenia”, tłum. A. Kuryś, Warszawa 2017
Czytaj także:
Święty spokój. 7 miejsc, w których znajdziesz ciszę
Dziś świętujemy...