Życie z niepełnosprawnością – ma sens?
Ewa jest gadułą i duszą towarzystwa. Kiedy kogoś poznaje, zasypuje go pytaniami. Uśmiecha się od ucha do ucha i mówi ludziom, że ich kocha. Ewa jest bardzo niska i ma orzeczoną niepełnosprawność umysłową.
Ulubiona koszulka Mateusza to ta z kotwicą Polski Walczącej. Jej właściciel jest patriotą – chodzi na Marsze Niepodległości i inne manifestacje rocznicowe. Drugą pasją Mateusza są mecze piłkarskie. Ma Zespół Downa.
Wiktor podczas sesji fotograficznej, której był bohaterem, nie powiedział nic na swój temat. Jego upośledzenie jest tak zaawansowane, że chociaż ma 43 lata, nigdy nie nauczył się mówić ani chodzić. Mama Wiktora, zapytana o najlepsze motto dla niego, powiedziała: „Jestem taki, jaki mam być”.
Piotr ćwiczy karate, Grażyna kocha śpiewać, a życie Karola nakręca rap.
Czytaj także:
Niepełnosprawny youtuber: Czujesz się bezsilny? Pomagaj innym!
Kocham cię, życie
Zdjęcia 14 dorosłych osób z niepełnosprawnością umysłową składają się na wystawę „Kocham cię, życie”, którą przygotowała Fundacja Małych Stópek. Przy każdym portrecie znalazło się zdanie, które najlepiej podsumowuje danego bohatera. Bo niepełnosprawność, choć jest ważną i nieraz trudną częścią życia tych osób, nie definiuje ich jako ludzi.
Plansze z fotografiami (71 na 45 cm) można bezpłatnie wypożyczyć i wystawić np. w swoim mieście, szkole albo parafii. Do tej pory wystawa odwiedziła kilkadziesiąt miejscowości w Polsce. Wypożyczały ją między innymi osoby prowadzące zbiórki podpisów pod projektem usunięcia przesłanki eugenicznej z ustawy antyaborcyjnej.
Czytaj także:
Na noszach i plecach przyjaciół. Zdobyli szczyt Tatr, choć nie chodzą
Umieją kochać
„Czasem można usłyszeć, że życie osób niepełnosprawnych, zwłaszcza niepełnosprawnych intelektualnie, nie ma sensu i jest pełne cierpienia, a oni sami stanowią tylko obciążenie dla swoich rodzin. „Chcieliśmy pokazać, jak ci ludzie potrafią się cieszyć z życia, jak umieją kochać i ile radości dają tym, którzy mają z nimi do czynienia” – mówi Anna Piotrowska z Fundacji Małych Stópek.
„Nie wszyscy jesteśmy idealni, mamy różne osobowości i różne problemy, ale musimy siebie nawzajem kochać. Bo miarą człowieczeństwa jest nasz stosunek do drugiego człowieka, zwłaszcza tego słabszego”.
Ma sens
54-letnia Iwona, jedna z bohaterek wystawy, podczas robienia zdjęć ciągle śpiewała „Życie jest piękne, życie ma sens” (występuje z tą piosenką w Zespole Piosenki Naiwnej). „To powalający tekst dla kogoś, kto jest zdrowy, a czasem narzeka na swoją sytuację” – mówi ks. Tomasz Kancelarczyk, prezes Fundacji Małych Stópek.
Czytaj także:
Niepełnosprawność nie wyklucza macierzyństwa. Matki – niewidoma i sparaliżowana – opowiadają swoje historie
Dziś świętujemy...