W święto katedry św. Piotra można uzyskać odpust zupełny

Święto katedry św. Piotra (22 lutego) odruchowo zawsze kojarzyło mi się z jakimś kolejnym rzymskim kościołem. A tu proszę! Nie chodzi o kościół, tylko o krzesło. A właściwie o tron (gr. kathedra – krzesło, siedziba).

Czytaj także:
„Churching” w Rzymie? Śladami kościołów tytularnych!

W każdym kościele katedralnym znajduje się tron o tej samej nazwie – miejsce, na którym zasiada biskup ordynariusz – katedra. Jak tłumaczy historyk Kościoła ks. Adrian Put, to nazwa budynku wzięła się od nazwy krzesła, a nie na odwrót.

„Święto katedry św. Piotra ma tę samą istotę co święto każdej innej katedry, które obchodzimy w diecezjach. Bo w każdej diecezji jest to święto kładące nacisk na urząd biskupi, a nie na budynek” – tłumaczy.

O wiele lepiej na ogół kojarzymy określenie „tron Piotrowy”. Katedra św. Piotra może przywodzić na myśl skojarzenia z budowlą albo po prostu z urzędem. To drugie skojarzenie ma jak najbardziej swoje uzasadnienie, ale nie mogę nie wspomnieć, że w bazylice św. Piotra za głównym ołtarzem znajduje się katedra, na której miał zasiadać sam św. Piotr. Zatem nazwa święta nawiązuje również do konkretnego przedmiotu.

Wiadomo jednak, że nie czcimy w tym dniu krzesła (choćby było najpiękniej zdobione), ale nasze myśli biegną przede wszystkim w stronę jego symboliki – władzy św. Piotra, którą otrzymał od samego Jezusa i która ma swoją kontynuację w osobie każdego kolejnego papieża aż do dziś.

„To jest święto chrystologiczne, święto wiary. W centrum jest tutaj Chrystus Pan, który przekazał Kościołowi wiarę i ustanowił św. Piotra pierwszym jej strażnikiem, dał mu prymat, który kontynuują kolejni papieże” – podkreśla ks. Adrian Put.

Skąd takie wyróżnienie? Zaglądając do liturgii Słowa ze święta katedry św. Piotra, widzimy Nauczyciela, który niejako egzaminuje swoich uczniów (Mt 16,13-19). Najpierw zadaje im pytanie o świat. Nie mam wątpliwości, że Jezus dobrze wiedział, za kogo uważają Go ludzie. Pyta o to uczniów, chcąc być może dać im sygnał: musicie wiedzieć, co sądzi świat, by dobrze wyznaczać kierunki działania jako Kościół. Nie możecie żyć w próżni.

Czytaj także:
Czy to relikwie św. Piotra? Odkrycie w jednym z rzymskich kościołów

Potem jednak następuje o wiele ważniejsze pytanie, na którym powinno być budowane jakiekolwiek działanie przyszłego Kościoła. „A wy? Kim jestem dla was?” Tutaj nie ma już przerzucania się plotkami. Tu potrzeba było odwagi wypowiedzenia prawdy, w którą być może niektórzy z nich wątpili i nie mogła ona jeszcze przejść im przez usta. Tym bardziej, że chwilę wcześniej ich Nauczyciel przestał czynić cuda i zaczął wymagać. Powiedział faryzeuszom, że nie dostaną już żadnego znaku, a uczniom wyrzucał, że myślą tylko o chlebie.

Szymon Piotr najwyraźniej poszedł jednak w głąb Jego nauki i z odwagą wyznał wiarę: „Ty jesteś Mesjasz”. Na tych słowach zasadza się jego obecność na katedrze, o której mówi zbliżające się święto. Jaka w tym zasługa Szymona Piotra, który od tej pory staje się już wyłącznie Piotrem? Żadna. To, że uwierzył i z nauki Pana wysnuł słuszne wnioski jest tylko i wyłącznie łaską.

Piotr niczym sobie po ludzku nie zasłużył na bycie skałą, na której Jezus postanowił zbudować Kościół. Po prostu został wybrany przez Boga i nie był to wybór do zbierania zaszczytów, ale do służby.

Katedra św. Piotra niejedno widziała. W ciągu dwóch tysiącleci powstawały i upadały mocarstwa, zmieniały się prądy myślowe, filozoficzne i polityczne, była schizma, rewolucja protestancka i mnóstwo herezji. A nauka Jezusa, strzeżona przez urząd nauczycielski Kościoła, trwa.

W dniu tego święta mamy okazję objąć modlitewną myślą całą historię Kościoła i w szczególny sposób za wstawiennictwem nie tylko św. Piotra, ale wielu jego kanonizowanych następców, prosić za tych, którzy dziś stoją na straży prawidłowego przekazu wiary i za tych, którzy (jeśli Bóg pozwoli) będą tego przekazu pilnować jeszcze w przyszłości.

UWAGA
W święto katedry św. Piotra można uzyskać odpust zupełny. Trzeba nawiedzić jakikolwiek kościół katedralny, odmówić “Ojcze Nasz” i “Credo” oraz spełnić poniższe warunki:
– spowiedź sakramentalna lub stan łaski uświęcającej,
– przyjęcie Komunii świętej,
– modlitwa w intencjach Ojca Świętego,
– wykluczenie wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego.

Czytaj także:
Przychodzi św. Piotr do Jezusa: Chyba mamy jakieś lewe wejście do Nieba