Po nominacji abp Krajewski musiał przeprosić papieża!

„Nie będę się obnosił z purpurą na ulicach, bo ona jest jak czerwone światło: raczej zatrzymuje, niż pozwala się zbliżyć. Ja wciąż chcę być blisko ludzi. Tu się nic nie zmienia” – mówi kard. Konrad Krajewski. Papieski jałmużnik wyznaje, że wciąż jest zaskoczony tą nominacją.

Czytaj także:
Oto 14 nowych kardynałów. Zobacz, jakie piękno i bogactwo Kościoła reprezentują

To pytanie: „Dlaczego wybrał mnie?” za pontyfikatu Franciszka stawiało sobie wielu kardynałów znalezionych przez papieża na najdalszych peryferiach, nawet jeśli znajdują się one w pobliżu Watykanu. Jego nominacje totalnie odchodzą od logiki tradycyjnych karier kościelnych i tego, że „zawsze tak było”. Stąd kolejny rok z rzędu czekają kardynalskie diecezje, za to kardynałami cieszą się kraje uznawane dotąd za „kopciuszków Kościoła”.

Z Franciszkiem skończyła się też popularna w kurii rzymskiej „giełda czarnych koni”. Nie ma żadnych przecieków. Nazwiska nowych kardynałów papież sam ogłasza z okna Pałacu Apostolskiego. Nie uprzedza nawet nuncjuszy w poszczególnych krajach.

„Byłem u Ojca Świętego tuż przed Regina Coeli. Rozmawiał ze mną jak zwykle i nawet słowem nie zdradził, co zamierza” – mówi kard. Krajewski. Po ich rozmowie papież poszedł do Pałacu Apostolskiego, by – jak w każdą niedzielę – z jego okna odmówić z wiernymi modlitwę maryjną, a jałmużnik… wsiadł na rower, by pojechać do jednej z osób, którą się opiekował.

„Zatrzymał mnie telefon z Watykanu. Usłyszałem, że mam wysłuchać papieskiej modlitwy. Totalnie nie wiedziałem, o co chodzi” – mówi kard. Krajewski. Wyznaje, że to zaskoczenie wciąż mu towarzyszy.

Oszołomiony tym, co się wydarzyło, od razu poszedłem do papieża i rozmawiałem z nim w taki sposób i takim tonem, że potem musiałem pójść go przepraszać. Nie przejął się tym. Powiedział mi: lepiej, że jesteś zdenerwowany, bo wolę kogoś prawdziwego niż kogoś, kto by mi tylko prawił komplementy i pokazywał, jak bardzo jest podwładnym – wspomina kard. Krajewski.

Wyznaje, że te dni po nominacji są dla niego bardzo trudne: „Gdy zostajesz kapłanem czy nawet biskupem, to się ciebie pytają, czy chcesz; masz czas, by się do nowej funkcji przygotować, na mnie to spadło nagle. Nawet przedtem, gdy zostałem jałmużnikiem, Ojciec Święty rozmawiał ze mną godzinami o tym, jak wyobraża sobie moją posługę, mówił, jak mają wyglądać moje obowiązki, a teraz nic” – wyznaje kard. Krajewski.

Czytaj także:
Tak się teraz w Watykanie robi „karierę”. Abp Krajewski: kardynał bezdomnych i potrzebujących

„Gdy dziękowałem wczoraj Ojcu Świętemu za tę nominację, powiedział, że jako papież ma dwie ręce: jedną jest doktryna, a drugą miłosierdzie. Dlatego potrzebował dwóch kardynałów: prefekta Kongregacji Nauki Wiary (kard. Luis Ladaria) i jak podkreślił: prefekta od miłosierdzia” – mówi abp Grzegorz Ryś.

Metropolita archidiecezji łódzkiej, z której pochodzi kardynał, zauważa, że mówiąc o jałmużniku, Franciszek coraz częściej używa właśnie pojęcia prefekt. Wyraźnie chce podnieść znaczenie tego urzędu. „To powiedzenie o dwóch rękach jest bardzo wymowne. Myślę, że każdy z nas w Kościele może to do siebie odnieść. Dwie ręce: głoszenie i Caritas” – podkreśla abp Ryś.

Jeszcze tego samego wieczoru po ogłoszeniu nominacji papieski jałmużnik pojechał na rzymską stację Termini, gdzie wraz z wolontariuszami rozdawał potrzebującym kanapki. „Ta nominacja jest właśnie dla nich – ubogich i wolontariuszy, ja przez te lata nie robiłem nic innego niż to, co mi kazał Franciszek” – mówi kard. Krajewski, wskazując, że Ojciec Święty mocno odnowił urząd papieskiego jałmużnika.

W mojej nominacji najważniejsi są potrzebujący. Jezus się z nimi identyfikował. Mówił: „byłem nagi, ubogi, głodny, byłem w więzieniu”. To jest dla nich. To jest podkreślenie, jak oni są ważni – zauważa jałmużnik. Wyznaje, że potrzebujący bardzo ucieszyli się z jego nominacji. – Śmiali się, że wreszcie kardynał będzie im rozdawał posiłki, więc będą one kardynalskie, lepsze– mówi kard. Krajewski. I dodaje: Wielu ubogich mówiło mi, że ten kapelusz kardynalski to takie konkretne powiedzenie im przez papieża, że są ważni. Odczuli osobiście, że ich kocha i że są bardzo bliscy jego sercu. Mają świadomość, że kardynał to naprawdę najbliższy współpracownik papieża.

„Jeśli chodzi o moje obowiązki, nic się nie zmienia. Dalej będę zajmował się potrzebującymi. Taka jest Ewangelia. Cały czas mówi o ludziach potrzebujących – podkreśla pytany o to, co kardynalska purpura zmieni w jego życiu. Wyznaje zarazem: „Jeśli chodzi o świętość, muszę bardziej zapomnieć o sobie, tak żeby Jezus był widoczny, żeby mnie nie było”.

Ujawnia też swoje kardynalskie postanowienie: „Będę robił dokładnie to, co robi Ojciec Święty, czyli godzina adoracji dziennie. Bo on zawsze adoruje od godz. 19 do 20. Ja nieraz skracałem modlitwę, bo gdzieś musiałem pójść albo coś załatwić. Teraz kupię sobie zegarek z budzikiem i dopóki nie wydzwoni tej godziny, nie wyjdę z kaplicy. Będę starał się więcej opalać przed Najświętszym Sakramentem”.

Zanim zostałem papieskim jałmużnikiem, Ojciec Święty pytał mnie, czy jestem w stanie myśleć o Kościele tak jak on – wyznaje kard. Krajewski. I sam odpowiada na to pytanie: Teraz chciałbym mu odpowiedzieć, że jestem w stanie myśleć o Kościele tak jak on, bo innego Kościoła nie ma.

Czytaj także:
Przestać panować, zacząć służyć. Spotkanie z kard. Krajewskim i nocne rekolekcje z bezdomnymi