Mecz Polska – Japonia
Nasi piłkarze kończą przygodę z mundialem. Po dwóch porażkach z Senegalem i Kolumbią czujemy się rozczarowani. Liczyliśmy na więcej… Przed nami ostatni mecz, a naszym przeciwnikiem będzie Japonia. W przeszłości z reprezentacją Kraju Kwitnącej Wiśni rozegraliśmy sześć spotkań. I chociaż odnieśliśmy cztery zwycięstwa, a dwa mecze przegraliśmy, to biorąc pod uwagę aktualną formę obydwu zespołów podczas Mistrzostw Świata, łatwo nie będzie. Japończycy to bardzo pracowici i mobilni piłkarze. Przed nami duże wyzwanie!
Japonia jest państwem, które składa się z czterech wysp położonych na zachodnim Pacyfiku. Samą nazwę można przetłumaczyć jako „Kraj Wschodzącego Słońca”. Zamieszkiwany jest przez ponad 126 milionów mieszkańców. To bardzo dużo biorąc pod uwagę, że powierzchnia Japonii (377 930 km/2) jest tylko trochę większa od Polski (312 679 km/2). Tradycyjne sporty Japończyków to sumo, karate i judo. Coraz popularniejsza staje się piłka nożna, a także baseball.
Ewangelizacja Japonii
Ewangelizacja Japonii rozpoczęła się w XVI wieku od podróży św. Franciszka Ksawerego, jednego z założycieli Towarzystwa Jezusowego. Pierwsi chrześcijańscy misjonarze zorganizowali kilka ośrodków, gdzie szerzyła się wiara w Chrystusa. Od początku nowa wiara spotykała się z oporem i prześladowaniami, aż do upadku shogunatu, co nastąpiło w drugiej połowie XIX wieku. Na przestrzeni wieków pojawili się kolejni męczennicy.
Azja zawsze fascynowała kapłanów Kościoła katolickiego. Jednym z nich był św. Maksymilian Maria Kolbe, który przybył do Japonii w 1930 roku i rozpoczął wydawanie Rycerza Niepokalanej. To dzięki świętemu powstał w Nagasaki franciszkański klasztor.
We współczesnej strukturze religijnej Japończyków dominuje tradycyjnie buddyzm (blisko 37%). Prawie 60% Japończyków nie utożsamia się z żadną religią. Chrześcijanie to zaledwie 1%, z czego 0,4% stanowią katolicy. Zakony pracujące na co dzień w Japonii to przede wszystkim dominikanie, franciszkanie i werbiści.
O. Paweł Janociński pracuje w Japonii od 40 lat. Przygoda dominikanina rozpoczęła się od poznania japońskiego współbrata w 1974 roku w Krakowie. Będąc w Japonii blisko pół wieku dostrzega zarówno zalety, jak i wady mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni.
Za co ceni Japończyków? “Za wysoką kulturę życia codziennego, delikatność i wrażliwość na drugiego człowieka. Są tajemniczy. W wymiarze religijnym większość z nich to buddyści, ale niektórzy stają się chrześcijanami. Japończycy są uporządkowani i logiczni. Mają perfekcyjnie zorganizowane życie społeczne, co na pewno ma podstawy w ich poczuciu obowiązku wobec innych (…) O ich uprzejmości i grzeczności świadczy duża ilość zwrotów grzecznościowych w języku japońskim. Na co dzień najczęściej używanym zwrotem jest «sumimasen» – «przepraszam»” – mówi w rozmowie z KAI o. Paweł Janociński*.
Japonia to także kult technologii i edukacji. Oddanie się całkowicie pracy i alienacja to te ciemniejsze strony mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni. Coraz większa samotność i liczba samobójstw to przykre fakty japońskiej rzeczywistości. I tu otwiera się przestrzeń dla Chrystusa i Kościoła, aby objawiło się jeszcze bardziej i napełniło ludzi pokojem „Wschodzące Słońce”.
*Więcej na ekai.pl
Czytaj także:
Bądź dzielna! 6 rzeczy, których nie powinnaś robić podczas Euro 😉
Czytaj także:
Dlaczego Kamil Grosicki zrobił sobie tatuaż z Maryją?
Dziś świętujemy...