Polskie Loretto. Maryjne, urokliwe miejsce na Mazowszu [zdjęcia]

Kaplica w Loretto została poświęcona 19 lutego 1984 roku. 2 lata wcześniej, w przeddzień stanu wojennego, w ołtarzu głównym umieszczono figurę Matki Bożej Loretańskiej – kopię rzeźby z włoskiego Loreto. W tym roku zostanie poświęcony nowy kościół, którego budowa rozpoczęła się w 2013 roku.

Przypomnijmy, że każde sanktuarium to miejsce nadzwyczajnego działania Boga. Podobnie jest tutaj – poddaniu się Jego działaniu sprzyjają panujące wokół cisza i spokój, a także bliskość sosnowych lasów Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. Chodząc po nim, możemy oczywiście łączyć podziwianie przyrody z modlitwą. Pomogą nam w tym leśne ścieżki różańcowe, a także leśna droga krzyżowa.

Droga krzyżowa jednak – zauważmy – przeznaczona jest głównie dla grup. Pielgrzymi indywidualni, którzy chcą ją przebyć, powinni zatem albo dowiedzieć się, kiedy przewidziane są terminy dla nich, albo po prostu zapytać sióstr loretanek posługujących w sanktuarium, czy droga krzyżowa jest w danym momencie wolna.

Prowadzi ona do cmentarza. Pod białymi, niewielkimi krzyżami leżą z jednej strony loretanki, z drugiej zaś żołnierze polscy zdobywający w 1944 roku włoskie Loreto i Ankonę. Pośrodku cmentarza znajduje się grobowiec - kaplica, w którym do 2000 roku spoczywało ciało ks. Ignacego Kłopotowskiego, od którego wszystko się zaczęło.

On to bowiem, w 1928 roku, wykupił z rąk miejscowego dziedzica 130-hektarowy majątek „Zenówka” (wg innych źródeł „Zenonówka”). W 2018 roku przypadła 90. rocznica tego wydarzenia. Obecnie dawna Zenówka to wieś Loretto, na terenie której znajduje się Sanktuarium M.B. Loretańskiej.

W nim zaś jest sarkofag, gdzie spoczywają doczesne szczątki już bł. ks. Kłopotowskiego. Oprócz starego i nowego grobowca upamiętnia go także leśny szlak, któremu patronuje. Chodząc tym szlakiem, natkniemy się na 5 tablic – śladów niezwykłego życia ks. Ignacego. I dodajmy, że przy ścieżkach różańcowych spotkamy jeszcze inny ślad błogosławionego: małą, drewnianą kapliczkę upamiętniającą pierwszą prowizoryczną loretańską kaplicę, w której odprawiał on msze święte.

Gdy wrócimy z leśnej przechadzki, w okolicy sanktuarium natkniemy się na grotę M.B. Niepokalanej z Lourdes, gdzie możemy się pomodlić. Inicjatorem powstania tej groty był oczywiście ks. Kłopotowski.

W Loretto modlimy się, ale też odpoczywamy, np. na plaży o drobnym piasku, łagodnie schodzącej do rzeki Liwiec, gdzie opalimy się i wykąpiemy. W pobliżu znajdziemy punkt widokowy, z którego można podziwiać piękno okolicy. Jeżeli zaś mamy ochotę na wypoczynek aktywny, przejdźmy się wzdłuż Liwca, spotykając ławeczki – pamiątki pobytu w Loretto wybitnych osobistości, choćby. kard. Wyszyńskiego.

Jeżeli chodzi o nasz pobyt we wspomnianej miejscowości, to możemy przyjechać na jeden dzień, ale też na dłużej. W okolicy sanktuarium znajdziemy bowiem zarówno pole namiotowe, jak i wygodny Dom Rekolekcyjny „Benedykt” z pokojami wyposażonymi w łazienki, z biblioteką, kącikiem zabaw dziecięcych oraz salą konferencyjną zaopatrzoną w kino domowe i projektor.

Wspomniany Dom Rekolekcyjny jest przy tym tylko częścią całego kompleksu obiektów zgrupowanych wokół sanktuaryjnej kaplicy. Inny element owego kompleksu stanowi np. księgarnia, w której kupimy nie tylko książki, lecz też dewocjonalia i pamiątki. A jeżeli zgłodniejemy, udajmy się do „Betanii” – budynku łączącego w sobie kawiarnię i stołówkę. Kto ma zaś własne jedzenie, wygodnie zje w drewnianych altankach stojących w okolicy. Przygotowane są też miejsca piknikowe, gdzie da się rozpalić ognisko lub zrobić grilla.

Nic więc, jak tylko przyjechać do Loretto i skorzystać ze wszystkiego, co tam przygotowano dla naszego ducha i ciała!