Na wstępie autorzy raportu potwierdzają, że Tomasz Mackiewicz oraz Elisabeth Revol faktycznie zdobyli ośmiotysięcznik Nanga Parbat. Drugi raz w historii zdobyli szczyt zimą, po raz pierwszy w historii od strony północno-zachodniej.
4 tabletki deksametazonu
Magazyn bardzo szczegółowo odtworzył trasę, którą Mackiewicz i Revol pokonywali w drodze na Nanga Parbat. Opisuje także miejsca odpoczynku, rozbitych obozów. Ostatecznie para himalaistów na szczycie znalazła się 25. stycznia między godziną 18.00 a 18.15.
W raporcie pojawiły się także informacje, o których wspominano już wcześniej – Mackiewicz zaraz po dotarciu na szczyt zaczął mieć problemy z widzeniem, co zaniepokoiło Revol. Pogorszenie wzroku mogło wynikać z braku odpowiedniej ochrony bądź było objawem obrzęku mózgu.
Jedną z nowych informacji, jaka pojawia się w opracowaniu, jest to, że Tomasz Mackiewicz miał przyjąć 4 tabletki substancji, która na jakiś czas wzmocniła jego organizm.
Polak nie był w stanie poruszać się na tyle szybko, żeby się ogrzać. Wziął cztery tabletki deksametazonu i to na chwilę poprawiło sytuację. Para schodziła dalej po zaśnieżonych zboczach do wysokości ok. 7280 m. Stamtąd mieli pokonać długi płaski kawałek, a potem czekało ich nieznaczne podejście do namiotu, ale Mackiewicz był zupełnie wykończony, przemarznięty, miał objawy obrzęku płuc i prawie nie widział. Revol postanowiła przenocować wraz z Polakiem w szczelinie, bez żadnego wyposażenia na obóz – brzmi fragment raportu cytowany przez Polską Agencję Prasową.
Akcja ratunkowa w wykonaniu Bieleckiego i Urubko
Polak nie mógł dalej kontynuować trasy, nie zdołał się poruszyć. Revol, która kilkukrotnie próbowała wezwać pomoc, została poinformowana o tym, że po jej polskiego towarzysza zostanie wysłany helikopter. Jej samej polecono zejść na niższą wysokość.
Zanim opuściła Mackiewicza, zabezpieczyła go i wyżłobiła schody w śniegu, aby mógł po nich łatwiej zejść. Sama zeszła na wysokość 6 700 metrów, gdzie na noc schroniła się w szczelinie.
Żona Tomasza Mackiewicza o kłopotach na szlaku dowiedziała się z mediów społecznościowych i skontaktowała się z przyjacielem Mackiewicza, który dalej zwrócił się z prośbą o pomoc do uczestników wyprawy na K2. Kierownik wyprawy – Krzysztof Wielicki – po konsultacji z załogą, rozpoczął rozmowy z państwowymi urzędnikami oraz pakistańską armią.
Revol nie miała pojęcia o tych działaniach. Jej stan także zaczynał się pogarszać – była wyczerpana, odwodniona, zaczęły pojawiać się halucynacje.
Dzięki poprawie warunków pogodowych helikoptery przetransportowały na wysokość około 4800 metrów czterech uczestników wyprawy na K2: Adama Bieleckiego, Jarosława Botora, Piotra Tomalę oraz Denisa Urubko.
Urubko oraz Bielecki wyruszyli naprzeciw Revol, a dwóch pozostałych himalaistów przygotowywało obóz na wysokości 4900 metrów.
Do Revol dotarli o 2.00 w nocy z 27 na 28 stycznia. Ich spotkanie miało miejsce na wysokości około 6100 metrów. W raporcie podkreślono, że wspinanie się o 1100 metrów wzwyż w mniej niż 9 godzin było „niesamowitym wyczynem”.
Himalaiści sprowadzili Elisabeth Revol do obozu drugiego, gdzie spędziła kilka godzin. Zaopatrzyli ją w gorące napoje oraz lekarstwa. Jak podaje raport, temperatura wynosiła wówczas – 35 stopni Celsjusza, a wiatr osiągnął prędkość 80 km/h.
W raporcie znalazła się także wzmianka o zamiarach ponownego podejścia przez Bieleckiego i Urubkę oraz próbie ratowania Mackiewicza. Pogorszenie się warunków, stanu zdrowia Revol (ogólne osłabienie, odmrożenie dłoni i lewej nogi), a przede wszystkim nikłe szanse na to, że Mackiewicz mógł przeżyć, spowodowało, że odstąpiono od tego planu.
Czytaj także:
Poruszające pożegnanie ojca z Tomkiem Mackiewiczem. „Śpij synku na Nanga Parbat wtulony w puszysty śnieg”
Źródło: PAP
Dziś świętujemy...