Papież Franciszek odpowiada na to pytanie w swoim orędziu z okazji międzyreligijnego Forum G20, które odbyło się w Buenos Aires.
Na inauguracji konferencji odczytano orędzie wystosowane przez papieża Franciszka, w którym zaznacza on, iż „podstawowym wkładem religii w dzisiejszy świat jest zdolność ukazania owocności konstruktywnego dialogu celem wspólnego poszukiwania najskuteczniejszych rozwiązań dla problemów, które dotyczą nas wszystkich”.
Jakakolwiek próba szukania prawdziwego rozwoju gospodarczego, społecznego czy technologicznego musi uwzględniać godność istoty ludzkiej oraz konieczność spojrzenia każdej osobie w oczy zamiast postrzegania jej jako jeszcze jednej liczby w chłodnych statystykach – przestrzegał w innym miejscu Ojciec Święty.
Podkreślił ponadto znaczenie „ochrony naszego wspólnego domu wyrażanej w trosce o ogół rodziny ludzkiej”.
Tegoroczne Forum odbyło się pod hasłem „Budowanie konsensusu w sprawie rozwoju równego i zrównoważonego: wkład religii do godnej przyszłości”. Życzeniem papieża było natomiast, by jeden z omawianych tematów brzmiał: „Religia, zmiana klimatu i zrównoważona przyszłość zasobów żywnościowych”. Bardzo ważny głos w dyskusji o tych problemach zabrał kardynał Pedro Ricardo Barreto Jimeno, arcybiskup Huancayo (Peru), wiceprzewodniczący Panamazońskiej Sieci Kościelnej REPAM.
Innym wybitnym gościem o międzynarodowej sławie obecnym w Buenos Aires był Rowan Williams, były arcybiskup Canterbury i obecny prezes rady nadzorczej Christian Aid, charytatywnej organizacji religijnej, która dzięki współpracy kościołów w Anglii i Irlandii udziela pomocy potrzebującym w różnych zakątkach świata.
Kiedy spojrzymy na program Forum przekonamy się, iż poruszane tematy są niezwykle ważkie z religijnego punktu widzenia. Na tym kongresie nie zamierzamy rozmawiać o religii, ale o tych samych kwestiach, które dyskutowane są na szczycie G20, tyle że z perspektywy religii – zaznaczył Juan Navarro Floria, członek Argentyńskiej Rady ds. Wolności Religijnej oraz jeden z organizatorów wydarzenia.
Na liście poruszanych zagadnień znalazły się między innymi tematy takie jak: Struktury nierówności a paradygmat rozwojowy, Etyka w ekonomii czy Wolność religijna. Jedna z sesji dotyczyła związku pomiędzy ochroną wolności religijnej i wyznaniowej a osiąganiem innych globalnych celów, takich jak ugruntowanie praw człowieka w ogóle.
Podsumowując, na każdej sesji plenarnej czy też wszystkich sesjach równoległych podkreślana była rola religii w przyszłym rozwoju narodów. Pod tym linkiem można zapoznać się z pełnym programem Forum.
Wkrótce konkluzje i zalecenia, którymi zaowocowało piąte już z rzędu takie międzyreligijne spotkanie zostaną podane do publicznej wiadomości, tak jak miało to miejsce w latach poprzednich.
Pełna treść orędzia wystosowanego przez papieża Franciszka na inaugurację Międzyreligijnego Forum G20
Serdecznie pozdrawiam organizatorów i uczestników Międzyreligijnego Forum G20, które w tym roku odbywa się w Buenos Aires. Celem tych międzyreligijnych konferencji organizowanych przy okazji Szczytu G20 jest ukazanie międzynarodowej społeczności, że różnorodne tradycje, a także religijne i filozoficzne doświadczenia mogą przyczynić się do tego, by problemy społeczne, które dziś szczególnie nas niepokoją, ujrzeć w nowym świetle.
W tych dniach wymiany myśli i refleksji mamy pochylić się nad rolą religii oraz ich konkretnym wkładem w budowanie konsensusu w sprawie sprawiedliwego i zrównoważonego rozwoju, który zapewnić miałby godną przyszłość dla wszystkich. Liczne wyzwania, jakim musi stawiać czoła dzisiejszy świat, są, rzecz jasna, bardzo złożone. Obecnie konfrontujemy się z trudnymi sytuacjami, które nie tylko dotykają tak wielu naszych uciśnionych i zapomnianych braci, ale zagrażają przyszłości całej ludzkości. A my, ludzie wiary, nie możemy pozostawać obojętni wobec tych zagrożeń.
Jeżeli chodzi o religie, sądzę, że niezależnie od różnic i odmiennych punktów widzenia, pierwszym podstawowym wkładem w rozwój świata jest zdolność ukazania owocności konstruktywnego dialogu celem wspólnego poszukiwania najskuteczniejszych rozwiązań dla problemów, które dotyczą nas wszystkich. Dialog nie oznacza rezygnacji z własnej tożsamości (por. Adhortacja apostolska Evangelii Gaudium, 251), ale gotowość do wyjścia drugiemu naprzeciw, do zrozumienia jego racji, do nawiązywania pełnych szacunku ludzkich relacji, z pełnym i głębokim przekonaniem, iż wysłuchanie kogoś, kto myśli inaczej, stanowi przede wszystkim okazję do wzajemnego ubogacenia się i wzrastania w braterstwie. Nie sposób bowiem zbudować wspólny dom, pomijając tych, którzy myślą w odmienny sposób czy też ignorując to, co dla nich ważne i z czym dogłębnie się utożsamiają. Braterstwo, które trzeba budować, nie może być niczym z laboratorium, «ponieważ przyszłość to współistnienie pełne szacunku dla różnic, a nie ujednolicenie myślenia do jedynego, teoretycznie neutralnego sposobu» (przemówienie do Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego).
Wobec świata, w którym utwierdza się i umacnia paradygmat rozwoju typu technokratycznego, z jego logiką panowania i kontroli rzeczywistości na rzecz interesów gospodarczych i zysku, myślę, że religie mają do odegrania wielką rolę, przede wszystkim, dzięki temu nowemu „spojrzeniu” na istotę ludzką, które pochodzi z wiary w Boga Stwórcę człowieka i wszechświata. Jakakolwiek próba szukania prawdziwego rozwoju gospodarczego, społecznego czy technologicznego musi uwzględniać godność istoty ludzkiej oraz konieczność spojrzenia każdej osobie w oczy zamiast postrzegania jej jako jeszcze jednej liczby w chłodnych statystykach. Żywimy przekonanie, że «człowiek jest twórcą, ośrodkiem i celem całego życia gospodarczo-społecznego» (Konstytucja duszpasterska Gaudium et spes, 63). Zaproponujmy zatem nowy sposób patrzenia na człowieka i na rzeczywistość, pozbawiony intencji manipulowania i panowania, ale w poszanowaniu dla jego własnej natury i powołania w całości stworzenia, gdyż «wszystkie byty wszechświata, będąc stworzonymi przez tego samego Ojca, są zjednoczone niewidzialnymi więzami i tworzą rodzaj uniwersalnej rodziny, wspaniałej komunii pobudzającej do świętego, serdecznego i pokornego szacunku» (Encyklika Laudato si’, 89).
Drodzy przyjaciele! Pragnę ponowić moje wezwanie wobec tego tak uczonego zgromadzenia, do ochrony naszego wspólnego domu wyrażonej w trosce o całą ludzką rodzinę. Poczujcie się zaproszeni do nowego dialogu o sposobie, w jaki budujemy nasze społeczeństwo, w poszukiwaniu zrównoważonego rozwoju oraz z przekonaniem, że sprawy te mogą się zmienić.
Na zakończenie pozwolę sobie po raz kolejny przypomnieć, że do realizacji tego zadania niezbędne jest zaangażowanie nas wszystkich oraz że wszyscy razem jako narzędzia Boga możemy współdziałać na rzecz ochrony i uszanowania stworzenia, przyczyniając się do tego poprzez kulturę, doświadczenie, talenty i wiarę każdego z nas.
I proszę wszystkich o modlitwę za mnie.
