Końcówka roku i przygotowania do świąt dają się każdemu we znaki. Na głowie mamy masę projektów, które należy domknąć, dokupić ostatnie prezenty czy posprzątać tę konkretną szafkę w domu. A przecież jeszcze zapomnieliśmy o mące na uszka. A wiadomo, że święta bez uszek to nie święta… Ratunku!
Czytaj także:
Trzy pytania, które uratują ostatnie dni Adwentu
I właśnie w tym szaleństwie dzieje się największa tajemnica, jaka miała miejsce na naszym globie – niebawem narodzi się sam Bóg, aby być przy nas i z nami. A czy my jesteśmy przy Nim? Gdzie są nasze serce dzisiaj, teraz? Moje właśnie w odhaczaniu checklisty… Ech.
Nawet adwentowe rekolekcje czy spowiedź wydają się być tak naprawdę początkiem tego, do czego powinna nas wezwać pamiątka narodzin Jezusa. Pewnie czujecie podobnie.
Adwent to początek
Św. Jan Chrzciciel nawoływał dwa tysiące lat temu, aby prostować ścieżki dla Pana. Ten głos dociera także do ludzi naszych czasów i rozbrzmiewa przez cały Adwent. I niech się niesie jak najdłużej. Przecież nie ma człowieka na tej ziemi, który nie potrzebowałby czegoś w sobie zmienić na lepsze. Ja potrzebuję!
Macie pomysł co zrobić, aby wyjść naprzeciw słów Jana Chrzciciela? Ja wierzę, że najpiękniejszym owocem zmiany i nawrócenia jest konkretny czyn – zauważenie drugiego człowieka, wyjście naprzeciw jego potrzebom i odpowiedzenie na nie z miłością.
Odpowiedzmy czynem
Na tę ostatnią prostą Adwentu podrzucam wam kilka cytatów o dobroci i sama biorę je sobie do serca. Niech w tym przedświątecznym zabieganiu nie zabraknie nam okazji do tego, by obdarować nią naszych bliskich i potrzebujących. Jeśli się nam to uda, z pewnością będzie to szczególny owoc tegorocznego Bożego Narodzenia.
Czytaj także:
Papież: Proszę was, nie zeświecczajmy Bożego Narodzenia!
Dziś świętujemy...
