Wiedziałam, że muszę zaakceptować fakt, że moje ciało, dusza i psychika są obolałe, że potrzebuję czasu, żeby dojść do formy. Życie po stracie jest inne, ale jest także piękne.
Wielki Post to również czas jałmużny. W tym szczególnym okresie prosimy cię o wsparcie, które umożliwi nam dalszą ewangelizację i wlewanie nadziei w serca czytelników.
„Skutki odrzucenia określonych przez Boga ról płci niszczą nasze społeczeństwo. Mężczyźni nie wiedzą już, jak być mężczyznami. Kobiety nie wiedzą, jak być kobietami. Małżeństwa są w gruzach. Relacje staczają się po równi pochyłej” – piszą Kristen Clark i Bethany Baird w książce „Boska kobieta w cudownym planie Stwórcy”, wydanej przez Edycję św. Pawła. I dodają: domy są jak hotele, kuchnie przypominają bary szybkiej obsługi, nasze rodziny niszczone są od środka. Co robić?
Zaakceptuj rzeczywistość taką, jaką ona jest
Jestem kobietą po przejściach i dobrze wiem, ile trzeba znieść, żeby móc dalej żyć. Jeśli jesteś teraz w sytuacji, w której musiałaś rozstać się z kimś, kogo kochałaś, to wiedz, że przyjdzie taki moment, w którym jeszcze będziesz się uśmiechać. Wiedz, że twoje złe samopoczucie, brak apetytu czy lęki – miną. Przyjdzie taki moment, w którym poczujesz, albo usłyszysz od kogoś, komu na tobie zależy – wracaj do życia.
I stopniowo, krok za krokiem, będziesz uczyła się chodzić ze swoją raną i żyć z nią. Za jakiś czas będziesz miała świadomość, że ona jest, ale nie będzie ci już zabierała całej twojej siły. Będzie trudnym wspomnieniem, bolesną lekcją, ale będziesz mogła z nią żyć. Przyjdzie taki czas, w którym znowu zaczniesz normalnie pracować, spotykać się z ludźmi i marzyć. Jaka jest do tego droga?
„Jeśli odpowiednio zadbasz o siebie, łatwiej ci będzie dbać o innych. Zaspokajaj swoje potrzeby, a zobaczysz, ile zyskasz energii, którą będziesz mogła dzielić się z innymi” (Sylvie Rottke)
Zaczęłam od regularnych posiłków, spacerów, czytania inspirujących książek, oglądania wartościowych filmów, które dostarczały i polecały mi bliskie osoby. Dalej rozmów z dobrymi i mądrymi ludźmi i modlitwy.
Wiedziałam, że muszę zaakceptować fakt, że moje ciało, dusza i psychika są obolałe, że potrzebuję czasu, żeby dojść do formy. Życie po stracie jest inne, ale jest także piękne. Moje postrzeganie świata stało się głębsze. Bardziej przeżywam i więcej widzę, co skutkuje tym, że moje baterie szybciej się rozładowują i potrzebuję czasu na to, żeby się zresetować. Potrzebuję ciszy, spokoju i siły od Boga.
„Pomaganie innym jest podstawą Bożego planu dla kobiecości” (Kristen Clark i Bethany Baird)
Nazywam to dmuchaniem w skrzydła. Kiedy widzę potencjał ludzi, których mam wokół siebie, po prostu im to mówię. Czasami nie wierzą, to prawda. Muszą sami z tymi słowami pobyć. Boli mnie, jak bardzo wierzymy kulturze masowej, jak cudowne, piękne kobiety dają się nabierać na kłamstwa, że nie są wystarczająco piękne, szczupłe, bogate czy niezależne.
„Jak to się stało, że słuchamy niedzielnych czytań i mówimy – „To piękna historia, zachęcająca”. Następnie zauważamy przesłanie świata, otwieramy uszy na wiele z jego pomysłów i nasiąkamy nimi. Pozwalamy światu kształtować nasze przekonania, pozwalamy kulturze mówić, jak mamy żyć jako kobiety. Czy chcesz przynieść Bogu chwałę przez pomaganie innym w osiąganiu sukcesu”? – pytają Kristen Clark i Bethany Baird. Zachęcają: zrób to dzisiaj – praktykuj serdeczność. Upiecz ciasteczka, zrób kartkę, zaproś kogoś na obiad. Bądź dzielną kobietą, która nie ukrywa swojego serca, ale wystawia je i szczodrze się nim dzieli.
„Bycie dzielną kobietą wymaga gotowości, by wyglądać głupio w oczach świata po to, by wyglądać mądrze w oczach Boga” (Kristen Clark i Bethany Baird)
Kobieta potrzebuje być dzielna, by całym sercem podążać za Bożym planem. Taka kobieta, jak mówią autorki książki, pozwoli słowu Bożemu określić cel jej życia, będzie okazywać biblijną kobiecość przez słowa, działanie i ubiór, swoim priorytetem uczyni pomaganie innym, dawanie życia i pielęgnowanie relacji. Jej wartość nie będzie wynikała tylko z zewnętrznego wyglądu, ale z relacji z Bogiem. I będzie skoncentrowana na wieczności.
A Bóg spytał proroka Izajasza: „Kogo mam posłać i kto Nam pójdzie?”. Izajasz odpowiedział: „Oto jestem! Poślij mnie!” (Iz 6, 8).
Czytaj także:
Nauka pokazuje, że kobiety w ciąży są jak sportowcy wytrzymałościowi
Czytaj także:
Rozstanie. Jak przeżyć ten trudny czas?
Czytaj także:
Dlaczego się nie udało? Jak się odnaleźć po rozstaniu
Dziś świętujemy...
