Dawn pamięta wydarzenia: była w sali konferencyjnej z 8 innymi osobami. Kiedy rozległy się dźwięki pierwszych strzałów, instynktownie schronili się w kątach pomieszczenia. Jedyny telefon, którym można było wzniecić alarm, znajdował się na ścianie obok niej. Sięgnęła po słuchawkę, by połączyć się z zewnętrzną linią, ale strzały znów się zaczęły. Wróciła więc na swoje miejsce, zostawiając wiszący telefon.
Zgodnie ze słowami policji telefon uruchomił szkolny system PA (do odbioru i przesyłania dźwięków), pozwalając wszystkim słyszeć, co się dzieje i poszukać kryjówki. Ważny szczegół: telefon… nie był podłączony do systemu PA! „To nie byłam ja. Tego dnia wydarzył się cud. Jak brzmi odpowiedź na pytanie, gdzie był Bóg? Bóg był tam”. Dawn płacze, kiedy wraca do tych dramatycznych godzin.
Potrzebowała pomocy rodziny i przyjaciół, ale balsamem na rany było także wsparcie od niezliczonych nieznajomych (tysiące wiadomości napływały z całego świata). „Zobaczyłam nadzieję w życzliwości innych. Jest więcej dobra niż zła na świecie i myślę, że musimy je pielęgnować i dbać o nie, będąc dobrymi dla siebie nawzajem”.
Czytaj także:
Look Up Stories: Tancerka na Bronxie
Czytaj także:
Aleteia stworzyła pierwszy dokumentalny serial internetowy „LOOK UP – Historie o nadziei”
Dziś świętujemy...