Odnów dziś przyrzeczenia chrzcielne. Wielka cisza Wielkiej Soboty i co z nią zrobić [poradnik paraliturgiczny]

Szabat kosmosu

Wielka Sobota to dzień wielkiej ciszy. Nic się nie dzieje, bo nic się nie da zrobić. Kościół – zgodnie ze starożytnym zwyczajem – nie sprawuje tego dnia sakramentów, bo Jego Pasterz zasnął snem śmierci i spoczywa w grobie.

Tak naprawdę to księża nie powinni nawet tego dnia spowiadać. Nie mamy więc nic do zrobienia tego dnia. Nie jesteśmy w stanie nic zrobić. Milczymy, wsłuchujemy się w ciszę Jego snu i czekamy. Czekamy na Zmartwychwstanie.

Czytaj także:
Jak celebrować Wigilię Paschalną w domu. Nabożeństwo na wieczór Wielkiej Soboty

Być może trudno nam milczeć i czekać. Wolelibyśmy coś robić, działać. Nic z tego. To jest szabat całego stworzenia, szabat całego kosmosu. Nie robimy i nie zrobimy nic.

To On działa. Dziś, w tej ciszy, milczeniu i pozornym bezruchu działa sam Bóg. Chrystus spoczywa w grobie, ale nie jest bezczynny. Właśnie zstępuje do Otchłani – do każdej naszej otchłani. Do otchłani naszych grzechów, smutków, dramatów. Do otchłani naszej bezsilności, strachu, rozpaczy.

Tam pochyla się nad nami, aby nas pochwycić za rękę i wyprowadzić ku Niekończącemu się Życiu, do którego nas stworzył i powołał.

Bóg w mojej Otchłani

Pięknie mówi o tym starożytna homilia na Wielką Sobotę: „I odrzekł Chrystus Adamowi: (…) Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus! (…) Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, abyś pozostawał spętany w Otchłani”. Tu możecie posłuchać całości tego tekstu:

Co więc robić w tej ciszy? Nic. Milczeć i czekać. Żyć dzisiaj normalnie, szykować się do świąt, malować jajka, ozdabiać mazurki, dzwonić z życzeniami, obejrzeć jakiś dobry film, poczytać książkę, pobawić się z dziećmi, przytulić żonę, pocałować męża. Nie musisz dzisiaj robić nic wielkiego.

Po prostu żyj, bo On przynosi i podarowuje ci właśnie Życie. Uciesz się życiem, tak zwyczajnie, spokojnie, po prostu.

Zanurzyć się w Słowie

Znajdź czas, żeby sięgnąć do obfitego skarbca Słowa Bożego, jaki liturgia otworzy przed nami tej nocy. Poszukaj wśród czytań Słowa, które dotyka i dotyczy cię osobiście – które (z być może nieznanych ci jeszcze powodów) porusza twój umysł i serce.

Oto czytania na dziś: Rdz 1,1-2,2; Rdz 22,1-18; Wj 14,15-15,1a; Iz 54,4a.5-14; Iz 55,1-11; Ba 3,9-15.32-4,4; Ez 36,16-17a.18-28; Rz 6,3-11; Mt 28,1-10.

Domowa katecheza

Jeśli macie w domu dzieci – młodsze czy starsze – to koniecznie, jako rodzice, zróbcie im katechezę o tej nocy. Podczas paschalnego Sederu najmłodsze dziecko pytało głowę rodziny: „Czym ta noc różni się od wszystkich innych nocy?”, a on w odpowiadał „haggadą” – opowieścią o wyjściu z Egiptu.

Opowiedzcie swoim dzieciom, a jeśli ich nie macie, to sobie nawzajem, a jeśli jesteście samotni, to na głos sami sobie o tajemnicy tej Wielkiej Nocy, o tym, co zrobił dla was Chrystus. Własnymi słowami, tak jak umiecie.

Przygotujcie się na Wielką Noc

Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, to przygotujcie świecę paschalną, którą zapalicie, gdy zapadnie zmrok i oglądając transmisję usłyszycie słowa: „Światło Chrystusa!”. Jeśli nie będziecie oglądać transmisji, to zapalcie ją, gdy zaczniecie się wieczorem modlić. Przy jej blasku odnówcie przyrzeczenia chrzcielne. Oto tekst dla tych, którzy nie będą oglądać transmisji z liturgii w kościele:

• Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
• Wyrzekam się.
• Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?
• Wyrzekam się.
• Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
• Wyrzekam się.
• Czy wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
• Wierzę.
• Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
• Wierzę.
• Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
• Wierzę.
• Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych to najważniejszy moment tej Nocy. Zanurzamy się na nowo w swój chrzest, w Życie, które Bóg nam w nim podarował. Świadomie, dobrowolnie, z nową nadzieją i radością.

Ale wcześniej koniecznie zmierzcie się z tym obfitym wielkanocnym Słowem, podanym powyżej. Zaśpiewajcie (nawet jeśli zupełnie nie umiecie śpiewać!) „Alleluja!”. Powiedzcie sobie: „Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!”.

Bo naprawdę zmartwychwstał. A skoro zmartwychwstał, to żyje. A jeśli żyje, to nie gdzieś w „zaświatach”, ale tu i teraz. Tu i teraz jest przy was – żywy i prawdziwy, realny, choć niewidzialny. Zmartwychwstały Pan jest z nami tam, gdzie my jesteśmy. Nie opuszcza, nie zostawia, nie porzuca. Jest, bo kocha.

Czytaj także:
Niech transmisje Wam nie wystarczą! List księdza do „wiernych online”