Nabożeństwo Słowa Bożego na wtorek II tygodnia Wielkanocy przeżywany w domu

* * *

Trzeba, aby Syn Człowieczy został wywyższony,
by każdy, kto w Niego wierzy, został zbawiony.

Wszyscy siedzą, a prowadzący mówi:

Bracia i siostry,

tak, trwajmy w radości, wychwalajmy, składajmy dzięki:
Syn Człowieczy został wywyższony
i w Nim otrzymaliśmy wieczne błogosławieństwo.

W istocie, triumf Chrystusa jest triumfem całej ludzkości,
jak również triumfem każdego spośród nas:
jest ukoronowaniem historii zbawienia.

Bracie i siostro, pojmij to dobrze:
gdyby historia zbawienia miała na celu
jedynie wyrwanie ludzkości ze szponów zła i śmierci,
nie wymagałaby śmierci Boga.
Ale ukoronowanie historii zbawienia,
takiej, jaką prowadził Ojciec w swym miłosiernym zamyśle,
wymagało, aby Bóg oddał swe życie
jako dowód nieskończonej miłości.

Bowiem ostateczne ukoronowanie historii zbawienia
polega na tym,
że ludzkość zostanie przyjęta
na łono boskości:
Bóg stał się umarłym człowiekiem,
aby człowiek zmartwychwstały w Nim stał się Bogiem.

Dlatego zmartwychwstanie Chrystusa i Jego wywyższenie
są ze sobą ściśle związane:
Jezus z Nazaretu,
nasz Brat w człowieczeństwie oraz Bóg,
Nauczyciel życia,
stanowią jedno.
W ten sposób plan miłości Bożej
objawia się w swej niezmierzonej głębi:
jeśli Syn Boży umarł i zmartwychwstał,
stało się to po to, aby wszyscy mieli życie wieczne,
i to nie jakiekolwiek życie wieczne,
ale prawdziwie boskie Życie Wieczne.

Pauza 

Panie Jezu, teraz - gdy nie możemy
uczestniczyć w ofierze Twego życia poprzez celebrację Eucharystii,
jeszcze bardziej niż zwykle oczekujesz od nas,
byśmy wchodzili w tajemnicę Twej Ofiary
oraz kochali naszych bliźnich,
jak Ty nas umiłowałeś.

Po 3 minutach ciszy wszyscy wstają i robią znak krzyża, mówiąc:

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Prowadzący kontynuuje:

By przygotować się na przyjęcie słowa Bożego
i by nas ono uzdrowiło,
uznajmy, że jesteśmy grzeszni.

Odmawiamy modlitwę pokutną, np.:

Prowadzący: Zmiłuj się nad nami, Panie.
Reszta: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Prowadzący: Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
Reszta: I daj nam swoje zbawienie.

Mówimy albo śpiewamy:

Panie, zmiłuj się nad nami
Panie, zmiłuj się nad nami
Chryste, zmiłuj się nad nami
Chryste, zmiłuj się nad nami
Panie, zmiłuj się nad nami
Panie, zmiłuj się nad nami

MODLITWA

Prowadzący odmawia modlitwę:

Wszechmogący i wieczny Boże,
Ty, którego możemy nazywać naszym Ojcem,
spraw, aby w naszych sercach wzrastał duch synostwa,
byśmy pewnego dnia byli zdolni wejść do dziedzictwa,
które jest nam obiecane.
Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna i naszego Pana.

Czytający stoi, reszta wiernych siedzi.

PIERWSZE CZYTANIE

Czytanie z Dziejów Apostolskich [Dz 4, 32-37]

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich.

Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

A Józef, nazwany przez apostołów Barnaba, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp apostołów.

Oto słowo Boże.

Reszta: Bogu niech będą dzięki!

Czytający lub śpiewający psalm stoi, reszta siedzi.

PSALM Ps 93 (92)

Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.

lub: Alleluja

Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.

Refren

Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary, †
Twojemu domowi przystoi świętość
po wszystkie dni, o Panie.

Refren

EWANGELIA

Wszyscy wstają. Ewangelia jest odczytywana. By podkreślić wielkanocną radość, śpiewamy Alleluja.

Alleluja! Alleluja! Alleluja!

Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego,
aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

Alleluja! Alleluja! Alleluja!

Słowa Ewangelii według świętego Jana [J 3, 7-15]

Jezus powiedział do Nikodema:

«Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha».

W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?».

Odpowiadając na to, rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.

A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne».

Wszyscy siadają. Żadna aklamacja nie kończy czytania Ewangelii, a prowadzący powtarza ostatnie wersety, podając je wszystkim jak echo do rozważania w ciszy:

Pozwólmy, aby w całej głębi naszych serc
rozbrzmiewało słowo Jezusa,
które Kościół proponuje nam w tym dniu:

Trzeba, aby Syn Człowieczy został wywyższony,
by każdy, kto w Niego wierzy, został zbawiony.

5 minut poświęcamy na medytację i ciszę.

Wszyscy wstają, a prowadzący inicjuje Modlitwę Pańską.

Zjednoczeni w Duchu Świętym oraz w jedności z całym Kościołem ośmielamy się mówić, jak nas nauczył nasz Pan, Jezus Chrystus:

Mówimy albo śpiewamy:

Ojcze nasz, któryś jest w niebie
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy,
jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw od złego.

I od razu dodajemy:

Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.

Następnie prowadzący zachęca do przekazania sobie znaku pokoju:

Połączyliśmy nasze głosy z Chrystusem, by modlić się do Ojca. Jesteśmy synami w Synu. W miłości, która nas łączy, odnowieni przez Słowo Boże, przekażmy sobie znak pokoju, znak komunii, który otrzymujemy od Boga.

W zależności od sytuacji przekazujemy sobie znak pokoju przez podanie dłoni lub ukłon. Siadamy.

KOMUNIA DUCHOWA

Prowadzący mówi:

Choć nie możemy przyjąć Komunii sakramentalnej podczas mszy świętej, papież Franciszek zachęca nas gorąco do komunii duchowej, nazywanej także „komunią pragnienia”. Módlmy się słowami zaproponowanymi przez papieża:

Klękam u Twych stóp, o mój Jezu, i ofiarowuję Ci moje skruszone serce,
uniżone w swojej nicości i Twojej świętej obecności.
Adoruję Cię w sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii.
Pragnę przyjąć Ciebie w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł.
Czekając na radość z sakramentalnej Komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu.
Przyjdź do mnie, O mój Jezu, kiedy ja przychodzę do Ciebie!
Niech Twoja miłość ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci.
Wierzę w Ciebie, Tobie ufam, Ciebie kocham. Amen.

Pauza

W głębi serca pozwólmy,
by rosło w nas pragnienie jedności z Jezusem
w komunii sakramentalnej.
I by Jego miłość zaczęła działać w naszym życiu.
Byśmy kochali innych, jak on nas umiłował.

Cisza przez 5 minut sam na sam z Jezusem.

Można w tym czasie wykonać pieśń dziękczynną.

Wstajemy i odmawiamy modlitwę:

Miłujący Ojcze,
niech łaska misterium paschalnego
obfituje w nas i owocuje;
Ty postawiłeś nas na drodze ku niebu,
pomóż nam odpowiedzieć na Twoją miłość.

Przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, Amen.

Wszyscy zwracają się do krzyża i składają ręce.

Prowadzący wypowiada formułę błogosławieństwa:

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

Niech zawsze wierny Bóg
pozwoli nam przez nasze życie
ukazywać ducha ofiary, współczucia i miłości,
jaki był w Jezusie Chrystusie.
W jedności Ducha Świętego
oddajemy chwałę Bogu,
Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa,
teraz i na wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

Wszyscy kończymy modlitwą:

Niech na nas spłynie łaska Boża,

I mieszka w nas na zawsze. Amen. 

Wszyscy robią znak krzyża.

Rodzice mogą teraz również naznaczyć czoła swych dzieci znakiem krzyża. 

Możemy zakończyć celebrację, śpiewając Regina Caeli lub inną radosną pieśń maryjną.

Regina Caeli, laetare, alleluia!
Quia quem meruisti portare, alleluia!
Resurrexit, sicut dixit, alleluia!
Ora pro nobis Deum, alleluia!

Królowo nieba, wesel się, alleluja!
Bo Ten, któregoś nosiła, alleluja!
Zmartwychwstał jak powiedział, alleluja!
Módl się za nami do Boga, alleluja!

Aby kontynuować świętowanie tego dnia, zachęcamy do odkrycia wspaniałej tradycji odmówienia Liturgii Godzin. Przez Okres Wielkanocny będziemy wam proponować kolejne formuły celebracji w domu, by towarzyszyć wam w świętowaniu okresu paschalnego – pomimo wszystko – na chwałę Bożą i dla zbawienia świata.