Ta zwariowana zakonnica po prostu nie zgodziła się, żeby pandemia powstrzymała ją przed udziałem w maratonie. A wszystko w szczytnym celu!
Siostra Stefania Baliga należy do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Eucharystii w Chicago. Jej największą pasją jest pomaganie innym i… bieganie. Pod habitem drzemie prawdziwy sportowiec, który nie tylko startował w wyścigach (jej osobisty rekord to maraton w 2 h 53 min), ale także zebrał imponujące fundusze na cele charytatywne.
Po ukończeniu studiów na uniwersytecie w Illinois w 2010 roku, od razu wstąpiła do franciszkanek. Nie porzuciła jednak talentów otrzymanych od Boga. Znalazła sposób, aby połączyć swoją sportową pasję z pragnieniem służenia Bogu – startując w maratonach, zbierała pieniądze dla potrzebujących.
W tym roku miała zamiar kontynuować swoje wysiłki. Była tak przekonana, że w październiku pobiegnie w maratonie chicagowskim, że obiecała:
W kwietniu starałam się zmotywować ludzi do treningu i zbierania funduszy: wciąż będziemy to robić. Złożyłam też obietnicę: Jestem tak pewna, że ten wyścig dojdzie do skutku, że jeśli zostanie odwołany, zrealizuję go na bieżni. Został odwołany, więc go przebiegnę („Chicago Tribune”)
W iście zakonnym stylu s. Stefania postanowiła dotrzymać słowa, jednocześnie ustanawiając nowy rekord Guinnessa. Miała zostać pierwszą amatorską biegaczką – i bez wątpienia pierwszą siostrą franciszkanką! – która ukończyłaby pełny maraton na bieżni.
Pod koniec sierpnia 2020 roku zaprosiła więc współsiostry, oficjalnych sędziów, przyjaciół i sportowców (którzy dopingowali ją online). Postawiła też w pobliżu dwie małe figurki, św. Franciszka i Błogosławionej Dziewicy.
Cały ten wysiłek był transmitowany na żywo i upubliczniony w mediach społecznościowych. I choć może nie zechcecie obejrzeć pełnego 4-godzinnego filmu (rzeczywisty czas maratonu to ok. 3 godziny, 35 minut), to zdecydowanie warto pochylić się nad determinacją s. Stefanii.
Jej pierwotnym celem było zebranie 150 tys. dolarów na program pomocy dla wspólnoty Misji Matki Bożej Anielskiej, która od czasu COVID-19 odnotowała trzykrotny wzrost zapotrzebowania na pomoc, a zwłaszcza na żywność. W rzeczywistości darowizny osiągnęły 100 tys. dolarów.
Pieniądze zostaną przeznaczone na utrzymanie w pełni wyposażonej spiżarni, która służy 3 tys. osób potrzebujących, a także na pomoc w ukończeniu renowacji budynku naprzeciwko klasztoru, który pomaga w nagłych wypadkach, potrzebie żywności i odzieży, a także prowadzeniu programów pozaszkolnych.
S. Stefania dzieliła się przed maratonem tym, jak czuła się błogosławiona, że może biegać. Jest też bardzo wdzięczna tym, którzy zdecydowali się wesprzeć zbiórkę pieniędzy.
Co warte zauważenia, s. Stefania na II roku studiów doznała urazu stopy. Ale, tak jak teraz pandemia, kontuzja nie powstrzymała jej przed wykonaniem misji.
Jej przyjaciółka i wolontariuszka w spiżarni dzieli się przemyśleniami:
„Jest nieustraszona. Jest pewna siebie i pokorna. Jest przekonana, że Bóg ma ją na oku i będzie miała zapewnioną opiekę. Nic jej nie zastraszy. (…) Jest mała, ale potężna. Tak jak jej wszystkie współsiostry. Są ludźmi czynu i zrobią wszystko.
Po zakończeniu maratonu i kontynuowaniu zbiórki, siostra może naszykować swoje buty do biegania na kolejny rok, a teraz cieszyć się, że nie tylko pomagała potrzebującym, ale także zainspirowała innych do tego samego.
Czytaj także:
Ma 99 lat. I właśnie zebrał ponad 17 mln funtów na walkę z koronawirusem
Czytaj także:
S. Benedykta, autorka bloga „Zakonnica bez przebrania”: Sztuka to najpiękniejsza forma opowiadania o Bogu
Dziś wspominamy świętego...
