Aleteia Studio we współpracy z SOMOS Community Care stworzyła w zeszłym roku kilkunastominutowy dokument pt. The Graffiti Artist Who Became a Doctor (Graficiarz, który został lekarzem). Produkcja ta została nominowana do nagrody Emmy – najbardziej prestiżowego wyróżnienia w branży telewizyjnej w USA, nazywanego „telewizyjnym Oscarem”. Nominacje zostały ogłoszone 30 czerwca 2021 roku.
Poniżej możecie poznać historię niezwykłego bohatera filmu, a także obejrzeć nominowany dokument 👇
Juan Tapia-Mendoza. Grafficiarz w gangu
Juan Tapia-Mendoza urodził się w Republice Dominikańskiej. Jego ojciec porzucił matkę Juana, gdy chłopiec miał dwa lata. „Nie widziałem go więcej, dopóki nie skończyłem 14 lat” – wspomina.
Wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i osiedlili się w Nowym Jorku. Nie mógł sobie wtedy wyobrazić, że zostanie sławnym grafficiarzem, a później lekarzem.
Tapia-Mendoza dorastał wśród innych migrantów. „Kiedy byłem w szóstej klasie, zacząłem opuszczać szkołę. Zostawaliśmy w domu przyjaciół, a nasze matki pracowały cały dzień. Moja mama wstawała o 5.00 lub 6.00 rano i chodziła do pracy. Wracałem do domu, gdy wracała z pracy o 23.00”.
Juan pamięta, że „w tamtych czasach Nowy Jork był bardzo brutalnym miastem”. Dołączył do gangu na Górnym Manhattanie z innymi dziećmi z sąsiedztwa. Wtedy właśnie odkrył, że lubi graffiti: stał się znany pod pseudonimem „C.A.T. 87”.
Sława nie była jego zamiarem. Ale jego sztuka w Nowym Jorku – na ścianach, w metrze – zapewniła mu w mieście szacunek.
Prestiżowy pediatra ze społeczności Latynosów
Ponieważ nie uczęszczał regularnie do szkoły, był prawie analfabetą, ale marzył o byciu lekarzem. Tak się złożyło, że choć nie miał edukacji, jego sztuka wystarczyła. Stała się dowodem jego motywacji i dała możliwość uczęszczania na Universidad Central del Este w Santo Domingo.
Dziś Juan Tapia-Mendoza jest jednym z najbardziej szanowanych pediatrów w Nowym Jorku. Założył Pediatrics 2000, klinikę, w której pomaga dzieciom z rodzin hiszpańskojęzycznych.
„To ważne, aby matki miały lekarzy, którzy mówią ich językiem i znają ich kulturę” – mówi.
Pediatrics 2000
Pediatrics 2000 ma wyjątkowy wygląd: jej ściany są pełne graffiti, ponieważ doktor dobrze wie, że angażowanie młodych ludzi w tę formę sztuki miejskiej jest „sposobem na uwolnienie dzieci od narkotyków i więzienia”. Przekonał się o tym na własnej skórze. Widział, jak ponad dziesięciu jego przyjaciół umiera na ulicy, podczas gdy on poszedł na studia.
Jego przyjaciel Hugo Martinez promował ideę, że młodzi artyści graffiti powinni być uznawani za „wysoce zmotywowane dzieci, które zasługują na uwagę, ponieważ chcą coś zrobić ze swoim życiem”. Dlatego Tapia-Mendoza i Martinez rozpoczęli wspólnie projekt, który łączy medycynę ze sztuką.
W związku z tym klinika jest również galerią sztuki: centrum, które gromadzi młodych ludzi z sąsiedztwa w celu prowadzenia zdrowej aktywności.
Matka superbohaterka
Tapia-Mendoza ma dziś sławę i prestiż, ale nie zapomniał, komu to zawdzięcza.
Wszystko zawdzięczam mojej matce. Wszyscy potrzebujemy bohatera, a ona jest moim bohaterem.
W 14-minutowym filmie dokumentalnym zatytułowanym The Graffiti Artist Who Became a Doctor dr Tapia-Mendoza wyjaśnia, jak wyglądały trudne początki w Nowym Jorku i jakim błogosławieństwem okazało się graffiti. Mówi również o swojej matce, która dwukrotnie zastawiła swój dom, aby Juan mógł zrealizować swoje marzenia. „Ona zawsze poświęcała się, by popchnąć swoją rodzinę do przodu”, mówi z wdzięcznością.
Udane życie
Dziś dr Tapia-Mendoza cieszy się, że może pomóc tak dużej społeczności dzieci latynoskich i ich rodzin w Nowym Jorku, a nie tylko leczyć fizyczną stronę swoich pacjentów.
„Moją największą dumą – wyjaśnia – jest widzieć, że dzieci, które przyszły do kliniki, są teraz lekarzami, inżynierami, prawnikami, nauczycielami… którzy przestali robić złe rzeczy i mają udane życie, a ja widzę satysfakcję ich rodziców, którzy czują, że są wspólnotą”.
Dr. Tapia jest częścią sieci lekarzy SOMOS, która służy najbardziej bezbronnym ludziom w Nowym Jorku.
Podsumowuje:
Każdej nocy, kiedy idę spać, dziękuję Bogu i mówię: Tak, zrobiłem to ponownie!
Czytaj także:
Lekarz z dziecięcego hospicjum. „Mam nadzieję, że spotkam się kiedyś z moimi pacjentami” [wywiad]
Czytaj także:
Zawierzyli córeczkę Matce Bożej z Lourdes. „To siła modlitwy ją ocaliła”
Czytaj także:
Była jak torebka ryżu. Laura to nasz mały jasnowłosy cud
Dziś świętujemy...