W 2019 roku otrzymała nagrodę Stop Hunger, stworzoną przez Sodexo. W 2013 roku Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR) przyznał jej Nagrodę Nansena. Siostra Angélique Namaika, augustianka Kongijka, jest jedną z tych dyskretnych misjonarek, które poruszają świat, nie wyglądając na takie.
Rzeczywiście pomogła ponad 22,5 tys. kongijskich kobiet, w większości ofiar przemocy popełnionej przez Armię Bożego Oporu (LRA). To niezwykle brutalna, rzekomo chrześcijańską grupa zbrojna, utworzona w 1988 roku w północnej Ugandzie, która potem zasiała terror w sąsiednich krajach.
Jej inspiracja sięga daleko wstecz. Jako mała dziewczynka poznała siostrę Tone, niemiecką zakonnicę, która oddała całe swoje życie w służbie chorym. Angélique urodziła się w chrześcijańskiej rodzinie i bardzo wcześnie nauczyła się dzielić z innymi dzięki rodzicom, którzy przynosili wodę, jedzenie i drewno na opał bardziej potrzebującym sąsiadom. Już w dzieciństwie zdecydowała, że zostanie zakonnicą.
Szansa na lepsze życie
W 2003 roku życie zakonnicy przybrało inny obrót: została powołana do Dungu, w prowincji Haut-Uele (północny wschód od Demokratycznej Republiki Konga), na misję związaną z tamtejszą diecezją. Tam uderzyła ją sytuacja wielu napotkanych kobiet, które były pozbawione środków do życia, często analfabetek i postanowiła przyjść im z pomocą poprzez różne propozycje szkoleń z szycia, gotowania i czytania.
W 2005 roku LRA wpadła do kraju, siejąc panikę. Podpalenia wsi, masakry mieszkańców, gwałty na kobietach. Chłopcy byli porywani w celu przekształcenia ich w żołnierzy, a małe dziewczynki w niewolnice seksualne. Tysiące ludzi zostało wysiedlonych.
Budować razem przyszłość
Zakonnica pomagała tym, którzy przybywali do Dungu, w znalezieniu mieszkania i pracy, ale kiedy LRA dotarła do Dungu, zakonnice były zmuszone ukrywać się w buszu. To sprawiło, że odczuwała trudności napotykane przez tych, którzy są wypędzani z domów.
W 2008 roku w Dungu siostra Angélique postanowiła dać pierwszeństwo kobietom i dziewczętom, które były ofiarami LRA, a które często były przedmiotem przemocy seksualnej, okaleczania, pracy przymusowej…
Niektóre mają dzieci zrodzone z gwałtu. W tym celu stworzyła Centrum Wsparcia Reintegracji i Rozwoju (CRAD), w którym mogą się odbudować, ucząc się zawodu, uleczając swoje rany i idąc do przodu. Dzięki dofinansowaniu zakonnica otworzyła także poradnię pediatryczną, szkołę podstawową dla dzieci wysiedleńców oraz sierociniec. Buduje przyszłość.
Czytaj także:
Polscy misjonarze „rozlani” na całym świecie, gdzie jest ich najwięcej? Nowe dane
Czytaj także:
Z dyskoteki do zakonu. Polski misjonarz o swojej krętej drodze do Boga
Dziś świętujemy...