Harpa Dei: muzyka, śpiew i prawdziwe uduchowienie. Czwórka rodzeństwa tworzy niezwykły zespół

Nie są tylko zwykłym chórem wykonującym muzykę sakralną, ale swoją działalność traktują jako misję ewangelizacyjną. Propagują śpiew i modlitwy ze zróżnicowanych tradycji, sięgających korzeniami niepodzielonego Kościoła I tysiąclecia. Wielki Post to doskonały czas, aby zapoznać się z twórczością grupy tworzonej przez rodzeństwo 3 sióstr i ich brata.

„Jesteśmy rodzeństwem, siostrami i braćmi. Łączą nas nie tylko więzy krwi, ale chcemy też pokazać, że wszyscy chrześcijanie są duchowymi braćmi i siostrami” – często podkreśla niecodzienne, czteroosobowe rodzeństwo z grupy Harpa Dei (Harfa Boża).

Niecodzienne nie tylko dlatego, że tworzy wspólny zespół, co przecież nie jest rzadkie w dziejach muzyki, ale także dlatego, że funkcjonuje w swoistym zawieszeniu pomiędzy różnymi tradycjami i kulturami. Mirjana, Lucia, Marie-Elisée i Nikolai Gerstnerowie urodzili się w Niemczech. Ich korzenie rodzinne sięgają Francji, Rosji i Bałkanów. Dorastali i uczyli się w dalekim Ekwadorze.

Bliska im jest więc zarówno kultura Bizancjum i wschodniosłowiańska, śpiew gregoriański, tradycja benedyktyńska jak i muzyka hiszpańska i latynoamerykańska, a nawet hebrajska. Zaskoczeniem będzie, że śpiewają również... w języku polskim. Sporą popularność w sieci zdobyło ich wykonanie koronki do Miłosierdzia Bożego.

Harpa Dei nie są przedsięwzięciem nowym, gdyż w bieżącym roku obchodzą dziesięciolecie aktywności artystycznej. Jednak przez ten cały czas, mówiąc językiem współczesnej popkultury, bardzo dbają o to, aby ich profil miał charakter zespołu „alternatywnego”.

Stąd nie zdecydowali się do tej pory, śladem wielu innych wykonawców do występu przed masową publicznością, w popularnych teleturniejach i muzycznych programach rozrywkowych.

Rodzeństwo Gerstnerów nie chce, aby ich działalność była postrzegana tylko w kategoriach estetycznych, jako piękna lub poruszająca muzyka. Chcą zaś skłonić swoich odbiorców do modlitwy i prowadzenia autentycznego życia duchowego w oparciu o stare, bogate i różnorodne tradycje chrześcijańskie.

Harpa Dei nagrywa i sprzedaje płyty (które można nabyć za ofiarą „co łaska”), jest także obecne w serwisach streamingowych i na YouTube. Ich kanał śledzi ponad 110 tys. obserwatorów.

Rodzeństwo proponuje jednak nie tylko śpiew, ale również katechezy i wykłady (najczęściej w języku angielskim, hiszpańskim i niemieckim). Dotyczą one liturgii, modlitwy Jezusowej, tradycji Ojców Pustyni i śpiewu gregoriańskiego. Wszystkie treści przygotowywane są w profesjonalny sposób, a szczególną uwagę przykuwają teledyski grupy, realizowane w formacie 4K.

Pomimo bardzo tradycyjnych treści, zespół stosuje też, co bywa rzadkie przy tego typu twórczości, całą gamę nowoczesnych, cyfrowych środków obróbki dźwięku, m. in. pogłos i czyszczenie z szumów. Budzi to niekiedy krytykę ortodoksyjnych zwolenników nagrywania muzyki i śpiewu sakralnego w sposób możliwie najbardziej naturalny.

Niemniej zespół podkreśla, iż stosowanie tego elektronicznych ulepszeń ma służyć maksymalnej czytelności przekazu i pomagać w skoncentrowaniu się na modlitwie.

Niecodzienny jest również image zespołu. Nikolai, Mirjana, Lucia i Marie-Elisée występują zawsze publicznie w habitach przypominających członków zgromadzeń monastycznych lub w strojach kojarzących się z duchowością wschodnią. Zwłaszcza gdy spojrzymy na Nikolaia, wyglądającego jak mnich z tradycji bizantyjskiej.

Nie są to jednak sztuczne, teatralne ubiory zrekonstruowane przez charakteryzatorów. Wydaje się wręcz, jakby rodzeństwo Gerstnerów chodziło w tego rodzaju strojach na co dzień.

Zespół podkreśla, że nie ma to nic wspólnego z kreacją wizerunku, ale jest próbą skierowania uwagi słuchaczy nie na wygląd zewnętrzny śpiewających, ale na prezentowane przez nich treści.

Da się zauważyć, że rodzeństwo z Harpa Dei nie lubi dużo mówić o sobie. Z ich stron internetowych i nielicznych wypowiedzi w mediach wiemy, że rozpoczęli swoją aktywność w ramach przedsięwzięcia Musica Sacra. Polegało ono na koncertach muzyki sakralnej i liturgicznej w wielu krajach i regionach świata. Szczególnie tych dotkniętych przez konflikty.

Zespół występował do tej pory m. in. w Palestynie i Izraelu, Meksyku, Ekwadorze i innych krajach Ameryki Południowej, w USA, Rosji i na Litwie. Rodzeństwo wierzy, że śpiew na chwałę Boga według starych tradycji chrześcijańskich jest w stanie pokonać zło. A także skłonić ludzi do zainteresowania się oraz praktykowania życia duchowego.

Pandemia ograniczyła działalność grupy. Ale od tego czasu wzrosło zainteresowanie jej działalnością w serwisach społecznościowych. W ubiegłym roku sporą popularność zdobyło wykonanie krótkiego, średniowiecznego hymnu „Stella caeli” („Gwiazda nieba”), śpiewanego lub odmawianego w przypadku epidemii.

Członkowie zespołu podkreślają, że prezentując muzykę i śpiew Kościoła powszechnego z różnych tradycji i obrządków, realizują nauczanie Soboru Watykańskiego II. W Konstytucji o liturgii świętej „Sacrosanctum concilium” czytamy:

Doświadczenie powszechności Kościoła znakomicie sprawdza się w Harpa Dei, gdzie swobodnie wędruje się pomiędzy tradycją bizantyjską i słowiańską, a łacińską.

Na Wielki Post Mirjana, Lucia, Marie-Elisée i Nikolai proponują nam łaciński hymn „Audi benigne Conditor" śpiewany od pierwszych nieszporów I niedzieli Wielkiego Postu do nieszporów piątku przed sobotą poprzedzającą Niedzielę Palmową. Jego autorstwo przypisywane jest św. papieżowi Grzegorzowi, uważanemu za pierwszego kodyfikatora liturgii rzymskiej. Jego pierwsze strofy brzmią (w tł. I. Holewińskiego): „Nie gardź, Twórco miłosierny/ Skruchy łzami, modlitw słowy/ Które wylewa lud wierny/ W post święty czterdziestodniowy”.

Zespół prezentuje również bizantyjsko-słowiański troparion do Krzyża Świętego, śpiewany na Wschodzie podczas III Niedzieli Wielkiego Postu poświęconej adoracji Krzyża: „Krzyżowi Twojemu kłaniamy się, Władco i wychwalamy święte Twoje Zmartwychwstanie”.

Najnowsze wykonanie Harpa Dei to zaś Pozdrowienie anielskie w języku hebrajskim, nagrane w benedyktyńskim arcyopactwie św. Marcina w Beuron.

Warto zaprzyjaźnić się z zespołem Harpa Dei, nie tylko podczas Wielkiego Postu. I przeżyć z nimi niepowtarzalną przygodę autentycznej, głębokiej modlitwy.