Instrukcja:
- Tekst nabożeństwa jest rozpisany na dwie lub więcej osób, ale można nim także modlić się w pojedynkę.
- Warto przygotować miejsce do modlitwy, bo to pomoże nam skupić się na Słowie Bożym.
- Ustaw tam krzyż, obraz lub ikonę nawiązującą do tajemnicy przeżywanych dni.
- Zapal świecę.
- Jeśli masz, ustaw także kwiaty – ten akcent podkreśli radosny wymiar Okresu Wielkanocnego.
- Jeśli modlisz się w większym gronie, wyznacz osobę, która poprowadzi modlitwę.
- Prowadzący decyduje o długości momentów ciszy.
- Wyznaczcie, kto czyta poszczególne czytania.
- Przygotowujemy wcześniej modlitwę wiernych i wyznaczamy osobę, która ją przeczyta lub wypowie z serca.
- Można przygotować też odpowiednie pieśni.
* * *
Sobota w oktawie Wielkiej Nocy
Nie możemy nie mówić tego,
co widzieliśmy.
Wszyscy siedzą, a prowadzący mówi:
Bracia i siostry,
naprawdę nie ma nikogo innego na ziemi,
kto mógł nas zbawić.
Tylko Jezus.
Nie ma tu żadnych wątpliwości.
Tylko właśnie,
czy nasze życie wspina się na wysokości
i pnie ku Temu, który nas zbawia?
Ten, który nie chce „letnich”,
czy faktycznie zbawi nas, którzy
nie jesteśmy wielkimi świętymi
ani, być może, nawet małymi świętymi?
Ten, który ma moc odmówienia wiecznego wesela
tym, którzy nie są tego godni,
czy zbawi naszych rodziców, nasze dzieci,
naszych bliskich i przyjaciół?
Ten, który ustanowił
jeden chrzest na odkupienie grzechów,
czy zbawi tych, którzy nie znają Jego Imienia?
To jedyne wszak Imię, przez które
mogą zostać zbawieni.
Kiedy my zadajemy sobie takie pytania,
oto uczeń, którego Jezus miłował,
opisuje nam scenę łowienia ryb
nad Jeziorem Tyberiadzkim:
słońce zaczyna wynurzać się zza horyzontu,
gdy grupa rybaków
wraca z połowu bez powodzenia.
Na brzegu stoi Jezus w swym chwalebnym ciele,
jak gdyby nic się nie wydarzyło.
Kim oni są dla Niego?
Może niczym więcej, jak bandą, która go opuściła,
grupą fałszywych przyjaciół?
Czyż nie mógł ich po prostu zostawić?
Co więcej, nie są nawet w stanie
porządnie nałowić ryb!
Cóż robi Jezus?
Wypełnia ich sieci po brzegi.
I jeszcze przyrządza im posiłek,
którego już nigdy nie zapomną.
Pauza
Panie Jezu, teraz – gdy dostęp do Eucharystii jest ograniczony –
jeszcze bardziej niż zwykle oczekujesz od nas,
byśmy wchodzili w tajemnicę Twej Ofiary
oraz kochali naszych bliźnich,
jak Ty nas umiłowałeś.
Po 3 minutach ciszy wszyscy wstają i robią znak krzyża, mówiąc:
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Prowadzący kontynuuje:
By przygotować się na przyjęcie Słowa Bożego
i by nas ono uzdrowiło,
uznajmy, że jesteśmy grzeszni.
Odmawiamy modlitwę pokutną, np.:
Prowadzący: Zmiłuj się nad nami, Panie.
Reszta: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Prowadzący: Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
Reszta: I daj nam swoje zbawienie.
Mówimy albo śpiewamy:
Panie, zmiłuj się nad nami!
Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste, zmiłuj się nad nami!
Chryste, zmiłuj się nad nami!
Panie, zmiłuj się nad nami!
Panie, zmiłuj się nad nami!
MODLITWA
Prowadzący odmawia modlitwę:
Oto jest Pasterz,
który do rzek życiodajnych prowadzi,
Pan prowadzi za sobą swój lud,
gdy morskie fale zalewają
naszego wroga.
Alleluja! Alleluja!
Czytający stoi, reszta wiernych siedzi.
PIERWSZE CZYTANIE
Czytanie z Dziejów Apostolskich [Dz 4,13-21]
Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi.
Kazali więc im wyjść z sali Sanhedrynu i naradzali się między sobą: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jeruzalem. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie szerzyło się to wśród ludu, surowo zabrońmy im przemawiać do kogokolwiek w to imię!»
Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy».
Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.
Oto słowo Boże.
Reszta: Bogu niech będą dzięki!
Czytający lub śpiewający psalm stoi, reszta siedzi.
PSALM 118 (117)
Refren: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.
albo: Alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Pan moją mocą i pieśnią, †
On stał się moim Zbawcą. *
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych.
Refren.
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żyć będę i głosić dzieła Pana. *
Ciężko mnie Pan ukarał, ale na śmierć nie wydał.
Refren.
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, †
wejdę przez nie i podziękuję Panu. *
Oto jest brama Pana, przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś *
i stałeś się moim Zbawcą.
Refren.
EWANGELIA
Wszyscy wstają. Ewangelia jest odczytywana. By podkreślić wielkanocną radość, śpiewamy „Alleluja”.
Alleluja! Alleluja! Alleluja!
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy.
Alleluja! Alleluja! Alleluja!
Słowa Ewangelii według Świętego Marka [Mk 16,9-15]
Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary.
Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»
Wszyscy siadają. Żadna aklamacja nie kończy czytania Ewangelii, a prowadzący powtarza ostatnie wersety, podając je wszystkim jak echo do rozważania w ciszy:
W głębi naszych serc
pozwólmy, by zabrzmiały te słowa:
«Idźcie na cały świat
i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»
5 minut poświęcamy na medytację w ciszy.
Wszyscy wstają, a prowadzący inicjuje Modlitwę Pańską:
Zjednoczeni w Duchu Świętym oraz w jedności z całym Kościołem ośmielamy się mówić, jak nas nauczył nasz Pan, Jezus Chrystus:
Mówimy albo śpiewamy:
Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy,
jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw od złego.
I od razu dodajemy:
Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.
Następnie prowadzący zachęca do przekazania sobie znaku pokoju:
Połączyliśmy nasze głosy z Chrystusem, by modlić się do Ojca. Jesteśmy synami w Synu. W miłości, która nas łączy, odnowieni przez Słowo Boże, przekażmy sobie znak pokoju, znak komunii, który otrzymujemy od Boga.
W zależności od sytuacji przekazujemy sobie znak pokoju przez podanie dłoni lub ukłon. Siadamy.
KOMUNIA DUCHOWA
Prowadzący mówi:
Choć nie możemy przyjąć Komunii sakramentalnej podczas mszy świętej, papież Franciszek zachęca nas gorąco do komunii duchowej, nazywanej także „komunią pragnienia”. Módlmy się słowami zaproponowanymi przez papieża:
Klękam u Twych stóp, o mój Jezu, i ofiarowuję Ci moje skruszone serce,
uniżone w swojej nicości i Twojej świętej obecności.
Adoruję Cię w sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii.
Pragnę przyjąć Ciebie w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł.
Czekając na radość z sakramentalnej Komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu.
Przyjdź do mnie, O mój Jezu, kiedy ja przychodzę do Ciebie!
Niech Twoja miłość ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci.
Wierzę w Ciebie, Tobie ufam, Ciebie kocham.
Amen.
Pauza
W głębi serca pozwólmy,
by rosło w nas pragnienie jedności z Jezusem
w Komunii sakramentalnej.
I by Jego miłość zaczęła działać w naszym życiu.
Byśmy kochali innych, jak on nas umiłował.
Cisza przez 5 minut na bycie sam na sam z Jezusem.
Można w tym czasie wykonać pieśń dziękczynną.
Wstajemy i odmawiamy modlitwę:
Ojcze nieskończenie dobry,
niech łaska paschalnego misterium
na nas spocznie i w nas owocuje.
Ty nas wprowadziłeś na drogę ku niebu,
pomóż nam odpowiadać na wezwanie Twej miłości.
Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Amen.
Wszyscy zwracają się do krzyża i składają ręce.
Prowadzący wypowiada formułę błogosławieństwa:
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
Panie, nasz Boże, niech obfite błogosławieństwo
spłynie na Twój lud,
który obchodził pamiątkę śmierci Twojego Syna
i spodziewa się swojego zmartwychwstania;
odpuść mu winy, udziel pocieszenia,
umocnij go w świętej wierze
i zapewnij mu wieczne zbawienie.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.
Wszyscy kończymy modlitwą:
Niech na nas spłynie łaska Boża
i mieszka w nas na zawsze. Amen.
Wszyscy robią znak krzyża.
Rodzice mogą teraz również naznaczyć czoła swych dzieci znakiem krzyża.
Możemy zakończyć celebrację, śpiewając „Regina Caeli” lub inną radosną pieśń maryjną.
Regina Caeli, laetare, alleluia!
Quia quem meruisti portare, alleluia!
Resurrexit, sicut dixit, alleluia!
Ora pro nobis Deum, alleluia!
Królowo nieba, wesel się, alleluja!
Bo Ten, któregoś nosiła, alleluja!
Zmartwychwstał jak powiedział, alleluja!
Módl się za nami do Boga, alleluja!
Dziś świętujemy...