Lubię myśleć o podróży Józefa i Maryi do Betlejem jak o wyjeździe do szpitala w dniu porodu. W lnianym worku miała przygotowane pieluszki, tak jak my w szpitalnej torbie. Była gotowa, choć zupełnie nie spodziewała się tego, co Ją czeka. Znajome, prawda?
Kim była Maryja?
Choć każdy artykuł z cyklu o biblijnych matkach rozpoczynał się od pytania „kim była”, pytanie to brzmi dość trywialnie w kontekście Maryi. Wiemy przecież dobrze, że mieszkała w galilejskim Nazarecie, była narzeczoną Józefa, a Bóg wyznaczył Jej niebywałe zadanie – bycie matką Jego Syna.
Przez setki lat Jej postać była – i wciąż jest – otaczana niezwykłą czcią. Nazywamy Ją królową. Nie bez powodu Jej wizerunek znajduje się na wielu obrazach, ołtarzach, kapliczkach i ścianach naszych domów. Często przyozdobiona koroną, bogatą szatą i złoceniami, na które zasługuje jak nikt inny.
Rozczochrana Maryja bez korony
Mam nadzieję, że nikogo nie urażę, jeśli powiem, że trudno mi się do takiej Maryi przytulać. Ozdoby uwierają moje ramiona, a korona sprawia, że czuję się skrępowana i tworzy się między nami dystans.
Dużo bliżej mi do Niej, kiedy wyobrażę sobie Jej szarą suknię ubrudzoną kaszą i pachnącą mlekiem, nieprzytomnie zapalającą świecę w środku nocy, by utulić płaczącego Jezusa. A na Jej twarzy, zamiast jaśniejących promieni, spostrzegę oznaki zmęczenia. To jest moja Mama.
Chcę cię dziś zaprosić do takiego spojrzenia na Maryję. Na matkę, która czuła to, co ty, i to, co ja. Która przeżywała dokładnie to samo. Która w swoim macierzyństwie przeplatała szczęście z bólem. Do dostrzeżenia w jej historii tych mniej lub bardziej prozaicznych punktów łączących nas z Nią.
Punkt pierwszy: ciąża
Pamiętasz ten moment, kiedy dowiedziałaś się, że jesteś w ciąży? Pamiętasz emocje, jakie ci wtedy towarzyszyły? Radość, ale też strach i niedowierzanie? Może trudno to pojąć, ale dokładnie te uczucia towarzyszyły Maryi w dniu zwiastowania.
Kiedy przyszedł do Niej anioł z dobrą nowiną, „Ona zmieszała się na te słowa” (Łk 1,29). Naprawdę, ciężko było jej uwierzyć, że zostanie mamą – „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1,34). Ona się nawet przestraszyła – „Nie bój się, Maryjo”, powiedział przecież anioł.
I zaraz po tej mieszance zaskoczenia i lęku nastąpiła radość. Z euforią, w pośpiechu udała się do Elżbiety, aby się swoim szczęściem podzielić. Znane pragnienie serca w stanie błogosławionym, prawda?
Punkt drugi: poród
Nie wiem, jakie masz wspomnienia ze swojego porodu, droga mamo, ale pewnie wiesz, że nie zawsze przebiega on zgodnie z naszymi wyobrażeniami. Maryja też z pewnością je miała. Liczyła przecież na przytulną gospodę. A dostała…
Lubię myśleć o podróży Józefa i Maryi do Betlejem, jak o wyjeździe do szpitala w dniu porodu. W lnianym worku miała przygotowane pieluszki, tak jak my w szpitalnej torbie. Była gotowa, choć zupełnie nie spodziewała się tego, co Ją czeka. Bliskie nam, czyż nie?
Punkt trzeci: wychowanie
Iskra strachu o dziecko, która pojawia się na początku ciąży, to dopiero początek nieustannej wewnętrznej troski o nie. Ta iskra nigdy nie znika, a w chwilach krytycznych zaczyna wręcz płonąć. Tak było z Maryją, która przez trzy dni szukała Jezusa w Jerozolimie. „Synu, czemuś nam to uczynił?” (Łk 2,48). Tak było i wtedy, kiedy wiedziała, że Go traci…
Niejednej z nas nie wystarczy łez i niejedna noc będzie dla nas bezsenna ze strachu o nasze dziecko. Wtedy dobrze wtulić się w Maryję. Tę zwyczajną w swej nadzwyczajności. Dostrzec jej bliskie, porozumiewawcze spojrzenie. Razem raźniej się bać. Cieszyć. Troszczyć. Kochać.
Dziś świętujemy...
