Ślub: Nie masz ochoty rzucać bukietem? Zobacz, co proponujemy w zamian [galeria]

Ostatni dodatek do stroju panny młodej – ślubny bukiet – niezmiennie pozostaje centralnym elementem wielu tradycji. Ta najbardziej rozpowszechniona mówi, że należy rzucić nim w stronę obecnych na weselu panien. Ta, której uda się go złapać, ma nadzieję na szybkie zamążpójście...

Może to się odbyć na dziedzińcu kościoła albo już na weselu. Ten zwyczaj sięga czasów Krzyżowców (1095-1291), którzy przejęli go ze Wschodu. Panna młoda, kierując się do Boga, rzucała w niebo swój bukiet z kwiatów pomarańczy – symbolu miłości, dziewictwa i otwartości na potomstwo.

Jeżeli jednak ty wolisz poszukać dla swojego bukietu innego przeznaczenia, oto kilka alternatywnych rozwiązań o głębokiej wymowie:

Zamiast pozwolić, aby to los zdecydował, komu przypadnie twój bukiet, możesz sama podarować go wybranej osobie szczególnie ci drogiej, na przykład mamie, babci, siostrze czy najlepszej przyjaciółce.

Tym pięknym gestem będziesz miała okazję podziękować jej za obecność i wsparcie. Ponadto jest bardzo prawdopodobne, że ta osoba zasuszy kwiaty od ciebie na pamiątkę i dzięki temu jeszcze nie raz będziesz mogła je zobaczyć!

Podarowanie bukietu świadkowej to szczególna forma podziękowania za jej zaangażowanie i duchowe wsparcie nie tylko w dniu ceremonii, lecz także w procesie przygotowań do ślubu. Wyraża naszą wdzięczność za jej obecność i nieustanną modlitwę w naszej intencji.

W Wielkiej Brytanii tradycja głosi, że po ślubie członka rodziny królewskiej bukiet panny młodej powinien być złożony przed Grobem Nieznanego Żołnierza w opactwie westminsterskim.

Złożenie bukietu na grobie to piękny i przepełniony głęboką treścią gest. Dzięki niemu możesz uhonorować zmarłego członka rodziny lub też osobę, którą wyjątkowo cenisz, symbolicznie zapraszając ją na waszą uroczystość.

Składając swój ślubny bukiet na ołtarzu poświęconym Najświętszej Dziewicy tuż po zakończeniu ceremonii, panna młoda powierza losy swojego małżeństwa i przyszłego ogniska domowego Matce Jezusa. Warto, by temu gestowi towarzyszyła prośba o wstawiennictwo Maryi.

Można odmówić przy tej okazji modlitwę „Zdrowaś, Maryjo” albo oddać się Maryi w akcie poświęcenia, na przykład takim, jak ten stworzony przez św. Ludwika Marię Grignion de Montfort: