Był jednym z najsympatyczniejszych komików filmowych. Szalenie lubiany, kreował, współtworzył i wspierał środowisko przedwojennego kina polskiego.
Wielki Post to również czas jałmużny. W tym szczególnym okresie prosimy cię o wsparcie, które umożliwi nam dalszą ewangelizację i wlewanie nadziei w serca czytelników.
Jednym z miejsc, gdzie kształtowały się losy filmowego środowiska, był dom Antoniego Fertnera, nazywany Domem Radości lub Domem „Pod kogutem”. To właśnie tam (na terenie dzisiejszego osiedla Radość – Warszawa Wawer), odbywały się spotkania z aktorami, reżyserami i producentami. Często wpadali tam: Mieczysława Ćwiklińska (z którą Fertner współtworzył wytwórnię filmową o nazwie OAZA), Eugeniusz Bodo, Aleksander Żabczyński, a także znany poeta i tłumacz Leopold Staff. Wszyscy przyjaciele komika mieli wspólną pasję: film.
Fertner miał szczęście pracować dla takich reżyserów jak Mieczysław Krawicz, Michał Waszyński czy Konrad Tom. Niezapomniane postaci wykreował m.in. w filmach Antek Policmajster (z Mieczysławą Ćwiklińską), Papa się żeni, Będzie lepiej, Robert i Bertrand, Ada to nie wypada. W tym ostatnim Fertner partnerował m.in. Mirze Zimińskiej, Jadwidze Andrzejewskiej, Lodzie Niemierzance, Aleksandrowi Żabczyńskiemu czy Kazimierzowi Junoszy-Stępowskiemu.
Antoni Fertner i pierwszy polski film
Co się dzieje gdy na planie filmowym spotykają się dwaj giganci filmów komediowych? Aby się dowiedzieć, warto obejrzeć komedię pomyłek, czyli film Bolek i Lolek (1936), w którym obok Fertnera zobaczymy m.in. Adolfa Dymszę.
Do dzisiaj krytycy filmowi i wielbiciele niezwykłego talentu Antoniego Fertnera podkreślają, że aktor stworzył bardzo wyrazistą postać, którą znamy z wielu przedwojennych filmów: mężczyzna niski, korpulentny, o charakterze – pozornie – rozbrajająco dobrodusznym i porażająco prostolinijnym. Pod przyjemnym wizerunkiem niejednokrotnie krył się inny człowiek: sprytny i przebojowy, który zawsze sobie radził, nawet w sytuacji najbardziej podbramkowej.
Aktor najczęściej grał arystokratów (baronów), ziemian, wojskowych, urzędników, gubernatorów czy jowialnych dyrektorów. Talent i kunszt artysty porównywano do innych znamienitych komików – Charliego Chaplina i Maxa Lindera. Ciekawostka: Fertner wystąpił w pierwszym polskim filmie fabularnym Antoś pierwszy raz w Warszawie z 1908 roku, który co prawda trwał zaledwie 7 minut, ale przetarł polskie szlaki kinematograficzne.
Antoni Fertner. Kino, teatr i… rowery!
Antoni Dezyderiusz Fertner urodził się 23 maja w Częstochowie w 1874 roku w Częstochowie. Studiował w słynnej Wyższej Szkole Handlowej, którą porzucił dla większej pasji: przygody i pracy na planie filmowym i scenie teatralnej. Podjął naukę w klasie Dykcji i Deklamacji utworzonej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W 1915 roku młody aktor wyjechał na kilka lat do Rosji. Angażowany przez tutejszych filmowców i ludzi teatru, pracował m.in. w Kijowie, Petersburgu i Moskwie. Po powrocie do Polski rozpoczęły się w życiu aktora złote lata pracy i kariery: Fertner występował na scenach Teatru Polskiego i Teatru Narodowego, a także w znanych produkcjach filmowych, które stały się hitami.
Po wojnie grał w teatrach łódzkim i lubelskim. Na stałe związał się z Krakowem, z Teatrem Starym i Teatrem Słowackiego, w którym stworzył pamiętna rolę Aragona w sztuce Chory z urojenia. Ostatnią postacią, którą aktor zagrał w wieku 81 lat, był Profesor Orliński w spektaklu Maturzyści w 1955 roku. Cztery lata później aktor zmarł w Krakowie. Pozostawił w swoim artystycznym dorobku 500 ról filmowych i teatralnych.
Fertnermiał jeszcze jedną pasję: uwielbiał jazdę na rowerach. Będąc wiceprezesem Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów, współorganizował z wielkim powodzeniem rajd rowerowy po drogach Królestwa Polskiego.
O swoim niezwykłym życiu i podróżach aktor napisał w książce Podróże komiczne, w której najważniejszym przesłaniem pozostają słowa, że prawdziwe pasje nas rozwijają, a także pomagają pięknie i dobrze przeżyć swoje życie.
Dziś świętujemy...
