Co jest najważniejsze dla życia modlitwy? I tu zaskoczenie…

Eucharystia jest pokarmem. Kto nie przyjmuje pokarmu – w końcu umiera. Wielu ludzi to duchowe głodomory. Przymierają głodem i dlatego nie mają siły do znoszenia ciężarów i utrapień tego życia. Skarżą się i niecierpliwią, czasem nawet bluźnią – no bo nie przychodzą, nie przyjmują, nie pożywają Ciała Pańskiego. A Pan Jezus ustanowił sakrament Eucharystii nie tylko po to, żeby ludzi karmić, ale żeby z nimi współżyć (Piotr Rostworowski OSB/EC, Wypatrując Jezusa).

Nie trzeba się niepokoić ani zniechęcać się wśród pokus, lecz trwać cierpliwie, dziękować Bogu i wciąż pokornie Go błagać, aby okazał miłosierdzie naszej niemocy i przeciw wszelkim pokusom wspomagał nas ku swojej chwale (Św. Doroteusz z Gazy, Pisma ascetyczne).

Nie jest prawdą, że intensywna praca stanowi przeszkodę w życiu modlitwy. Przeszkodą jest gorączka w pracy, pośpiech. Nie intensywność rozprasza, ale nieład w pracy, bałagan. Właśnie brak intensywności i „obijanie się” jest przeszkodą. Nie to jest ważne, czy człowiek pracuje powoli, czy szybko, ale czy jest zwarty wewnętrznie (Piotr Rostworowski OSB/EC, Żyć wiarą w świecie).

Codzienne powtarzanie wezwania modlitewnego przypomina stukanie młotkiem w potężną skałę: pewnego dnia skała pęknie – rozpadnie się nasze serce z kamienia i popłyną łzy, łzy skruchy, za wszystko zło, które było naszym udziałem. Będzie to przedsmak zjednoczenia z miłosiernym Bogiem (Szymon Hiżycki OSB, Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie).

Bóg jest miłośnikiem życia i pragnie, abyśmy żyli. Przykazania, jakie nam daje, nie stanowią dla nas narzuconych ograniczeń, ale są mądrymi wskazaniami, jak dojść do pełni życia. Punktem wyjścia do pójścia za Chrystusem jest pragnienie pełni życia (Włodzimierz Zatorski OSB, Pytania do wiary. Kierunek: szczęśliwe życie).

Mowa milczenia jest mową prawdy. Nie krzyczy, ale przypomina o tym, co jest i jakie jest. Kłamstwo natomiast potrzebuje nieustannego potwierdzenia, argumentów, dowodów, polemik, sporów… Prawda milczy, ale i tak ostatecznie ona zwycięża i wychodzi na jaw (Włodzimierz Zatorski OSB, Droga duchowa).

Gdyby któregoś ze starców zapytano, co najważniejsze jest dla życia modlitwy, niewątpliwie odpowiedziałby (ku zdumieniu wielu słuchaczy, szukających jakiegoś wzniosłego wtajemniczenia), że najważniejszy dla życia modlitwy jest nasz stosunek do bliźniego (Małgorzata Borkowska OSB, Abba, powiedz mi słowo).

Skoncentrowanie się na samym działaniu prowadzi do zagubienia własnej tożsamości, a często jest wyrazem ucieczki w aktywizm i chęci zasłużenia sobie na zbawienie na zasadzie: „coś za coś”… (Włodzimierz Zatorski OSB, Droga człowieka).

Cierpienie nie jest żadną „walutą”, za którą można coś nabyć. Czasem słyszę słowa matki: moje cierpienie poświęcam Bogu, aby moje dziecko nie cierpiało. To byłby jakiś absurd. Z Bogiem nie da się niczego załatwić! Nie można być z Nim w relacji handlowej: coś za coś! (Włodzimierz Zatorski OSB, Pytania do wiary. Kierunek: szczęśliwe życie).

Cytaty pochodzą z wybranych publikacji oficyny Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów. Tytuł, lead, śródtytuły i skróty pochodzą od redakcji Aleteia.pl.