Nawet u kresu swojego życia Dame Deborah starała się podnosić świadomość społeczną, dzieląc się trudnymi realiami choroby, np. tym, że czasem nie ma nawet sił, by uczesać włosy.
Wielki Post to również czas jałmużny. W tym szczególnym okresie prosimy cię o wsparcie, które umożliwi nam dalszą ewangelizację i wlewanie nadziei w serca czytelników.
Dame Deborah James zmarła w dniu publikacji naszego artykułu, 28 czerwca br. Miała 40 lat. Wieczny odpoczynek racz jej dać, Panie.
Od momentu zdiagnozowania u Dame Deborah James raka jelita grubego, kobieta niestrudzenie mówi o chorobie. Wszystko po to, by podnieść świadomość społeczną na ten temat. Kiedy niedawno napisała w mediach społecznościowych, że opuszcza szpital i wraca do domu, gdzie zostanie objęta opieką paliatywną, z wielu stron popłynęło do niej nie tylko duchowe, ale też materialne wsparcie.
Jak radzić sobie z chorobą
Podczas długiej walki z chorobą i świadomości, że jej „rollercoaster wkrótce się skończy”, 40-letnia była nauczycielka pod szyldem swojej kampanii Bowelbabe zebrała ponad 8 milionów dolarów na pomoc innym w walce z chorobą.
Jej wysiłki w zakresie zbierania funduszy i podnoszenia świadomości poprzez popularny podcast zostały nagrodzone przez królową Elżbietę II, która postanowiła nadać mamie dwójki dzieci tytuł „dame”. Rodzina bardzo doceniła to wyróżnienie, zwłaszcza że książę William pojawił się w jej domu, by osobiście wręczyć to odznaczenie i spędzić czas z rodziną.
Nawet u kresu swojego życia Dame Deborah stara się podnosić świadomość społeczną, dzieląc się trudnymi realiami choroby, np. tym, że czasem nie ma nawet sił, by uczesać włosy.
Tata – bohater codzienności
W Dniu Ojca zamieściła wzruszające zdjęcie, na którym jej ojciec, Alastair, ostrożnie ją czesze. Ta intymna chwila między nimi jest bardzo wzruszająca i odzwierciedla trudności rodziców, którzy muszą patrzeć, jak siły ich dziecka, a w końcu i życie, zanikają.
W rozmowie z „The Sun” Dame Deborah opowiedziała również o tym, że jej ojciec zawsze był przy niej:
„Mój tata jest moim bohaterem, bardziej niż kiedykolwiek. Jego obecność jest cicha, jakby za kulisami. Po prostu upewnia się, że nic mi nie jest. Zawsze był bardzo uspokajającą, kochającą obecnością w moim życiu – jest bardzo dobry w radzeniu sobie ze mną i moimi szaleństwami. Jego cierpliwość nie zna granic”.
Dodała: „Nie miało znaczenia, jak bardzo byłam niegrzeczna – on wiedział, jak sobie ze mną poradzić. Kiedy zniszczyłam łazienkę farbując włosy, nie miał nic przeciwko temu… Przez całe życie stał za mną i po cichu mnie podtrzymywał”.
Modlimy się, aby rodzina Dame Deborah znalazła siłę, by pomóc jej złagodzić cierpienie w czasie jej ostatnich dni na ziemi. Modlimy się, by w końcu znalazła wieczny odpoczynek wolny od całego bólu, który znosiła przez lata.
Dziś świętujemy...
