Pamiętasz co czułeś, gdy dowiedziałeś się, że nie zostałeś zaproszony na spotkanie z ludźmi, których lubisz i są dla ciebie ważni? Albo na wspólny wyjazd? Jaka była twoja reakcja?
Wielki Post to również czas jałmużny. W tym szczególnym okresie prosimy cię o wsparcie, które umożliwi nam dalszą ewangelizację i wlewanie nadziei w serca czytelników.
Różnie radzimy sobie z poczuciem odrzucenia. Może towarzyszyć nam złość, smutek czy rozczarowanie. Możemy czuć się unieważnieni, skrzywdzeni i niesprawiedliwie potraktowani. Nierzadko nie jesteśmy w stanie znieść tych nieprzyjemnych uczuć. Mniej lub bardziej świadomie chcemy się ich pozbyć. W jaki sposób to robimy?
Poczucie odrzucenia
Możemy na przykład zaprzeczyć swojemu pragnieniu. Przekonujemy samych siebie, że nie zależy nam na spotkaniu z daną osobą lub grupą. Tak naprawdę jej nie lubimy lub mamy inne ciekawsze zajęcia, które zrealizujemy w danym czasie. Ową „strategię” możemy przenieść na wszelkie aktualne lub potencjalne relacje z ludźmi, nie podejmując społecznych kontaktów.
W swoim przeżyciu zabezpieczamy się w ten sposób przed powtórzeniem odrzucenia z czyjejś strony. Nie odczuwamy tego, że skazujemy się tym samym na permanentne odrzucenie i związaną z tym samotność. Idziemy w stronę iluzji samowystarczalności wierząc, że relacje z innymi nie są nam potrzebne do zachowania psychicznej równowagi.
Pomszczenie odrzucenia
Innym sposobem poradzenia sobie z odrzuceniem może być próba odwrócenia sytuacji. To my chcemy wówczas odrzucić drugą stronę. Możemy na przykład obiecać sobie, że nie zaprosimy kogoś na organizowane przez nas przyjęcie. Albo uciąć z tym kimś jakikolwiek kontakt.
Możemy też przemieścić naszą chęć pomszczenia odrzucenia na inne osoby z otoczenia. Być może pamiętasz sytuację, w której właśnie tak się stało? Przykładowo zostałeś pominięty przez szefa, jeśli chodzi o pochwałę czy dostanie podwyżki. Tymczasem odmówiłeś koledze pomocy, zrezygnowałeś ze spotkania z koleżanką, a może nie poszedłeś z dzieckiem na obiecany spacer?
Nie jestem nic wart?
Czasami możemy żyć w poczuciu odrzucenia nie zauważając, że sami jesteśmy podmiotem pomijania innych. Możemy na przykład przyjść na spotkanie z przyjaciółmi, oczekując z ich strony zainteresowania. Nie otrzymując wystarczającej ilości uwagi wychodzimy z poczuciem odrzucenia. Możemy też chować się we własnej skorupie i nie dążyć do nawiązania kontaktu z innymi. W tej postawie możemy nie odczuwać własnego wycofania czy braku wrażliwości na potrzeby innych.
Cierpienie związane z odrzuceniem staje się szczególnie dotkliwe, jeżeli przyjmiemy je jako dowód braku wartości naszej osoby. Tymczasem odrzucenie nie musi łączyć się z tym, że myślisz o sobie w mniej wartościowy sposób. Możesz pomyśleć o tym, że nie będziesz lubiany przez każdego, ale możesz być kochany przez wiele osób ze swojego otoczenia.
Sposoby radzenia sobie z odrzuceniem
W zrozumieniu swoich uczuć ważne może okazać się pomyślenie o tym, jak dana sytuacja, w której poczułeś się odrzucony, łączy się z tym, co przeżyłeś w przeszłości. Przede wszystkich w okresie szczególnej wrażliwości, tj. kiedy byłeś dzieckiem. Jak obecna sytuacja łączy się z tym, czego doświadczyłeś w relacji z ważnymi, bliskimi osobami w twoim życiu?
Czym właściwie jest poradzenie sobie z odrzuceniem? Może to być możliwość myślenia o tym, co do tej pory nie mogło być pomyślane, co było za trudne albo zbyt przytłaczające. Co więcej, może to być również próba pomyślenia inaczej o tym, co nam się przytrafiło. Być może odrzucenie to sytuacja bardziej złożona niż sposób na okazanie tego, że ktoś nas nie lubi lub chce nam zrobić krzywdę.
Innym razem poradzenie sobie z odrzuceniem będzie miejscem, w którym znajdziesz różne twórcze rozwiązania dla siebie, na przykład zaangażujesz się w nowe relacje lub pogłębisz te, które już posiadasz.
Dziś świętujemy...
