Ukryta perełka Rzymu. Wiedziałeś o „cukrowym kościele”?

Kościół Santa Maria Maddalena, położony w jednej z dzielnic Rzymu, Sant'Eustachio, słynie z nietypowej fasady. Poświęcona św. Marii Magdalenie świątynia jest jednym z niewielu przykładów sztuki barokowo-rokokowej w Wiecznym Mieście.

Kliknij, żeby przejść do galerii zdjęć

Kościół został wzniesiony na miejscu średniowiecznej kaplicy z XIV wieku. Dwa wieki później kaplica została poświęcona św. Kamilowi de Lellis, założycielowi zakonu opiekującego się chorymi.

Fasada świątyni dawała kiedyś wiele do myślenia. Została zbudowana w stylu rokokowym, który uważano za „mało mistyczny”, a przez to nieodpowiedni dla kościoła.

W środku pielgrzymi mogą odwiedzić cztery nisze z posągami: św. Marii Magdaleny, św. Marty, św. Kamila i św. Filipa Neri. Nad drzwiami głównymi znajduje się godło kamilianów z sentencją: „Święty Krzyżu, jedyna nadziejo, pomnażaj łaski pobożnym”.

Rzymianie nazwali świątynię „cukrowym kościołem”, bo wyglądem przypominała im… ozdoby na torcie. Ten „mały” kościół jest klejnotem często niezauważonym przez turystów. Mijają go w drodze, by zobaczyć Panteon lub Piazza Navona.

Wewnątrz pielgrzymi odkryją wielkie architektoniczne i artystyczne piękno kościoła. Misterna dekoracja zawiera arcydzieła ważnych malarzy i rzeźbiarzy. Są tu ponadto znaczące skarby wiary chrześcijańskiej.

Jednym z najważniejszych jest cudowny krucyfiks, z którego Chrystus zapewnił św. Kamila w chwili niepokoju: „Nie bój się, kontynuuj pracę, to nie jest twoje dzieło, ale Moje!”. Przez całe życie św. Kamil kierował modlitwy do ukrzyżowanego Chrystusa i powierzał Mu chorych. W drugiej kaplicy zachował się obraz Madonna della Salute z XVI wieku, który należał do papieża Piusa V.

Jest tu także drewniana figura św. Marii Magdaleny. Przypomina ona o cudzie podczas powodzi spowodowanej wylaniem Tybru w 1598 roku. Świadkowie widzieli ponoć, jak figura unosiła się i zatrzymała się na ołtarzu, co odczytano jako cud.

Duża część artefaktów świątyni nawiązuje do życia św. Kamila de Lelis. W jednej z kaplic znajdują się jego relikwie.

Monumentalną urnę zawierającą jego szczątki zaprojektował i wykonał współczesny artysta Alessandro Romano. Znalazła się w kościele 6 lipca 2013 roku, dokładnie rok przed 400. rocznicą śmierci świętego.

Do końca XIX wieku Rzymianie w dniu wspomnienia św. Kamila udawali się do kościoła, by otrzymać wodę święconą zawierającą niewielką ilość proszku z grobu świętego. Woda święcona była uważana za lekarstwo na wszelkie choroby.