Co się stało z chustą Weroniki?

Słynna postać znana z szóstej stacji drogi krzyżowej owiana jest tajemnicą. Św. Weronika, nie zważając na strażników, miała podejść do Jezusa i chustą otrzeć z twarzy Pana Jezusa pot i krew. Na tkaninie miało odcisnąć się oblicze Zbawiciela. 

Wierne odbicie twarzy Jezusa to „prawdziwy wizerunek” nieuczyniony ludzką ręką. I właśnie od wyrażania vera eikon (pierwszy człon po łacinie, drugi po grecku) zdaje się pochodzić samo imię Weronika.

Co ciekawe, scena z Weroniką nie pojawia się w żadnym ewangelicznym opisie drogi krzyżowej. Zdarzenie wywodzi się z dawnej tradycji. Według niej pewnego dnia rzymski cesarz Tyberiusz ciężko zachorował. Wiedział, że w dalekiej Palestynie żyje słynny uzdrowiciel o imieniu Jezus. Posłał niejakiego Woluzjana, aby Go sprowadził z Jerozolimy. Kiedy Woluzjan dotarł do Palestyny, było za późno. Jezus został ukrzyżowany.

Woluzjan nie chciał wracać do Rzymu z pustymi rękoma. Obawiał się gniewu cesarza. Postanowił odszukać uczniów Jezusa. Miał nadzieję, że zdobędzie przynajmniej relikwię Nauczyciela. I tak spotkał kobietę o imieniu Weronika. Ta przyznała, że poznała Jezusa i opowiedziała mu o cudownym zdarzeniu.

Czytaj także:Jak wyglądał Jezus?

Woluzjan poprosił Weronikę o chustę, ale ta zgodziła się zawieźć ją do Rzymu osobiście. Na widok świętej chusty Tyberiusz od razu odzyskał zdrowie. Odtąd słynna relikwia przechowywana jest w Rzymie.

Zgodnie z tradycją, chusta musiała trafić do Rzymu za panowania cesarza Tyberiusza. To zdaje się potwierdzać inskrypcja na szczątkach drewnianej skrzyni znajdujących się w Panteonie. Czytamy na niej: In ista capsa fuit portatum Sudarium Passionis Domini Nostri Jesu Christi Hierosolymis Tiberio Augusto („W tej skrzyni przywieziono z Jerozolimy dla Tyberiusza Augusta całun Naszego Pana Jezusa Chrystusa”).

Po wybudowaniu nowej bazyliki św. Piotra, papież Urban VIII kazał umieścić chustę Weroniki w jednej z czterech kaplic, w filarach podtrzymujących kopułę. Przechowywane są w nich najcenniejsze relikwie.

Czytaj także:Tu przechowywana jest Chusta z Manopello. Poznaj bazylikę, gdzie zobaczysz twarz Jezusa

Na filarze znajduje się figura Weroniki oraz napis: „Urban VIII, Najwyższy Kapłan, dodał figurę z marmuru i ołtarz, wzniósł i ozdobił kaplicę, by miejsce to w swoim majestacie godne było przechowywać wizerunek Zbawiciela odciśnięty na chuście Weroniki”.

Według innej tradycji chusta ze Świętym Obliczem znajduje się w miejscowości Manoppello w okolicy Pescary. W 1506 r. przybył tam pewien pielgrzym. Przywiózł ze sobą prawdziwy, jak twierdził, wizerunek Chrystusa. Przekazał go fizykowi Giacomo Antonio Leonelliemu, po czym ślad po nim zaginął.

Czytaj także:Wyniki badań: Całun Turyński i Chusta z Oviedo okrywały tę samą osobę

Wielu badaczy potwierdza, że Święte Oblicze z Manoppello jest oryginałem. Dowodzą tego badania przeprowadzone za pomocą cyfrowego skanera, które nie wykazały na tkaninie śladów farby lub pigmentów.

Wciąż nie wiadomo, w jaki sposób wizerunek odcisnął się na delikatnej tkaninie, tzw. bisiorze. Co ciekawe, oblicze z Manoppello, w odróżnieniu od wizerunku przechowywanego w Watykanie, odpowiada wielkością odciskom na Całunie Turyńskim.

Jeśli myślicie, że na tym kończy się lista chust Weroniki, grubo się mylicie. Są jeszcze dwie, w Hiszpanii: „Święte Oblicze z Jaén” i „Święte Oblicze z Alicante”.

Galeria zdjęć

Czytaj także:Problem z relikwiami. Święte podróbki czy święte symbole?