* 16 kwietnia 1927 r.: Joseph Ratzinger urodził się w Wielką Sobotę, w Marktl-am-Inn, w bawarskiej diecezji Pasawa. Został ochrzczony tego samego dnia. Jego ojciec, komisarz żandarmerii, pochodził z rodziny rolników z Bawarii południowej, żyła ona w bardzo skromnych warunkach. Matka Josepha była córką rzemieślników z Rimsting, miejscowości nad brzegiem jeziora Chiem.
* 1941 r.: W wieku 14 lat Joseph Ratzinger został wbrew swojej woli włączony do hitlerowskiej młodzieżówki Hitlerjugend. W 1944 roku odmówił wstąpienia do Waffen-SS podając do wiadomości, że chce zostać księdzem.
* 29 czerwca 1951 r.: Joseph Ratzinger i jego brat Georg przyjęli święcenia kapłańskie z rąk kard. Michaela von Faulhabera w katedrze we Fryzyndze. Rok później ls. Ratzinger został wykładowcą w wyższym Instytucie we Fryzyndze. Podjął studia filozoficzne i teologiczne na Uniwersytecie w Monachium, a następnie w Wyższej Szkole we Fryzyndze, specjalizując się w studiach nad Biblia i liturgią. W 1953 r. obronił pracę doktorską z teologii na temat Lud i dom Boży w doktrynie kościelnej św. Augustyna. W 1957 roku habilitował się rozprawą Świętego Bonawentury teologia historii.
* 11 października 1962 r.: Otwarcie Soboru Watykańskiego II, w którego pracach ks. Joseph Ratzinger uczestniczył jako ekspert. Jako doradca teologiczny pomagał kard. Josephowi Fringsowi. Dzięki swojej aktywności naukowej pełnił liczne funkcje w Konferencji Episkopatu Niemiec i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
* 24 marca 1977 r.: Nominacja na arcybiskupa Monachium i Fryzyngi przez papieża Pawła VI. Abp Joseph Ratzinger wybrał jako swoje biskupie hasło przewodnie słowa: Cooperatores Veritatis – współpracownicy prawdy. W czerwcu tego samego roku Paweł VI ustanowił go kardynałem ze stolicą tytularną w kościele Matki Bożej Pocieszycielki na Tiburtino. Rok później kard. Joseph Ratzinger po raz pierwszy spotkał się z Karolem Wojtyłą, chociaż obaj duchowni od wielu lat wymieniali się książkami.
* 25 listopada 1981 r.: Jan Paweł II mianował kard. Josepha Ratzingera prefektem Kongregacji Nauki Wiary i przewodniczącym Papieskiej Komisji Biblijnej, jak również Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Przez 23 lata kard. Ratzinger spotykał się z Janem Pawłem II w każdy piątek wieczorem w celu omówienia prac Kongregacji Nauki Wiary.
* 11 października 1992 r.: Kard. Joseph Ratzinger opublikował Katechizm Kościoła Katolickiego. Ratzinger był przewodniczącym komisji, która od 1986 r. pracowała nad tym dziełem streszczającym prawdy wiary, nauczanie i moralność Kościoła katolickiego. W 1983 r. przyszły papież podważył wartość Katechizmu Żywe Kamienie, opracowanego przez francuskich biskupów, poddając krytyce “wielką nędzę nowej katechezy”.
* 6 sierpnia 2000 r.: Kongregacja Nauki Wiary opublikowała deklarację Dominus Jesus o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła. Deklaracja ta, autorstwa kard. Ratzingera i jego sekretarza, późniejszego kardynała Tarcisio Bertone’a potwierdza, że Kościół katolicki jest jedynym źródłem Zbawienia dla ludzkości. Celem publikacji dokumentu było usunięcie pewnych dwuznaczności, związanych z dialogiem z innymi religiami, i uspokojenie tych, którzy obawiali się, że spotkanie w Asyżu z 1986 r. stało się okazją do promowania relatywizmu i swoistej tolerancji, uznającej wszystkie religie za równe sobie.
* 25 marca 2005 r.: Na tydzień przed śmiercią Jana Pawła II kard. Ratzinger w swoich rozważaniach i modlitwach w czasie Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum przedstawił w ponurych barwach sytuację Kościoła. Prefekt Kongregacji Nauki Wiary porównał nawet Kościół do “łodzi gotowej zatonąć”.
* 19 kwietnia 2005 r.: Po konklawe trwającym niewiele ponad 24 godziny nad dachem Kaplicy Sykstyńskiej ukazał się biały dym. Tradycyjne Habemus Papam ogłosiło wiernym, że kard. Joseph Ratzinger, który przyjął imię Benedykta XVI, został następcą Jana Pawła II na Stolicy Piotrowej, a równocześnie 265. papieżem Kościoła katolickiego. Nowo wybrany papież zachował swoje hasło przewodnie: Ut cooperatores simus Veritatis (“Abyśmy współpracowali z głoszeniem Prawdy”).
* 13 maja 2005 r.: Nie czekając aż upłynie przewidziane zwyczajowo 5 lat, Benedykt XVI zapowiedział otwarcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Jana Pawła II. 19 grudnia 2009 r. ogłosił cnoty heroiczne swojego poprzednika, a 1 maja 2011 r., wobec wielu setek tysięcy wiernych ogłosił jego samego błogosławionym. Polski papież został beatyfikowany w rekordowym tempie: 6 lat i 1. miesiąc po swojej śmierci. 7 maja 2014 r., podczas kanonizacji bł. Jana Pawła II przez papieża Franciszka, Benedykt XVI był obecny na placu Świętego Piotra.
* 16 sierpnia 2005 r.: Benedykt XVI przewodniczył Światowym Dniom Młodzieży, zainaugurowanym przez jego poprzednika, które w Kolonii w Niemczech zgromadziły milion młodych ze 193 krajów. W lipcu 2008 roku odprawił mszę św. na zakończenie ŚDM w Sydney, a w sierpniu 2011 r. mszę św. na zakończenie ŚDM w Madrycie .
* 25 stycznia 2006 r.: Ogłoszenie pierwszej encykliki Benedykta XVI, zatytułowanej Deus Caritas est. Autor pisał w niej o “miłości, którą Bóg nas napełnia, i którą mamy przekazywać innym”. Drugą encyklikę, Spe Salvi, Benedykt XVI poświęcił “nadziei chrześcijańskiej” i ogłosił ją 30 listopada kolejnego roku. Wreszcie trzecią i ostatnią encyklikę niemieckiego papieża, Caritas in Veritate, dotyczącą pełnego rozwoju człowieka w miłości i prawdzie, opublikowano 7 lipca 2009 r.
* 19 maja 2006 r.: Po przeprowadzeniu przez Kongregację Nauki Wiary śledztwa w związku z oskarżeniami o przestępstwa seksualne przeciwko założycielowi Legionu Chrystusa, Benedykt XVI zwrócił się do o. Marciala Maciela z prośbą o rezygnację ze “wszelkiej publicznej posługi” i powściągliwe życie skupione na modlitwie i pokucie. Po dogłębnym przeanalizowaniu wyników śledztwa kanonicznego i ze względu na “zaawansowany wiek i zły stan zdrowia” oskarżonego, Kongregacja Nauki Wiary postanowiła zrezygnować z procesu kanonicznego.
* 12 września 2006 r.: Benedykt XVI wygłosił na uniwersytecie w Ratyzbonie przemówienie, w którym jedno ze zdań, dotyczące przemocy islamu, wywołało żywą polemikę w świecie muzułmańskim. Dwa miesiące później, przy okazji swojej podróży apostolskiej do Turcji, papież modlił się razem z wielkim muftim Mustafą Cagricim w Błękitnym Meczecie w Stambule.
* 7 lipca 2007 roku: Benedykt XVI opublikował motu proprio Summorum Pontificum. Rozluźniało ono zasady odprawiania mszy według mszału ogłoszonego przez Piusa V i wznowionego przez Jana XXIII. W ten sposób Ratzinger pragnął przywrócić należne miejsce łacińskiej liturgii Kościoła, która “w różnych formach, przez wszystkie stulecia ery chrześcijańskiej, ożywiała życie duchowe niezliczonych świętych” i “umacniała wiele ludów w cnocie religijności, rozwijając ich pobożność”.
* 24 stycznia 2009 r.: Benedykt XVI zdjął ekskomunikę ciążącą na czterech biskupach z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, wyświęconych przez bp. Marcela Lefebvre’a w 1988 r. Poprzez decyzję tę niemiecki papież “zapragnął umocnić wzajemne zaufanie, a także pogłębić i ustabilizować stosunki Bractwa Świętego Piusa X ze Stolicą Apostolską”.
* 17 marca 2009 r. Lecąc samolotem do Kamerunu, gdzie zaplanował swoją pierwszą podróż apostolską w Afryce, papież Benedykt XVI oświadczył na konferencji prasowej, że dystrybucja prezerwatyw w Afryce jako sposób walki z AIDS nie rozwiązuje problemu, a tylko go pogłębia. Słowa te wywołały polemikę. Rok później, w swoim wywiadzie-rzece zatytułowanym Światłość świata, niemiecki papież stwierdził, że w “niektórych sytuacjach”, na przykład w przypadku prostytuujących się mężczyzn, użycie prezerwatywy jest uzasadnione, “aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się chorobą”.
* 19 września 2010 r.: W ostatnim dniu swojej wizyty w Zjednoczonym Królestwie niemiecki papież beatyfikował kard. Johna Henry’ego Newmana, anglikanina, który w 1845 r. przeszedł na wiarę katolicką. 4 listopada 2009 r. Benedykt XVI podpisał konstytucję apostolską Anglicanorum Caetibus, określającą strukturę kanoniczną przeznaczoną do przyjmowania anglikanów do rzymskiego Kościoła katolickiego. Pozwoliła im ona równocześnie zachować swoje tradycje liturgiczne, duchowe i duszpasterskie.
* 22 grudnia 2012 roku: papież ułaskawił Paolo Gabriele’a, swojego dawnego kamerdynera, po czterech miesiącach pozbawienia wolności w związku ze sprawą Vatileaks. Paolo Gabriele został skazany 6 października 2011 r. na 18. miesięcy więzienia po uznaniu go winnym poważnej kradzieży tajnych dokumentów pochodzących z papieskich apartamentów.
* 11 lutego 2013 r.: Benedykt XVI zapowiedział, że 28 lutego tego samego roku zrezygnuje ze swoich funkcji, podając jako powód “niezdolność do należytego sprawowania powierzonej (mu) posługi”. Na kilka miesięcy przed końcem swojego pontyfikatu, z balkonu pałacu apostolskiego w Castel Gandolfo, niemiecki papież oświadczył, że jest “po prostu pielgrzymem rozpoczynającym ostatni etap swojej pielgrzymki na tej ziemi”. Po powrocie do Watykanu zapewnił, że dalej będzie służył Kościołowi, “głównie poprzez modlitwę”. 5 lipca tego samego roku Benedykt XVI towarzyszył papieżowi Franciszkowi przy odsłonięciu posągu św. Michała Archanioła w ogrodach Watykanu. Tego samego dnia papież Franciszek opublikował swoją pierwszą encyklikę, Lumen Fidei. Encyklika ta, w dużej części autorstwa papieża seniora, zawierała również “kilka późniejszych przemyśleń” nowego papieża.
* 22 lutego 2014 r.: Drugie publiczne pojawienie się Benedykta XVI po rezygnacji z urzędu i pierwszy udział w oficjalnej uroczystości pod przewodnictwem jego następcy. Papież senior Benedykt XVI spotkał się z papieżem Franciszkiem w bazylice św. Piotra przy okazji konsystorza zwołanego w celu mianowania kardynałów. 14 lutego następnego roku niemiecki papież znowu był obecny w bazylice watykańskiej na kolejnym konsystorzu.
* 8 grudnia 2015 r.: Papież senior Benedykt XVI był obecny, kiedy papież Franciszek uroczyście otwierał Drzwi Święte na znak rozpoczęcia Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Było to ostatnie oficjalne, publiczne pojawienie się niemieckiego papieża. 28 czerwca 2016 r. Benedykt XVI spotkał się z Franciszkiem z okazji 65-lecia swojego kapłaństwa, uroczyście obchodzonego w wąskim gronie księży i kardynałów w Sali Klementyńskiej w Watykanie.
* 9 września 2016 r.: Ukazanie się książki zatytułowanej Benedykt XVI. Ostatnie rozmowy, w której papież senior wspomniał niemieckiemu dziennikowi Peterowi Seewaldowi o przyczynach swojej rezygnacji z urzędu, wymienił mocne punkty swojego pontyfikatu, nakreślił osobowość swojego następcy, a także poruszył wiele tematów polemicznych, jak skandal Vatileaks czy reforma kurii rzymskiej. Zapewnił również, że papież Franciszek jest “praktycznym człowiekiem reform”.
* 3 października 2017 r.: Papież senior napisał wstęp do rosyjskiego wydania poświęconego liturgii tomu swojego dzieła Opera Omnia. “Prawdziwa przyczyna kryzysu w Kościele leży w zaciemnianiu pierwszeństwa Boga w liturgii” – stwierdził. Niemiecki papież ubolewał nad “niewłaściwym zrozumieniem reformy liturgicznej” wprowadzonej po Soborze Watykańskim II, z powodu której “działalność i twórczość ludzka” wysunęły się na pierwszy plan, doprowadzając do “zapomnienia o obecności Boga”.
* 27 grudnia 2017 r.: W przedmowie do dzieła wydanego z okazji 40-lecia kapłaństwa kard. Gerharda Ludwiga Müllera, emerytowanego prefekta Kongregacji Nauki Wiary, Benedykt XVI uznał, że wysoki dostojnik kościelny bronił “jasnych tradycji wiary w duchu papieża Franciszka”. Papież senior wyjaśnił, że kard. Müller, tak samo jak papież Franciszek, “starał się zrozumieć, jak obecnie można żyć tymi tradycjami”.
* 7 lutego 2018 r.: W liście do włoskiego dziennika “Corriere della Sera” papież senior napisał: “Odczuwając powolny spadek sił fizycznych odbywam wewnętrzną pielgrzymkę do Domu Ojca. To dla mnie wielka łaska, że na tym ostatnim, czasami trochę męczącym odcinku drogi jestem otoczony miłością i dobrocią, jakich nigdy nawet nie umiałbym sobie wyobrazić”.
* 12 marca 2018 r.: Watykan opublikował fragment listu Benedykta XVI, wskazującego na “wewnętrzną ciągłość” między jego pontyfikatem, a pontyfikatem jego następcy. Publikacja skróconej wersji listu wywołała jednak polemikę, która 21 marca zakończyła się dymisją abp. Dario Edoardo Vigano ze stanowiska prefekta Sekretariatu do spraw Komunikacji.
* 15 stycznia 2020 r.: W książce napisanej wspólnie z kard. Robertem Sarahem, prefektem Kongregacji ds. Bożego Kultu pt. Z głębi naszych serc(wyd. WAM) papież senior bronił sensu zachowywania przez księży celibatu. Książka ta, opublikowana zaledwie kilka dni przed adhortacją po Synodzie Amazońskim, została uznana przez niektórych za ingerencję w pontyfikat papieża Franciszka. Ostatecznie papież Franciszek w swojej adhortacji nie napisał o wyświęcaniu viri probati (“wypróbowanych mężów”).
* 23 stycznia 2022 r.: Archidiecezja Monachium-Fryzynga opublikowała raport o odpowiedzialności władzy wykonawczej za przestępstwa seksualne popełnione przez księży w tej archidiecezji w latach 1945-2019. Przez część tego okresu (1977-1982) kard. Ratzinger był jej metropolitą. Postawę papieża seniora zakwestionowano w czterech przypadkach, on sam podał do wiadomości, że nie wiedział o wymienionych przestępstwach. Jego linia obrony, bardzo krytykowana w Niemczech, uzyskała jednak poparcie Watykanu.
Papież senior Benedykt XVI zmarł 31 grudnia 2022 r. o godz. 9.34.
Dziś świętujemy...