Jak wejść do królestwa niebieskiego? Pytanie o szczęśliwe życie

Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: “Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 

[…]Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. 

Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».

Czytaj także:To, co się przydarza w życiu, nie wynika z przypadku

Nie każdy, który Mi mówi: “Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.

Królestwo niebieskie to nie kwestia rozmów, słów, telefonów, niekończących się wiadomości, kłótni, wyjaśnień, spotkań, konferencji, dyskusji i programów duszpasterskich. Królestwo niebieskie to po prostu kwestia dążenia do pełnienia woli Boga.

Ten, kto ciągle o to zabiega, podobny jest do człowieka, który przez całe życie rozłupuje skałę, by w końcu wnieść na niej solidny dom. Musiało go to kosztować wiele wysiłku, lecz jego trud nie poszedł na marne. Przyniósł błogosławiony owoc.

Jednak ta ewangelia stawia przed nami trudne pytanie: czy potrafimy rozpoznać wolę Boga. Zbyt często bowiem wolimy scedować na innych temat „Bożej woli” albo po prostu go zignorować. Powód jest prosty: obawiamy się, że ta wola oznacza dla nas wyłącznie rezygnację z naszej woli.

Pytanie o wolę Boga dotyczy nie tylko naszej woli, ale sensu całego życia. Wola Boga to w istocie to, co nas spełnia. Każdy chciałby przecież spełnić się jako człowiek. Chciałby, by jego życie nie było produktem seryjnym, lecz jedynym w swoim rodzaju, wyjątkowym dziełem sztuki.

Boża wola to wielkie pytanie o szczęście. Odkryć ją, to wiedzieć, że na końcu tej drogi naprawdę czeka nas to, czego szukaliśmy. Jezus nauczył nas, że bardzo często ta droga biegnie przez trud krzyża.

I dlatego jesteśmy gotowi ten krzyż przyjąć. Wiemy, że chwałę Bogu przynosi nie tylko samo cierpienie lub poświęcenie, lecz coś, co jest ukryte w samym sercu tego, co wydaje się tylko mrokiem i poświęceniem.

Czytaj także:Nie myl modlitwy z pogmatwanymi myślami

Czytaj także:Co odpowiesz na pytanie „po co się modlisz”?