Wczesne małżeństwo i niemieszkanie razem przed ślubem: badanie daje zaskakujące wnioski

Wiele par mieszka razem jeszcze przed ślubem. Okazuje się, że często prowadzi to cierpień i jest przyczyną wielu złamanych serc.

Panuje powszechne przeświadczenie, tak częste, że nie wymaga już nawet dowodu, że aby stworzyć wysokiej jakości, trwały związek małżeński, należy najpierw skończyć studia i rozpocząć karierę zawodową, a dopiero później można rozglądać się za partnerem o podobnych "kwalifikacjach".

Pomimo łatwości przeprowadzenia rozwodu, małżeństwo jest cały czas postrzegane jako trwały związek, w którym współmałżonkowie mają siebie na wyłączność i są sobie wierni. Dlatego też innym szeroko rozpowszechnionym i promowanym pomysłem przed podjęciem tak poważnego i wiążącego zobowiązania jest skorzystanie w związku z „jazdy próbnej”, czyli okresu wspólnego zamieszkania. Celem jest sprawdzenie, jak to jest przebywać ze sobą w czterech ścianach, gdy trzeba robić zakupy, wypełniać obowiązki, umiejętnie godzić obowiązki zawodowe, a być może także opiekę nad dzieckiem.

Mniej lub bardziej świadomie przejęliśmy takie podejście „życia na próbę” z rynku konsumenckiego: przed potwierdzeniem zakupu chcemy przetestować produkt lub usługę i sprawdzić, czy spełniają nasze oczekiwania. Jednak badania socjologiczne wykazują, że w przypadku małżeństwa nie jest to bynajmniej najlepsze podejście.

Psycholożka Galena Rhoades, badająca związki osób dorosłych w młodym wieku, zauważa w materiale wideo dostępnym na YouTubie: 

Psycholożka przytacza różne możliwe przyczyny takiego stanu rzeczy, jak choćby ciągłe porównywanie współmałżonka z wcześniejszymi parterami. Ponadto, doświadczenie rozpadu poprzednich związków może osłabić zaangażowanie w obecną relację. 

Profesor socjologii i zarazem dyrektor National Marriage Project (na Uniwersytecie Wirginii), W. Bradford Wilcox, razem z demografem Lymanem Stonem wykazali ponadto w badaniu wyższą skuteczność tzw. tradycyjnego i nieco pogardzanego modelu.

Badania Wilcoxa cytuje na swoich łamach National Review:

Pośród mniej religijnych młodych ludzi panuje powszechne przekonanie, że o wiele korzystniej jest wziąć ślub w wieku około 30 lat, jeśli chce się zminimalizować ryzyko rozwodu. Jednak ryzyko takie jest znacznie obniżone w przypadku osób dorosłych w młodym wieku, wyznających religię niechrześcijańską bądź reprezentujących wyznania chrześcijańskie, pobierających się tuż po ukończeniu 20 lat, a już na pewno przed trzydziestką. Jak wskazuje prof. Wilcox:

Prawdą jest jednak, że małżeństwa religijne, zawierane z czystego konformizmu wobec norm społecznych, bez świadomości ideału, który uosabia związek małżonków, były w przeszłości również formą ucisku. Małżeństwo zredukowane do przymusowego obyczaju czy do pozbawionej odpowiedzialności konwencji, groziło sprowadzeniem związku dwojga ludzi do obłudnych pozorów wierności.

Rewolucja lat 60-tych XX w. jest już jednak daleko za nami. Odrzucenie konwencji nie musi już być żadnym argumentem. Nie ma już obowiązku, zwłaszcza w odniesieniu do młodych kobiet, by wyjść za mąż, gdyż w przeciwnym razie do końca życia będą nas uważali za starą pannę. albo spieszyć się z zamążpójściem, kiedy jest się w ciąży. Dynamika relacji, życie małżeńskie i bardziej autentyczne potrzeby osobiste mogą teraz obyć się bez podobnych uprzedzeń.

Wierność jest potrzebą, którą odkrywamy w sobie, pomimo słabości i porażek. Wyłączność i całkowite zaangażowanie w jeden związek jest tym, co najbardziej odpowiada naszym podstawowym pragnieniom bycia bezwarunkowo kochanym, poznanym i akceptowanym. Nie ma to nic wspólnego z bajkami Disneya, ale z tym, jak jesteśmy stworzeni i jaki rodzaj stylu życia najbardziej odpowiada naszej naturze, która jest tak złożona i wymagająca.

Być może nawet głos Kościoła katolickiego może teraz rozbrzmiewać wyraźniej i głośniej.

Jest to jednak zawsze ten sam głos, głos matczyny i głos Mistrza, ukazujący ludzkości jej własną naturę, wskazujący na niebezpieczeństwa, ale także na wartości i wzorce oraz proponujący drogę do ich osiągnięcia.