Jednym z popularniejszych elementów architektury kościelnej jest wysokie sklepienie, a więc strop kościoła, który znajduje się wyżej, aniżeli wynikałoby to z reguł sztuki budowlanej. Większość świątyń katolickich nie potrzebuje takiego podwyższonego sklepienia z racji architektonicznych, można więc powiedzieć, że jest ono „zbędne”.
Jednakże ten właśnie element budowy kościołów jest nośnikiem wielu treści symbolicznych.
Odwrócona łódź
Kościół nazywany jest często „barką Piotrową” czy „arką Noego”. Obie te zwyczajowe nazwy odnoszą się do funkcji Kościoła jako „łodzi”, która prowadzi nas do „portu zbawienia”. Nasz kościół parafialny jest ponadto postrzegany jako statek, który chroni nas przed sztormami i wzburzonymi falami świata.
Dlatego też architekci projektują nad nawą główną kościoła podwyższone sklepienie, eksponując jego drewniane belki. Przypomina ono szkielet odwróconej do góry dnem łodzi. Będąc na mszy świętej, katolicy uświadamiają sobie cały związany z tym elementem architektury świątyni symbolizm.
Niebo na ziemi
Innym powodem podwyższania sklepień kościelnych jest to, że mają nam one przypominać o niebie. Niekiedy artyści podkreślają tę symbolikę, malując sklepienie na kolor błękitny i umieszczając na nim gwiazdy. Przedstawiają też świętych i aniołów w niebiesiech.
Ludzie od zawsze spoglądali w górę myśląc o niebie. A chociaż Bóg nie jest fizycznie obecny w chmurach, samo podniesienie wzroku w górę przypomina nam o ostatecznym celu naszego życia. Ponadto podczas każdej mszy świętej niebo przenika się z ziemią, zaś podniesione sklepienie kościoła odzwierciedla tę głęboką prawdę.
I choć kościoły nie muszą mieć tak wysokich sklepień, ten element ich architektury w sposób wyjątkowy przypomina nam te duchowe prawdy i wznosi nasze serca i umysły do Boga.
Dziś świętujemy...