Aleteia logoAleteia logoAleteia
czwartek 28/03/2024 |
Wielki Czwartek
Aleteia logo
Kościół
separateurCreated with Sketch.

Papież: Aby w Afryce mogły wyrosnąć ziarna Bożego Królestwa miłości, sprawiedliwości i pokoju

Pope Francis audience February 08 2023 Paul VI Hall - Vatican

Antoine Mekary | ALETEIA

Katolicka Agencja Informacyjna - 08.02.23

Przestańcie eksploatować Afrykę! Powiedziałem kilka razy, że w zbiorowej podświadomości istnieje przekonanie, że „Afryka musi być eksploatowana”: dość tego!
Wielki Post to czas modlitwy i ofiary.
Pomóż nam, abyśmy mogli służyć Ci
w tym szczególnym okresie
Wesprzyj nas

„Módlmy się, aby w Demokratycznej Republice Konga i Sudanie Południowym, a także w całej Afryce, mogły wyrosnąć ziarna Bożego Królestwa miłości, sprawiedliwości i pokoju” – powiedział papież Franciszek podsumowując podczas dzisiejszej audiencji ogólnej swoją zakończoną w niedzielę pielgrzymkę do tych dwóch krajów afrykańskich.

Pielgrzymka pokoju do Afryki

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! W ubiegłym tygodniu odwiedziłem dwa kraje afrykańskie: Demokratyczną Republikę Konga i Sudan Południowy. Dziękuję Bogu, który pozwolił mi odbyć tę od dawna upragnioną podróż, zrealizować dwa „marzenia”.

Odwiedzić Kongijczyków, strażników ogromnej krainy, zielonych płuc Afryki, wraz z Amazonią stanowią dwa płuca świata. Jest ona ziemią bogatą w zasoby i skrwawioną wojną, która nigdy się nie kończy, bo zawsze znajdą się ci, którzy podsycają ogień. A także odwiedzić mieszkańców Sudanu Południowego.

W pielgrzymce pokoju wraz z arcybiskupem Canterbury Justinem Welbym i moderatorem ogólnym Kościoła Szkocji, Iainem Greenshieldsem. Pojechaliśmy razem, aby dać świadectwo, że współpraca w różnorodności jest możliwa i konieczna, zwłaszcza jeśli podzielamy wiarę w Jezusa Chrystusa.

Kongo jest jak diament

Pierwsze trzy dni przebywałem w Kinszasie, stolicy Demokratycznej Republiki Konga. Ponownie wyrażam wdzięczność panu prezydentowi i innym władzom kraju za zgotowane mi przyjęcie. Zaraz po moim przybyciu, w Pałacu Prezydenckim mogłem skierować przesłanie do narodu: Kongo jest jak diament – ze względu na swoją naturę, swoje zasoby, a przede wszystkim ze względu na swoich mieszkańców.

Ale ten diament stał się źródłem sporów, przemocy i paradoksalnie zubożenia ludu. Jest to dynamika, która występuje również w innych regionach Afryki i która dotyczy tego kontynentu w ogóle: kontynentu skolonizowanego, wyzyskiwanego, plądrowanego.

Wobec tego wszystkiego wypowiedziałem dwa słowa: pierwsze negatywne: „dość!”, przestańcie eksploatować Afrykę! Powiedziałem kilka razy wcześniej, że w zbiorowej podświadomości istnieje przekonanie, że „Afryka musi być eksploatowana”: dość tego! To powiedziałem.

Drugie pozytywne: razem, razem z godnością, wszyscy razem z wzajemnym szacunkiem, razem w imię Chrystusa, naszej nadziei, idźmy naprzód. Nie wolno wyzyskiwać i trzeba razem iść naprzód. I w imię Chrystusa zgromadziliśmy się na wielkiej celebracji eucharystycznej.

Ludzie żyją w strachu i niepewności

Również w Kinszasie odbywały się następnie poszczególne spotkania: z ofiarami przemocy na wschodzie kraju, w regionie, który od lat jest rozdarty wojną pomiędzy uzbrojonymi grupami, sterowanymi interesami ekonomicznymi i politycznymi. Nie mogłem pojechać do Gomy.

Ludzie żyją w strachu i niepewności, poświęceni na ołtarzu nielegalnych interesów. Wysłuchałem wstrząsających świadectw niektórych ofiar, zwłaszcza kobiet, które złożyły u stóp krzyża broń i inne narzędzia śmierci. Wraz z nimi powiedziałem „nie” przemocy i rezygnacji, a „tak” pojednaniu i nadziei. Wiele wycierpieli i nadal cierpią.

Ponadto spotkałem się z przedstawicielami różnych dzieł charytatywnych obecnych w tym w kraju, aby im podziękować i dodać otuchy. Ich praca z ubogimi i dla ubogich obywa się bez zgiełku, ale dzień po dniu sprawia, że rośnie dobro wspólne. I zwłaszcza poprzez promocję; inicjatywy charytatywne muszą mieć zawsze charakter promocyjny, nie tylko by pomagać, ale na rzecz promocji. Tak, potrzebna jest pomoc, ale także promocja.

Bliskość, współczucie i czułość

Entuzjastyczne było spotkanie z kongijską młodzieżą i katechistami na stadionie. Było to jakby zanurzenie się w teraźniejszości rzutowanej w przyszłość. Pomyślmy o mocy odnowy, jaką może przynieść to nowe pokolenie chrześcijan, uformowane i ożywione radością Ewangelii!

Wskazałem im – młodym – pięć dróg: modlitwę, wspólnotę, uczciwość, przebaczenie i służbę. Młodym z Konga powiedziałem: „Wasza droga jest taka: modlitwa, życie wspólnotowe, uczciwość, przebaczenie i służba”. Niech Pan usłyszy ich wołanie o sprawiedliwość.

Później, w katedrze w Kinszasie spotkałem się z księżmi, diakonami, osobami konsekrowanymi i seminarzystami. Jest ich wielu i są młodzi, bo są liczne powołania – to Boża łaska. Zachęcałem ich, by byli sługami ludzi jako świadkowie miłości Chrystusa, przezwyciężając trzy pokusy: duchową przeciętność, światową wygodę i powierzchowność. Są to pokusy – powiedziałbym – uniwersalne, dla seminarzystów i dla księży.

Oczywiście, smutna jest mierność duchowa, gdy ksiądz popada w przeciętność; wygoda światowa, czyli światowość, która jest jednym z najgorszych nieszczęść, jakie może spotkać Kościół; oraz powierzchowność.

Wreszcie z biskupami kongijskimi dzieliłem radości i trudy posługi pasterskiej. Pobudzałem ich, żeby dali się pocieszyć bliskością Boga i byli prorokami dla ludu, z mocą Słowa Bożego; aby byli znakami tego, jaki jest Bóg, postawy, jaką ma Pan wobec nas: współczucia, bliskości, czułości.

Są to trzy sposoby… sposób, w jaki Pan postępuje z nami: staje się bliskim. Bliskość – ze współczuciem i z czułością. O to prosiłem księży i biskupów.

Modlę się, aby wszyscy stanowili jedno

Druga część podróży odbyła się w Dżubie, stolicy Sudanu Południowego, państwa utworzonego w 2011 roku. Wizyta ta miała szczególny charakter wyrażony hasłem, które było echem słów Jezusa: „Modlę się, aby wszyscy stanowili jedno” (por. J 17,21). Była to rzeczywiście ekumeniczna pielgrzymka pokoju, odbyta wspólnie ze zwierzchnikami dwóch Kościołów historycznie obecnych na tej ziemi: wspólnoty anglikańskiej i Kościoła Szkocji.

Stanowiło to zwieńczenie procesu rozpoczętego kilka lat temu, w trakcie którego spotkaliśmy się w Rzymie w 2019 r. z władzami Sudanu Południowego, aby podjąć zobowiązanie do przezwyciężenia konfliktu i budowania pokoju.

W 2019 roku były tu, w kurii, dwudniowe rekolekcje duchowe, z tymi wszystkimi politykami, z tymi wszystkimi ludźmi aspirującymi do stanowisk, niektórzy z nich byli ze sobą skonfliktowani, ale wszyscy byli na rekolekcjach. I to dawało siłę, by iść do przodu.

Nowo narodzony Sudan Południowy

Niestety, proces pojednania nie posunął się zbyt do przodu, a nowo narodzony Sudan Południowy jest ofiarą starej logiki władzy i rywalizacji, która rodzi wojnę, przemoc, uchodźców i przesiedleńców wewnętrznych.

Bardzo dziękuję panu prezydentowi za zgotowane nam przyjęcie i za to, jak stara się zarządzać tą niełatwą drogą, aby powiedzieć stanowcze „nie” korupcji i handlowi bronią oraz „tak” spotkaniu i dialogowi. I to jest haniebne: tak wiele tak zwanych cywilizowanych krajów oferuje pomoc dla Sudanu Południowego, a pomoc ta składa się z broni, broni, broni do rozpalania wojny. To jest haniebne.

I tak, trzeba śmiało mówić „nie” korupcji i handlowi bronią, a „tak” spotkaniu i dialogowi. Tylko w ten sposób może nastąpić rozwój, ludzie mogą pracować w spokoju, chorzy być leczeni, dzieci mogą chodzić do szkoły.

Ekumeniczny charakter wizyty w Sudanie Południowym był szczególnie widoczny w chwili modlitwy odprawionej wspólnie z naszymi braćmi i siostrami anglikańskimi oraz braćmi i siostrami z Kościoła Szkocji. Razem słuchaliśmy Słowa Bożego, razem kierowaliśmy modlitwy uwielbienia, błagania i wstawiennictwa.

W sytuacji silnie skonfliktowanej, jaka panuje w Sudanie Południowym, ten znak ma znaczenie fundamentalne i nie jest brany za pewnik, ponieważ niestety są tacy, którzy wykorzystują imię Boga, by usprawiedliwić przemoc i nadużycia.

Kościoły na pierwszej linii pomocy

Bracia i siostry, Sudan Południowy to kraj liczący około 11 milionów mieszkańców – bardzo niewielki – z których z powodu konfliktów zbrojnych dwa miliony są wewnętrznie przesiedlone i tyle samo uciekło do krajów sąsiednich. Dlatego chciałem spotkać się z dużą grupą przesiedleńców wewnętrznych, wysłuchać ich i sprawić, by odczuli bliskość Kościoła.

Kościoły i organizacje inspirowane przez chrześcijan są bowiem na pierwszej linii u boku tych biednych ludzi, którzy od lat żyją w obozach dla przesiedleńców. W szczególności zwróciłem się do kobiet – są tam dzielne kobiety – będących siłą mogącą przekształcić kraj; i zachęcałem wszystkich do bycia zalążkiem nowego Sudanu Południowego, bez przemocy, pojednanego i zgodnego.

W spotkaniu z pasterzami i osobami konsekrowanymi tego lokalnego Kościoła patrzyliśmy na Mojżesza jako wzór uległości wobec Boga i wytrwałości we wstawiennictwie.

Ziarna Królestwa miłości, sprawiedliwości i pokoju

Następnie podczas sprawowania Eucharystii, ostatniego aktu wizyty w Sudanie Południowym, a także całej podróży, powtórzyłem słowa Ewangelii, zachęcając chrześcijan do bycia „solą i światłem” w tej bardzo udręczonej ziemi. Bóg pokłada swoją nadzieję nie w wielkich i potężnych, lecz w małych i pokornych. W ten sposób działa Bóg.

Dziękuję władzom Sudanu Południowego, panu prezydentowi, organizatorom podróży i tym wszystkim, którzy wnieśli swój wysiłek, swoją pracę, aby wizyta mogła się udać. Dziękuję też moim braciom Justinowi Welby’emu i Iainowi Greenshieldsowi za towarzyszenie mi w tej podróży ekumenicznej. Módlmy się, aby w Demokratycznej Republice Konga i Sudanie Południowym, a także w całej Afryce, mogły wyrosnąć ziarna Jego Królestwa miłości, sprawiedliwości i pokoju.

Trzęsienie ziemi w Turcji i Syrii

Moje myśli kierują się w tej chwili ku mieszkańcom Turcji i Syrii, poważnie zniszczonych trzęsieniem ziemi, które spowodowało tysiące ofiar śmiertelnych i rannych. Poruszony modlę się za nich i wyrażam moją bliskość tym narodom, rodzinom ofiar i wszystkim, którzy cierpią z powodu tej niszczącej katastrofy.

Dziękuję tym, którzy angażują się w niesienie pomocy. Zachęcam wszystkich do okazania solidarności z tymi obszarami, częściowo już udręczonymi długą wojną. Módlmy się wspólnie, aby ci nasi bracia i siostry mogli iść naprzód w obliczu tej tragedii i prośmy Matkę Bożą, aby ich chroniła. „Zdrowaś Maryjo…”.

Do wiernych z Polski

Serdecznie pozdrawiam wszystkich Polaków. W sobotę, 11 lutego, we wspomnienie NMP z Lourdes, obchodzony będzie Światowy Dzień Chorego. Pamiętajmy w modlitwie o naszych bliskich chorych, niech będą otoczeni serdecznością i mają zapewnioną opiekę zdrowotną oraz towarzyszenie duchowe.

Módlmy się także za pracowników służby zdrowia i wszystkich, którzy opiekują się chorymi. Z serca wam błogosławię!

Tłum. o. Stanisław Tasiemski OP
KAI/ks

Tags:
Afrykapapież Franciszek
Modlitwa dnia
Dziś świętujemy...





Top 10
Zobacz więcej
Newsletter
Aleteia codziennie w Twojej skrzynce e-mail