Tańce, maski na twarzach i śnieg. Niezwykła pielgrzymka do sanktuarium Pana Qoyllurit’i w Cusco [zdjęcia]

Możesz wyobrazić sobie pielgrzymkę w miejscu zasypanym śniegiem na wysokości ponad 4500 metrów nad poziomem morza? Mowa o Sinakarze, dolnej części ośnieżonego Colque Punku. W słynnym peruwiańskim Cusco obchodzi się jedno z najpopularniejszych andyjskich świąt – Lord of Qoyllurit'i, które charakteryzuje się mieszanką lokalnej i chrześcijańskiej religijności.

Andyjski festiwal religijny przyciąga wielbicieli i turystów, także ze względu na niektóre mityczne andyjskie postacie, jak ukukus (pół-człowiek pół-niedźwiedź), których twarze są zwykle zakryte maskami, a w swych rękach noszą bicze.

Są też tancerze i muzycy, coś, co sprawia, że festiwal jest bardziej niż wyjątkowy dla każdego, kto nie jest zaznajomiony z andyjskimi zwyczajami.

Wszystko to razem wzięte, wraz z trasą do sanktuarium (w dzielnicy Ocongate), gdzie znajdują się odniesienia do płodności ziemi, umieszczane są krzyże, a pielgrzymi żują liście koki ze względu na zmianę wysokości (reportaż BBC Mundo), sprawiło, że jest to jeden z największych festiwali rdzennych narodów w obu Amerykach.

Szóstego maja święto Pana z Qoyllurit'i oficjalnie rozpoczęło się specjalną mszą, której przewodniczył biskup pomocniczy Cusco, Lizardo Estrada Herrera.

Ceremonia odbyła się w bazylice katedralnej w Cusco. Wzięli w niej udział przedstawiciele władz, a także m.in. członkowie Rady Narodów Pielgrzymujących.

Peruwiański biskup pobłogosławił pielgrzymów i „podkreślił znaczenie festiwalu jako wyrazu wiary katolickiej oraz przestrzeni spotkania i jedności między różnymi społecznościami”. Władze lokalne i członkowie Rady Narodów Pielgrzymujących również wyrazili zaangażowanie w zachowanie i promowanie tradycji przodków, która nadal przyciąga wiernych i turystów.

Pielgrzymka do sanktuarium Pana Qoyllurit'i (Pana Śnieżnej Gwiazdy) została w 2011 roku wpisana przez na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO.

Na przestrzeni lat pielgrzymka trwale zapisała się w andyjskiej tradycji. Rozpoczyna się pięćdziesiąt osiem dni po obchodach Niedzieli Wielkanocnej. Wtedy około 90 tys. osób z okolic Cusco wyrusza do sanktuarium położonego w wąwozie Sinakara. Wśród pielgrzymów znajdują się głównie przedstawiciele różnych ludów tubylczych.

Taniec odgrywa kluczową rolę w pielgrzymce. Istnieje nawet sto różnych odmian tańców reprezentujących różne narody. Rada Narodów Pielgrzymujących i Bractwo Pana Qoyllurit'i organizuje pielgrzymkę, ustala zasady, a także zapewnia niezbędną żywność.

Przyjęło się, że zwyczaj tego pielgrzymowania sięga XVII wieku. Uroczystości rozpoczynające się 40 dni po Wielkanocy mają kulminację w sanktuarium znajdującym się na wzgórzach. Należy pamiętać, że temperatura w tym obszarze podczas pielgrzymki (dla pieszych to dystans około 9 km) spada poniżej 0ºC.

W sanktuarium znajduje się miejsce także dla innych procesji, które niosą na przykład obraz Matki Boskiej Fatimskiej.