Nasze słowa mają swoje konsekwencje [Komentarz do Ewangelii]

Słowa Ewangelii według Świętego Marka (Mk 9, 38-43. 45. 47-48)

Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».

Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.

Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze.

Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie».

We fragmencie Ewangelii wg św. Marka słyszymy, jak uczniowie informują Jezusa o kimś, kto w Jego imieniu wypędza demony, mimo że nie jest jednym z nich. Jezus odpowiada im, podkreślając, że nikt, kto czyni cuda w Jego imieniu, nie może łatwo Go odrzucić. Kluczowym przesłaniem jest tu idea jedności w wierze oraz otwartości na tych, których duchowość lub sposób wyrazu wiary różni się od naszego.

W drugiej części fragmentu Jezus ostrzega przed gorszeniem „jednego z tych małych”, co odnosi się do wierzących, którzy są słabi lub nowi w wierze. Użycie mocnych słów o kamieniu młyńskim ma na celu podkreślenie powagi sytuacji – lepiej byłoby dla kogoś zostać utopionym niż stać się przyczyną upadku innego człowieka. To przestroga dla wszystkich, aby nie tylko dbać o własną wiarę, ale także o to, jak ich czyny wpływają na innych.

Warto zwrócić uwagę na terminologię używaną przez Jezusa. Słowo „zgorszenie” (gr. skandalon) oznacza pułapkę czy sidła, które mogą prowadzić do duchowego upadku. Jezus wyraża głęboki niepokój wobec tych, którzy mogą wprowadzać innych w błąd lub powodować ich potknięcia w wierze. W kontekście współczesnym można to odnieść do odpowiedzialności liderów duchowych oraz osób mających wpływ na życie innych ludzi.

Zgorszenie nie dotyczy jedynie dzieci czy młodych ludzi; odnosi się również do dorosłych, którzy mogą być wrażliwi na wpływy negatywne. W dzisiejszym świecie pełnym dezinformacji i kryzysów moralnych, każdy z nas powinien zastanowić się nad tym, jak nasze działania i słowa mogą wpływać na innych. To wezwanie do odpowiedzialności za wspólnotę i jej duchowy stan.

Innym interesującym fragmentem jest odniesienie do kamienia młyńskiego jako symbolu kary. W czasach Jezusa kamień młyński był używany do egzekucji przez utopienie – osoba skazana miała kamień przywiązany do szyi i wrzucona do morza. To dramatyczne wyobrażenie służy jako przestroga przed poważnymi konsekwencjami gorszenia innych. Jezus używa tego obrazu nie tylko po to, aby zastraszyć słuchaczy, ale by uwypuklić wagę odpowiedzialności za drugiego człowieka.

Dodatkowo warto zauważyć, że Jezus mówi o „małych”, co można interpretować jako odniesienie do wszystkich tych, którzy są w drodze do wiary lub są w trudnej sytuacji życiowej. Współczesny Kościół powinien zatem zwracać szczególną uwagę na marginalizowanych i potrzebujących wsparcia duchowego.

Jak te nauki można zastosować w naszym codziennym życiu? Przede wszystkim powinniśmy być świadomi wpływu naszych działań na innych. Każdy z nas ma potencjał do bycia źródłem inspiracji lub zgorszenia – wybór należy do nas. Warto zadawać sobie pytania: Czy moje słowa budują czy niszczą? Czy wspieram innych w ich drodze duchowej?

Ponadto fragment ten zachęca nas do otwartości wobec innych ludzi działających w imieniu Boga. Zamiast oceniać i potępiać tych, którzy różnią się od nas w wierze czy praktykach religijnych, powinniśmy dążyć do jedności i współpracy. Wspólne działania na rzecz dobra mogą przynieść owoce nie tylko dla nas samych, ale także dla całej społeczności.