„Dobranoc, Głowo święta” – pieśń, która prowadzi w głąb tajemnicy Męki Pańskiej [muzyka pasyjna]

Obchodzimy dziś Niedzielę Męki Pańskiej, czyli Niedzielę Palmową. Wspominamy nie tylko uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy – uczestniczmy w procesji z palmami, ale też zanurzamy się w Jego mękę i śmierć, poprzez słuchanie opisu Męki Pańskiej.

Wejdźmy w medytację nad Jego śmiercią przez piękny utwór „Dobranoc Głowo święta”.

„Dobranoc Głowo święta” to anonimowa polska pieśń pasyjna, datowana najprawdopodobniej na XVIII wiek. Jej tekst opiera się na tradycji mistycznej medytacji nad męką Pańską – każda zwrotka poświęcona jest innej części ciała Jezusa. Pojawia się tu zarówno poetycka kontemplacja ran Chrystusa, jak i czułe, niemal osobiste pożegnanie z umęczonym Zbawicielem. Pieśń jest wykonywana szczególnie w Wielki Piątek, w czasie adoracji Krzyża oraz czuwania przy Grobie Pańskim, ale bywa też śpiewana jako wieczorna modlitwa w czasie całego Wielkiego Tygodnia.

W tym artykule przedstawiamy trzy unikalne interpretacje pieśni „Dobranoc Głowo święta” – każda ukazuje inne oblicze tej modlitwy.

Pierwsza to improwizacja lutniowa Jana Kiernickiego, zainspirowana obrazem „Dobranoc ręce święte, na krzyż wyciągnione, jako struny na lutni, gdy są wystrojone.” Ten muzyczny dialog z tekstem pieśni podkreśla metaforyczną głębię utworu i przypomina, że Męka Chrystusa jest tematem nieustannej refleksji – także artystycznej.

Druga to opracowanie czterogłosowe Leszka Kwiatkowskiego w wykonaniu Zespołu Muzyki Dawnej Anonymous. Nowoczesne a zarazem klasyczne, głębokie, kontemplacyjne brzmienie oddaje powagę liturgii Wielkiego Piątku i głęboką duchową zadumę.

Trzecia interpretacja to wersja jednogłosowa z tekstem w wykonaniu Sylwii Piotrowskiej – prosta, śpiewna, doskonała do osobistej modlitwy i śpiewu wspólnotowego. Dzięki tej formie każdy może włączyć się w tradycję pasyjnego śpiewu.

1.
Dobranoc, Głowo święta Jezusa mojego,
Któraś była zraniona do mózgu samego.
Dobranoc Kwiecie różany,
Dobranoc Jezu kochany, dobranoc!
Dobranoc, śliczna lilija
Jezus Józef i Maryja, dobranoc.

2.
Dobranoc, włosy święte, mocno potargane,
Które były najświętszą Krwią zafarbowane.
Dobranoc...

3.
Dobranoc, szyjo święta, w łańcuch uzbrajana,
Bądź po wszystkie wieczności mile pochwalona.
Dobranoc...

4.
Dobranoc ręce święte, na krzyż wyciągnione,
Jako struny na lutni, gdy są wystrojone.
Dobranoc...

5.
Dobranoc, boku święty, z którego płynęła
Krew najświętsza, by grzechy człowieka obmyła.
Dobranoc...

6.
Dobranoc, Serce święte, włócznią otworzone,
Bądź po wszystkie wieczności mile pozdrowione.
Dobranoc...

7.
Dobranoc, nogi święte, na wylot przeszyte,
I tępymi gwoździami do krzyża przybite.
Dobranoc...

8.
Dobranoc, Krzyżu święty, z którego złożony,
Jezus; w prześcieradło białe uwiniony.
Dobranoc...

9.
Dobranoc, grobie święty, najświętszego Ciała,
Który Matka Bolesna łzami oblewała.
Niech Ci będzie cześć w wieczności,
Za Twe męki, zelżywości,
Jezu mój!
Niech Ci będzie cześć i chwała
Za Twą boleść którąś miała, Maryjo.

W pieśni „Dobranoc, Głowo święta” nie chodzi tylko o dźwięk i słowo. To jedna z tych pieśni, które wprowadzają w ciszę. Pozwala zatrzymać się w Wielkim Tygodniu nie tylko przy wydarzeniu sprzed dwóch tysięcy lat, ale przy Tym, który dziś cierpi razem z nami – cicho, pokornie i z miłością.