Pogrzeb papieża Franciszka [NA ŻYWO]

Od godziny 10 można było oglądać transmisję z uroczystości pogrzebowych na żywo w języku polskim, dzięki uprzejmości Vatican News.

Oto zapis video, dzięki uprzejmości EWTN:

Uroczystości pogrzebowe papieża Franciszka odbyły się 26 kwietnia 2025 r. o godz. 13.00. do 13:30. do grobu, który przygotowano dla niego w Bazylice Matki Bożej Większej. Ta krótka ceremonia odbyła się w małej grupie i za zamkniętymi drzwiami, zgodnie z przepisami Ordo Exsequiarum Romani Pontificis , pod przewodnictwem kardynała kamerlinga Kevina Farrella. Na drewnianej trumnie papieża, która przykrywa jego cynkową trumnę, umieszczono pieczęcie Kamerlinga, Prefektury Domu Papieskiego, Urzędu ds. Papieskich Celebracji Liturgicznych oraz Kapituły Bazyliki Matki Bożej Większej. Przygotowanie grobu zaplanowano na popołudnie, gdyż bazylika pozostanie zamknięta. Zgodnie z ostatnią wolą Jorge Mario Bergoglio, jego pochówek miał być „w ziemi; prosty, bez żadnych szczególnych dekoracji i z jedynym napisem: Franciscus ”.

Prezydent USA Donald Trump i prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski spotkali się na krótką, zamkniętą rozmowę w Bazylice Świętego Piotra przed pogrzebem papieża Franciszka, w którym obaj wzięli udział 26 kwietnia 2025 r. Zdjęcie tego bezprecedensowego spotkania obu głów państw, siedzących twarzą w twarz w Bazylice Watykańskiej, zostało opublikowane w sieci X.

Około czterdziestu osób zgromadziło się na schodach Bazyliki Matki Bożej Większej. Wśród nich znaleźli się ludzie ubodzy, bezdomni, więźniowie, migranci i oraz transseksualiści, którzy oddali ostatni hołd i wyrazili wdzięczność papieżowi Franciszkowi. Dla wielu z nich był on jak „ojciec”.

Trzymając białą różę, byli ostatnimi, którzy pożegnali zmarłego papieża, tuż przed jego pochówkiem.

W mszy pogrzebowej papieża Franciszka wzięło udział 250 000 osób, ogłosiła Stolica Apostolska po uroczystościach 26 kwietnia 2025 r. Trumna zostanie teraz przewieziona do Bazyliki Matki Bożej Większej, około 6 kilometrów od Bazyliki Świętego Piotra.

Na tym majestatycznym placu Świętego Piotra, gdzie papież Franciszek tak wiele razy sprawował Eucharystię i przewodniczył wielkim spotkaniom w ciągu ostatnich 12 lat, gromadzimy się na modlitwie wokół jego doczesnych szczątków, ze smutnymi sercami, ale podtrzymywani pewnością wiary, która zapewnia nas, że ludzkie istnienie nie kończy się w grobie, ale w domu Ojca, w życiu pełnym szczęścia, które nie zazna zmierzchu.

W imieniu Kolegium Kardynalskiego serdecznie dziękuję każdemu z Was za obecność. Z głębokim wzruszeniem kieruję pełne szacunku pozdrowienia i serdeczne podziękowania do głów państw, szefów rządów i oficjalnych delegacji, które przybyli z wielu krajów, aby wyrazić swoją miłość, cześć i szacunek dla Papieża, który odszedł od nas.

Bogactwo wyrazów sympatii i uczestnictwa, którego byliśmy świadkami w ostatnich dniach po jego przejściu z tej ziemi do wieczności, pokazuje nam, jak głęboko intensywny pontyfikat papieża Franciszka poruszył umysły i serca.

Ostatni obraz, który pozostanie w naszych oczach i sercach, to ten z ostatniej niedzieli, dnia uroczystości wielkanocnych, kiedy to papież Franciszek, pomimo poważnych problemów ze zdrowiem, chciał udzielić nam błogosławieństwa z balkonu Bazyliki Świętego Piotra, a następnie zjechał na ten plac, aby z otwartego papamobilu powitać cały tłum, który przybył na mszę wielkanocną.

Naszą modlitwą pragniemy teraz powierzyć duszę ukochanego Papieża Bogu, aby On udzielił mu wiecznego szczęścia w świetlistym i chwalebnym horyzoncie swojej ogromnej miłości.

„Poszedł śladami swego Pana”

Karta Ewangelii, w której rozbrzmiewa głos samego Chrystusa, zwracającego się do pierwszego z Apostołów, oświeca nas i prowadzi: „Piotrze, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedź Piotra była natychmiastowa i szczera: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. A Jezus powierzył mu wielką misję: „Paś owce moje”. To będzie nieustanne zadanie Piotra i jego następców, służba miłości naśladująca Mistrza i Pana Jezusa Chrystusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” ( Mk 10, 45).

Pomimo swojej ostatecznej słabości i cierpienia, papież Franciszek zdecydował się podążać drogą dawania aż do ostatniego dnia swojego ziemskiego życia. Poszedł w ślady swego Pana, Dobrego Pasterza, który kochał swoje owce do tego stopnia, że ​​oddał za nie swoje życie. Czynił to z siłą i spokojem, blisko swojej trzody, Kościoła Bożego, pamiętając o słowach Jezusa zacytowanych przez Apostoła Pawła: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” ( Dzieje Apostolskie 20:35).

Kiedy 13 marca 2013 r. Konklawe wybrało kardynała Bergoglio na następcę papieża Benedykta XVI, miał za sobą lata życia zakonnego w Towarzystwie Jezusowym, a przede wszystkim wzbogacił się doświadczeniem 21 lat posługi duszpasterskiej w archidiecezji Buenos Aires, najpierw jako biskup pomocniczy, następnie jako koadiutor, a w końcu, przede wszystkim, jako arcybiskup.

„Jego silna osobowość w rządzeniu Kościołem”

Decyzja o przyjęciu imienia Franciszek zrodziła się natychmiast jako wybór programu i stylu, na których chciał oprzeć swój pontyfikat, starając się czerpać inspirację z ducha św. Franciszka z Asyżu.

Zachował swój temperament i sposób przewodzenia wiernym, a swoją silną osobowością od razu wpłynął na sposób zarządzania Kościołem, nawiązując bezpośrednie kontakty z jednostkami i społecznościami, pragnąc być blisko każdego, zwracając szczególną uwagę na osoby znajdujące się w trudnościach, poświęcając się bez reszty, w szczególności najbardziej potrzebującym, wykluczonym.

Był papieżem wśród ludu, z sercem otwartym dla wszystkich. Był także papieżem wrażliwym na to, co nowego pojawiało się w społeczeństwie i co Duch Święty wzbudzał w Kościele.

Dzięki charakterystycznemu słownictwu i językowi bogatemu w obrazy i metafory, zawsze starał się rozjaśniać problemy naszych czasów mądrością Ewangelii, oferując odpowiedź w świetle wiary i zachęcając nas do przeżywania jako chrześcijan wyzwań i sprzeczności tych lat zmian, które lubił nazywać „zmianą epoki”.

„Był ogromnie spontaniczny”.

Wykazywał się wielką spontanicznością i swobodnym sposobem zwracania się do wszystkich, nawet do osób oddalonych od Kościoła. Papież Franciszek, pełen ludzkiego ciepła i głęboko wrażliwy na obecne tragedie, prawdziwie podzielał niepokoje, cierpienia i nadzieje naszej ery globalizacji. Starał się pocieszyć i dodać otuchy wszystkim przesłaniem, które było w stanie poruszyć ludzkie serca w sposób bezpośredni i natychmiastowy.

Jego charyzma otwartości i słuchania, połączona z umiejętnością dostosowania się do współczesnej wrażliwości, poruszyły serca i skłoniły do ​​obudzenia energii moralnej i duchowej.

Prymat ewangelizacji był wyznacznikiem jego pontyfikatu, w którym z wyraźnym akcentem misyjnym szerzył radość Ewangelii, co stanowiło tytuł jego pierwszej adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium. Radość, która napełnia serca tych, którzy ufają Bogu, ufnością i nadzieją. Wspólnym mianownikiem jego misji było przekonanie, że Kościół jest domem dla wszystkich, domem, którego drzwi są zawsze otwarte.

Często posługiwał się obrazem Kościoła jako „szpitala polowego” po bitwie, w której wielu zostało rannych; Kościół, który z determinacją chce zająć się problemami ludzi i wielkim cierpieniem, które rozdziera współczesny świat; Kościół, który potrafi patrzeć na każdego człowieka niezależnie od jego przekonań i uwarunkowań, by uleczyć jego rany.

Jego gesty i napomnienia na rzecz uchodźców i osób przesiedlonych są niezliczone. Nieustannie podkreślał potrzebę pracy na rzecz ubogich.

„Jego 47 intensywnych podróży apostolskich”

Znamienny jest fakt, że pierwszą podróżą papieża Franciszka była wizyta na Lampedusie, wyspie, która stała się symbolem tragedii emigracji, gdy tysiące ludzi utonęło w morzu. W tym samym duchu odbyła się również podróż na Lesbos, z Patriarchą Ekumenicznym i Arcybiskupem Aten, a także odprawienie Mszy świętej na granicy Meksyku i Stanów Zjednoczonych z okazji jego wizyty w Meksyku.

Spośród 47 intensywnych podróży apostolskich, ta, którą odbył w 2021 r. do Iraku, ryzykując życie, szczególnie zapisze się w naszej pamięci. Ta trudna wizyta apostolska była balsamem na otwarte rany narodu irackiego, który tak wiele wycierpiał z powodu nieludzkich aktów Daesh.

Podróż ta miała również duże znaczenie dla dialogu międzyreligijnego, będącego kolejnym istotnym wymiarem jego pracy duszpasterskiej. Dzięki swojej wizycie apostolskiej w 2024 r. w czterech krajach Azji i Oceanii papież dotarł do „najbardziej peryferyjnych peryferii świata”.

Papież Franciszek zawsze stawiał Ewangelię miłosierdzia w centrum, wielokrotnie podkreślając, że Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem: On przebacza zawsze, niezależnie od sytuacji, w jakiej znajduje się ten, kto prosi o przebaczenie i powraca na właściwą drogę. Chciał ustanowić Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, aby podkreślić, że miłosierdzie jest „sercem Ewangelii”. Miłosierdzie i radość Ewangelii to dwa kluczowe słowa papieża Franciszka.

„Kultura spotkania” zamiast „marnotrawstwa ”

W opozycji do tego, co określał mianem „kultury marnotrawstwa”, mówił o kulturze spotkania i solidarności. Temat braterstwa przewijał się przez cały jego pontyfikat z żywymi akcentami. W encyklice Fratelli tutti chciał ożywić ogólnoświatowe dążenie do braterstwa, ponieważ wszyscy jesteśmy dziećmi tego samego Ojca, który jest w niebie. Często z naciskiem przypominał nam, że wszyscy należymy do tej samej rodziny ludzkiej.

W 2019 roku, podczas podróży do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, papież Franciszek podpisał dokument „Braterstwo ludzkie dla pokoju na świecie i współistnienia”, przypominając o wspólnym ojcostwie Boga.

Zwracając się do mężczyzn i kobiet na całym świecie, encyklika Laudato si' zwróciła uwagę na obowiązki i współodpowiedzialność wobec naszego wspólnego domu. „Nikt nie może uratować się sam”.

Papież Franciszek, w obliczu okrucieństwa licznych wojen ostatnich lat, z ich nieludzkim okrucieństwem, niezliczonymi ofiarami śmiertelnymi i zniszczeniami, nigdy nie przestał podnosić głosu, by błagać o pokój i wzywać do rozsądku, do uczciwych negocjacji w celu znalezienia możliwych rozwiązań, ponieważ wojna, jak mówił, to nic innego jak śmierć istot ludzkich, zniszczenie domów, szpitali i szkół. Wojna zawsze pozostawia świat w gorszym stanie, niż był przedtem: jest zawsze bolesną i tragiczną porażką dla wszystkich.

„Kochany Papieżu Franciszku, prosimy Cię teraz o modlitwę za nas”.

„Budujcie mosty, nie mury” – to wezwanie powtarzał przy wielu okazjach, a jego służba wiary jako następcy apostoła Piotra zawsze była powiązana ze służbą ludzkości we wszystkich jej wymiarach.

W duchowej jedności z całym chrześcijaństwem wielu z nas modli się za papieża Franciszka, aby Bóg przyjął go do swojej nieograniczonej miłości. Papież Franciszek kończył swoje przemówienia i spotkania słowami: „Nie zapomnijcie się za mnie modlić”.

Kochany Papieżu Franciszku, prosimy Cię teraz o modlitwę za nas i o to, abyś z nieba błogosławił Kościołowi, błogosławił Rzymowi, błogosławił całemu światu, tak jak uczyniłeś to w zeszłą niedzielę z balkonu tej bazyliki, w ostatecznym uścisku z całym ludem Bożym, ale także, w idealnym sensie, z ludzkością, która szuka prawdy szczerym sercem i podnosi wysoko pochodnię nadziei.

Główna siedziba policji w Rzymie poinformowała, że ​​na żałobną Mszę Świętą papieża Franciszka, która rozpoczęła się 26 kwietnia 2025 r. o godz. 10:00 rano na placu Świętego Piotra, przybyło 200 tys. osób. Na placu zgromadziło się około 50 000 osób, a 150 000 zebrało się na Via della Conciliazione i przyległych ulicach. Oczekuje się, że dziesiątki tysięcy ludzi zgromadzą się wzdłuż trasy konduktu pogrzebowego, który po Mszy Świętej przejdzie do Bazyliki Matki Bożej Większej.

Na kilka minut przed 10. prezydent Stanów Zjednoczonych, Donald Trump oddał hołd trumnie papieża Franciszka w Bazylice Świętego Piotra, zaledwie kilka minut przed rozpoczęciem mszy żałobnej za argentyńskiego papieża. Towarzyszyła mu żona Melania Trump.

Tłum, który zaczął przybywać o godzinie 6:00 rano po otwarciu bram, zajął cały plac Świętego Piotra i Via della Conciliazione. Oczekuje się obecności około 200 000 osób.

Wśród zgromadzonych znajduje się spora grupa młodych ludzi, z których wielu planowało przybyć na kanonizację Carla Acutisa, pierwotnie zaplanowaną na niedzielę. Inni przybyli specjalnie na pogrzeb papieża Franciszka.

Tak jest w przypadku Callahana, młodego Kalifornijczyka, który wyjechał na studia do Niemiec. „Nie jestem zbyt religijny, ale naprawdę lubiłem papieża Franciszka. Był dobrym człowiekiem, który kochał ludzi. Chciałem wykorzystać fakt, że jestem w Europie, aby móc doświadczyć tego historycznego momentu. Moi przyjaciele i krewni w Kalifornii zazdrościli mi, gdy dowiedzieli się, że tu jestem!” – śmieje się. Anna z diecezji Bergamo przyjechała na Jubileusz Nastolatków. „To dla nas wspaniała okazja, aby oddać hołd Papieżowi, z którym dorastaliśmy i który był bardzo wrażliwy na różnorodność młodych ludzi” – podkreśla młoda kobieta.

W wywiadzie prasowym z 24 kwietnia 2025 r. prefekt Rzymu Giamberto Giannini ujawnił trasę, jaką przejdzie kondukt pogrzebowy papieża Franciszka między Bazyliką Świętego Piotra a Bazyliką Matki Boskiej Większej, gdzie zostanie pochowany. Wstępne oszacowanie pokazuje, że w ostatniej podróży papieżowi może towarzyszyć ponad 100 000 osób. Wierni będą mogli pożegnać trumnę z ciałem Franciszka z trasy przejazdu, zza ustawionych barierek.

Procesja opuści Watykan od strony południowej i przejdzie pod wzgórzem Janikulum przez tunel Principe Amedeo Savoia Aosta, który kończy się przy moście Ponte Galeria. Po przekroczeniu Tybru trumna papieża pojedzie wzdłuż Corso Vittorio Emmanuele II do Placu Weneckiego. Następnie kondukt pogrzebowy uda się przez Fora Cesarskie i ruiny starożytnego Rzymu, obok Koloseum i dalej ulicą Via Labicana, dotrze do Bazyliki Papieskiej Św. Jana na Lateranie – katedry biskupa Rzymu – a stamtąd Via Merulana do Bazyliki Matki Bożej Większej. 

Ceremonia pogrzebowa, od momentu Mszy Świętej na placu Świętego Piotra do pochówku w Bazylice Matki Boskiej Większej, potrwa około cztery godziny. Wierni będą mieli okazję obejrzeć przejazd konduktu pogrzebowego ulicami Rzymu między dwiema bazylikami. Procesja będzie przemieszczać się z „prędkością człowieka”.

W przeciwieństwie do swoich poprzedników, Benedykta XVI i Jana Pawła II, papież Franciszek postanowił zostać pochowany nie w grotach Bazyliki Świętego Piotra, ale w innej bliskiej mu bazylice: Bazylice Matki Boskiej Większej, położonej około 5 kilometrów od Watykanu, w pobliżu dworca Termini.

Przewiduje się, że przed godziną 14 trumna dotrze do Bazyliki Matki Bożej Większej, gdzie powitają ją ubodzy i bezdomni, a następnie zostanie wniesiona do Kaplicy Paulińskiej.

Dziewięciu kardynałów będzie otaczać 266. papieża podczas jego pogrzebu: kamerling Kevin Farrell, dziekan Kolegium Kardynalskiego Giovanni Battista Re, Amerykanin Roger Michael Mahony, francuski protodiakon Dominique Mamberti, archiprezbiter Bazyliki Matki Bożej Większej Stanisław Ryłko, koadiutor archiprezbiter Rolandas Makrickas, były sekretarz stanu Pietro Parolin, wikariusz Rzymu Baldassare Reina i kapelan papieski Konrad Krajewski.

Obecny będzie również Substytut Sekretariatu Stanu, ks. prałat Edgar Peña Parra, wicekamerling, ks. Ilson de Jesus Montanari, regent Domu Papieskiego, ks. Leonardo Sapienza, Kanonicy i Spowiednicy Santa Maria Maggiore oraz Sekretarze Papieża Franciszka.

Prywatna liturgia rozpocznie się procesją w rytm psalmów do planowanego miejsca pochówku, w lewej nawie bocznej, między Kaplicą Paulińską (w której znajduje się Salus Populi Romani , ikona, którą Franciszek lubił) a Kaplicą Sforzów w bazylice. Kardynał Kamerling, ubrany w czerwoną kapę, przewodniczyć będzie ostatniej modlitwie za duszę zmarłego następcy Piotra. Ta krótka celebracja obejmuje wstawiennictwo za zmarłych oraz modlitwę Ojcze Nasz.

Następnie na drewnianej trumnie, która przykrywa cynkową trumnę, zostaną umieszczone pieczęcie Kamerlinga, Prefektury Domu Papieskiego, Urzędu Papieskich Celebracji Liturgicznych oraz Kapituły Bazyliki Matki Bożej Większej (lub kapituły „liberyjskiej”, składającej się z 12 księży, którzy pełnią posługę w bazylice).

Trumna zostanie umieszczona w grobowcu, pokropiona wodą święconą i odśpiewany zostanie hymn Regina Coeli. Notariusz Kapituły Bazyliki sporządzi akt pochówku i odczyta go w obecności obecnych. Dokument potwierdzający pochówek podpiszą Kardynał Kamerling, Regent Domu Papieskiego, Mistrz Ceremonii Papieskich oraz notariusz.