Maryja, Hemingway i papież Leon – duchowe powiązania

Ironią losu jest to, że Hemingway znajdował się na tej samej duchowej fali co nowo wybrany papież Leon XIV, kardynał Robert Francis Prevost z Chicago. Fakt, że obaj pochodzili ze Środkowego Zachodu i doświadczyli przemiany we Włoszech, jest nie bez znaczenia.

8 lipca 1918 roku Hemingway został ciężko ranny w północnych Włoszech, gdy austriackie pociski moździerzowe przeleciały przez rzekę Piave i trafiły w wysunięty punkt nasłuchowy, gdzie dostarczał papierosy i czekoladki — 227 odłamków utkwiło mu w nogach niczym „diabełki wbijające gwoździe w żywe mięso,” jak napisał miesiąc później.

Był kierowcą ambulansu Czerwonego Krzyża, który szukał przygód i chciał być tam, gdzie działo się najwięcej. Otrzymał więcej, niż się spodziewał.

Gdy leżał krwawiąc, modlił się „z niemal plemienną wiarą” o wstawiennictwo „Matki Bożej i różnych świętych,” by został ocalony — jak napisał wiele lat później.

I został.

Ojciec Bianchi Guiseppi, który zaprzyjaźnił się z nim w stołówce oficerskiej, udzielił mu sakramentu ostatniego namaszczenia i podał Wiatyk, po czym — jak powiedział Charles Scribner III — Hemingway uznał się za katolika.

Jedno jest pewne. Jego serce biło w rytmie serca Maryi.

Gdy Chris Matthews niedawno wezwał mnie do obrony mojej tezy, był głęboko poruszony skupieniem Hemingwaya na objawieniach Maryi, cytując George’a Hertera, który powiedział badaczowi H.R. Stonebackowi:

„Hemingway był gorliwym katolikiem. Jego religia pochodziła głównie z objawień Matki Bożej. Powtarzał mi kilkakrotnie, że nawet gdyby nie było Biblii ani kościelnych praw, same objawienia udowadniały ponad wszelką wątpliwość, że Kościół katolicki jest prawdziwym Kościołem.”

Don Guiseppi — pierwowzór księdza z Pożegnania z bronią — bez wątpienia rozmawiał z Hemingwayem o objawieniach fatimskich, które miały miejsce zaledwie rok wcześniej. To wszystko głęboko wpłynęło na młodego kierowcę ambulansu. Tak bardzo, że — jak pisał Herter — „nie mógł zrozumieć, dlaczego Kościół katolicki nie nagłaśnia tych objawień… Wspominał o nich wielokrotnie, w tym o Lourdes i Fatimie.”

Papież św. Jan Paweł II miał wielkie nabożeństwo do Matki Bożej Fatimskiej — przyniósł kulę, która niemal go zabiła w dniu jej święta w 1981 roku, i umieścił ją w jej koronie dokładnie rok później.

Wraz z wyborem Leona XIV temat objawień Maryi znów wraca do centrum życia Kościoła.

„Maryja idzie z nami” — powiedział nowy papież, nawiązując do uczuć Hemingwaya, który uważał Maryję za „punkt nasłuchowy” na ziemi dla Jezusa i Boga Ojca.

To przejmujący sposób, w jaki Hemingway — ranny przy punkcie nasłuchowym — opisał Matkę Bożą.

Leon XIV zakończył swoje pierwsze publiczne przemówienie na Placu św. Piotra, prowadząc tłumy w modlitwie Zdrowaś Maryjo. Kontynuował nauczanie przykładem, odwiedzając 10 maja sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w Genazzano oraz Bazylikę Matki Bożej Większej, gdzie spoczywa papież Franciszek.

Jak pisał papież Leon XIII w swojej encyklice z okazji święta Narodzenia Maryi, pięć lat przed narodzinami Hemingwaya:

„Zwracanie się do Maryi w modlitwie wynika z urzędu, jaki nieustannie pełni u tronu Bożego jako Pośredniczka łask Bożych; będąc godna i zasługująca na szczególne względy u Niego, przewyższa więc mocą wszystkich aniołów i świętych w niebie.”

Ze swego niebiańskiego posterunku — jak wyobrażał to sobie Hemingway, a papież Leon XIV przypomina — Maryja „idzie z nami” i słucha.