„Nie tak, jak świat daje” – o pokoju, który zamieszkuje serce

Jezus mówi: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy” (J 14,23). Słowo „mieszkanie” (gr. monē) pojawia się w Nowym Testamencie tylko dwa razy – tutaj i w J 14,2, gdzie Jezus mówi o „mieszkaniach” w domu Ojca. To nie przypadek. Bóg nie tylko przygotowuje dla nas miejsce w niebie, ale pragnie już teraz zamieszkać w naszym sercu.

Dla wielu z nas, które łączą życie rodzinne, zawodowe i duchowe, ta obietnica jest źródłem nadziei. Bóg nie jest odległy; On chce być obecny w codzienności – w domu, w pracy, w rozmowach z dziećmi. To zaproszenie do budowania relacji, w której miłość wyraża się w codziennych wyborach i działaniach.

Jezus obiecuje zesłanie Parakleta – Ducha Świętego, który „nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14,26). Greckie słowo Parakletos oznacza nie tylko Pocieszyciela, ale także Obrońcę, Doradcę, a nawet Adwokata. To ktoś, kto staje po naszej stronie, wspiera i prowadzi.

Paraklet pomaga odnaleźć się w świecie pełnym sprzecznych oczekiwań. To Duch, który przypomina o godności, wartości i powołaniu każdego człowieka, niezależnie od ról społecznych czy zawodowych. To On umacnia w chwilach zwątpienia i prowadzi ku pełni życia.

„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak, jak daje świat, Ja wam daję” (J 14,27). Świat oferuje pokój warunkowy – zależny od okoliczności, sukcesu, bezpieczeństwa. Jezus natomiast daje pokój, który trwa mimo burz, lęków i niepewności.

Ten pokój nie jest ucieczką od problemów, ale obecnością Boga w ich centrum. To przypomnienie, że prawdziwy pokój nie zależy od zewnętrznych okoliczności, ale od relacji z Tym, który jest źródłem życia. To zaproszenie do zaufania, że nawet w chaosie można odnaleźć spokój serca.

Miłość do Jezusa nie jest tylko uczuciem, ale decyzją wyrażającą się w działaniu: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę” (J 14,23). To wezwanie do życia zgodnego z Ewangelią – do przebaczenia, służby, troski o innych.

Miłość do Jezusa przejawia się w cierpliwości wobec dzieci, w uczciwości w pracy, w otwartości na potrzebujących. To droga, która choć nie zawsze łatwa, prowadzi do głębokiej radości i spełnienia.

Ewangelia Jana 14,23–29 ukazuje, że serce człowieka może stać się mieszkaniem Boga. To nie tylko obietnica przyszłości, ale rzeczywistość dostępna tu i teraz. W codziennym życiu, pełnym wyzwań i radości, Bóg pragnie być obecny, prowadzić i obdarzać pokojem. To zaproszenie do otwarcia serca i pozwolenia, by stało się ono domem dla Boga.